Τελευταία προσφορά... 31 αργύρια.
Κώστας Γιαννάκενας
Γραμμ. της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαίας
Αντιπαθώ τους μίζερους ανθρώπους και συνήθως αποφεύγω να έχω την οποιαδήποτε επαφή μαζί τους. Με εξοργίζει το να συναντώ κάποιον στο δρόμο και στο ερώτημά μου «τι κάνεις» να μου απαντάει με το εξοργιστικό «ας τα λέμε καλά» ή κάτι ανάλογο.
Ακόμα περισσότερο με εξοργίζουν τα άτομα που φαίνεται να έχουν τη γκρίνια κωδικοποιημένη στο γενετικό τους κώδικα. Δυστυχώς αυτοί περιορίζονται στη γκρίνια και δεν κάνουν το παραμικρό για την επίλυση των όποιων προβλημάτων για τα οποία γκρινιάζουν. Περιμένουν πάντα κάποιους άλλους να τα λύσουν.
Υπάρχουν όμως και χειρότεροι, αυτοί οι «αγανακτισμένοι» που εκφράζουν βροντόφωνα την αντίθεσή τους και εκφωνούν ακόμα και «επαναστατικές λύσεις» για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αλλά που είναι πάντα απόντες όταν φτάσει η στιγμή της υλοποίησης. Εδώ βλέπουμε να ισχύει η ρήση ότι «τα κενά δοχεία κάνουν τον περισσότερο θόρυβο». Κάτι το οποίο το γνωρίζει και ο σοφός λαός όταν χαρακτηρίζει κάποιος ως τενεκέδες.
Πάντα με ενοχλούσε η μοιρολατρική αποδοχή της διαφθοράς και των λοιπών δεινών της πολιτικής ζωής (κι όχι μόνο) με τετριμμένες εκφράσεις του είδους «εδώ είναι Ελλάδα», «είμαστε Βαλκάνια» κ.τ.λ. για να αιτιολογήσουν την προσωπική αδράνεια, την ηττοπάθεια και την έλλειψη αξιοπρέπειας. Και είναι έλλειψη αξιοπρέπειας να διακρίνει κανείς τις αδικίες και να εθελοτυφλεί ή να δηλώνει εμπράκτως ανοχή προκειμένου να μη κληθεί να αντισταθεί σε αυτές.
Τέλος υπάρχουν κάποιοι που θεωρώ ότι ενσωματώνουν όλα τα παραπάνω αλλά επιπλέον δεν διστάζουν να ξεπουλήσουν και να ξεπουληθούν αν αυτό εξυπηρετεί τα ιδιοτελή τους συμφέροντα. Δυστυχώς εδώ η αισχρότητα κορυφώνεται όταν έχουμε να κάνουμε με άτομα τα οποία έχουν «προσφερθεί» να αγωνιστούν στον συνδικαλιστικό στίβο για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα εργαζομένων που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν.
Το τελευταίο αυτό το βιώσαμε στη πράξη όσοι βρεθήκαμε στο χθεσινό Γενικό Συμβούλιο της ΟΕΝΓΕ. Όσο αποτρόπαια κι αν ήταν η εμπειρία, άλλο τόσο διδακτική ήταν. Έπεσαν πολλές μάσκες χθες και δυστυχώς τα πρόσωπα από κάτω ήταν αυτά που ξέραμε παλαιότερα. Ευτυχώς δηλαδή για να μη υπάρχουν ουτοπιστικές ψευδαισθήσεις.
Μετά από το σύντομο διάστημα επιβεβλημένης αποχής από τον ρόλο του Κυβερνητικού Εκπρόσωπου – επιβεβλημένη από τις περιστάσεις κι όχι κατ’ επιλογή – ο Τσούκαλος πρότεινε ούτε λίγο ούτε πολύ να βαφτίσουμε το τερατούργημα, βλ. νομοσχέδιο Αβραμόπουλου, σαν Κλαδική Συμφωνία! Όσοι δεν το πιστεύουν παραπέμπονται στην προσωπική ιστοσελίδα του Τσούκαλου. Εκεί θα δουν το εξής αποκαλυπτικό:
Το Ν/Σ που θα ψηφιστεί ανταποκρίνεται στο 95% της υπογραφείσας Συλλογικής Σύμβασης. Εξαρτάται από εμάς και πρέπει να του δώσουμε τον χαρακτήρα της Συλλογικής Σύμβασης.
Τα παραπάνω τα δηλώνει ο ίδιος Τσούκαλος που τις προάλλες δήλωνε ότι ο Αβραμόπουλος δεν σεβάστηκε την υπογραφή του. Τώρα δεν σέβεται ούτε και ο Πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ τη δική του! Και θα έλεγα ότι δεν με ενδιαφέρει αν ο Τσούκαλος σέβεται την υπογραφή του ή όχι αλλά δυστυχώς η αξιοπιστία και η αξιοπρέπεια που θίγεται δεν είναι του Τσούκαλου αλλά των νοσοκομειακών γιατρών εν ονόματι των οποίων υπέγραψε ο Τσούκαλος! Εμείς είμαστε που φαινόμαστε ως αναξιόπιστοι, που δεν ξέρουμε τι θέλουμε.
Όπως κι αν έχει όμως, η αλήθεια είναι ότι σε όποια από τις πάμπολλές τροποποιήσεις / εκδόσεις του, το νομοσχέδιο του Αβραμόπουλου, , ΔΕΝ είναι η Κλαδική Συμφωνία την οποία δεχθήκαμε την 1η Δεκεμβρίου 2008! Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι καταλήξαμε στην Κλαδική αυτή Συμφωνία με πολλές υποχωρήσεις και με αναβολές διαπραγμάτευσης πολλών άλλων σημαντικών αιτημάτων (συντάξιμο εφημεριών, ΒΑΕ και άλλα) για να συζητηθούν σε δεύτερο χρόνο προκειμένου να καταλήξουμε σε μια χρονικά εφικτή συμφωνία.
Με ποίο δικαίωμα έρχεται τώρα ο Τσούκαλος να αποδεχθεί ένα νομοσχέδιο το οποίο σαφέστατα παρεκκλίνει των συμφωνηθέντων κι έχει και την απαίτηση «να του να του δώσουμε τον χαρακτήρα της Συλλογικής Σύμβασης» ? Το σίγουρο είναι ότι ΔΕΝ έχει τέτοιο δικαίωμα σαν πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ αφού στίς αποφάσεις του Έκτακτου Συνεδρίου της ΟΕΝΓΕ τον Ιούνιο 2008 αναφέρεται ρητά ότι:
Η 15μελής διαπραγματευτική ομάδα:
1 - εξουσιοδοτείται από το συνέδριο για υπογραφή ετήσιας και μόνο κλαδικής συμφωνίας με το Υπουργείο Υγείας, εφόσον εκείνο αποδεχτεί ως βάση συζήτησης τις θέσεις του Συνεδρίου.
Από πότε αντικαθιστούν την Διαπραγματευτική Ομάδα οι Τσούκαλος-Λαοπόδης? Από που ως που θεωρούν ότι έχουν την δικαιοδοσία να διαπραγματεύονται το αν το νομοσχέδιο του Αβραμόπουλου είναι Κλαδική Συμφωνία? Οτιδήποτε έχει σχέση με την διαπραγμάτευση Κλαδικής Συμφωνίας είναι στην αρμοδιότητα της Διαπραγματευτικής Ομάδας και μόνο! Κι ας μη ξεχνάμε ότι χρειάστηκε να φτάσουμε σε Έκτακτο Συνέδριο για να τους εμποδίσουμε τους κυρίους αυτούς να ξεπουλήσουν τον αγώνα μας και να συμφωνήσουν σε επίδομα εφημερίας και τα όσα πρότεινε (τότε) ο Αβραμόπουλος! Και μπορούμε να το ξανακάνουμε αν χρειαστεί!
Συνεπώς θα πρέπει να θεωρηθούν όχι μόνο ηθικά κατακριτέες οι απόπειρες της ηγεσίας της ΟΕΝΓΕ να αποδεχθεί το νομοσχέδιο σαν Κλαδική Συμφωνία αλλά και νομικά ανυπόστατες έως και παράνομες. Για τον σκοπό αυτό καλούνται όλες οι Ενώσεις να πάρουν θέση ότι η οποιαδήποτε απόφαση της ηγεσίας της ΟΕΝΓΕ για αποδοχή του νομοσχεδίου ως Κλαδική Συμφωνία θα είναι χωρίς την δική τους συναίνεση και θα κινηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες μομφής κατά των ατόμων αυτών (Έκτακτο Συνέδριο και ότι άλλο προκύπτει νομικά).
Κλαδική Συμφωνία αποτελεί μόνο αυτό που εγκρίναμε και συνυπογράψαμε την 1η Δεκεμβρίου 2008. Ας την κυρώσει ο Υπουργός στη Βουλή – έτσι κι αλλιώς ο ίδιος υποστηρίζει ότι το νομοσχέδιό του είναι το 99% της Κλαδικής Συμφωνίας.
Προκύπτει επιπλέον κι ένα άλλο ζήτημα που καλά θα είχε κάνει ο Υπουργός Υγείας να το λάβει σοβαρά υπ’ όψιν πριν συγκαλέσει (μέσω Τσούκαλου) σε έκτακτη συνεδρίαση το Γενικό Συμβούλιο της ΟΕΝΓΕ για αν αποσπάσει την συναίνεση μας για την βάπτιση του νομοσχεδίου του σε Κλαδική Συμφωνία.
Έχουν καταλάβει ο Υπουργός και οι παρατρεχάμενοί του ότι με το μεταλλαγμένο αυτό νομοσχέδιο δεν υποχρεώνονται οι νοσοκομειακοί γιατροί να παρεκκλίνουν του νόμιμου μέγιστου χρόνου εβδομαδιαίας εργασίας?
Έχουν καταλάβει ότι πολλοί νοσοκομειακοί γιατροί θα επιμείνουν στην εφαρμογή του 48ωρου εβδομαδιαίας εργασίας παρά τις όποιες οικονομικές απώλειες γιατί η αξιοπρέπεια και οι λίγες ώρες παραπάνω με τα παιδιά μας δεν είναι κάτι που μπορεί να εξαγοραστεί, ότι η έμμισθη σκλαβιά δεν αποτελεί πλέον επιλογή?
Έχουν καταλάβει ότι με τις πενιχρές «αυξήσεις» που έτσι κι αλλιώς εξανεμίζονται από την μη τήρηση της Κλαδικής Συμφωνίας που προέβλεπε κάποιες φορολογικές απαλλαγές (που «ξεχάστηκαν»). Έστω όμως ότι από το νομοσχέδιο του Αβραμόπουλου θα υπάρξει κάποια βελτίωση στο άθλιο μισθολόγιο των νοσοκομειακών γιατρών (ρητορική η υπόθεση βέβαια)... πόσο θα είναι αυτό? Θα είναι 50€, 100€, 200€, πόσο? Και ρωτάω τους συνάδελφους νοσοκομειακούς γιατρούς:
Στα πόσα Ευρώ τιμάτε την αξιοπρέπειά σας?
Αυτό ήταν το πρόβλημα το οποίο μας οδήγησε σε μαζικούς αγώνες για να καταλήξουμε στη Κλαδική Συμφωνία? Γι αυτό αγωνιστήκαμε, για να προστεθούν μερικοί κόκκοι ζάχαρης στα ψίχουλα που μας έδιναν?
Η Κλαδική Συμφωνία δεν ήταν και ότι καλύτερο αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσαμε να πετύχουμε και κάτι παραπάνω στη συγκεκριμένη στιγμή και στο χρονικό διάστημα που είχαμε στη διάθεσή μας (αν θέλαμε να εφαρμοστεί από 1η Ιανουαρίου 2009). Με αρκετούς συμβιβασμούς όμως καταλήξαμε σε μια συμφωνία εφικτή. Για τα λοιπά αιτήματα υπήρχε η δέσμευση να τεθούν στην επόμενη διαπραγμάτευση που θα ξεκινούσε τον Οκτώβριο 2009.
Την εξέλιξη της Κλαδικής Συμφωνίας προς την (μη) υλοποίησή της την γνωρίζουμε όλοι. Ξεκινώντας από την αναξιοπιστία ενός Υπουργού που δεν είχε το ηθικό σθένος να σεβαστεί την υπογραφή του φτάσαμε και σε αυτούς που τον κατέκριναν να κάνουν ακριβώς το ίδιο!
Σαν νοσοκομειακός γιατρός που είμαι για περισσότερο από 2 δεκαετίες θέτω το εξής απλό ερώτημα στην ηγεσία της ΟΕΝΓΕ:
Κάποιοι νοσοκομειακοί γιατροί συγκεντρώσαμε συνολικά 31 αργύρια. Αν σας τα προσφέρουμε, θα σας έχουμε πάλι με το μέρος μας?
Σημείωση: Θα χρειαστεί μάλλον να επιστρέψετε τα προηγούμενα 30 αργύρια αλλά και πάλι κερδισμένοι θα είσαστε! Και σε περίοδο οικονομικής κρίσης και το 1€ κέρδος είναι... και είναι φανερό το πόσο σημαντικό ιεραρχείτε το όποιο κέρδος στις «αξίες» σας.
