Κυριακή 1 Μαρτίου 2009
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ...ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΑΝΤΙΣΗΠΤΙΚΟ
Thursday, February 26, 2009
Όταν δένουν η εικόνα και το κείμενο.
Η Ναυαρχίδα τα'δωσε όλα.Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο πετυχημένη δημοσίευση του υπο-ΜΝΗΜΑΤΟΣ της "πλειοψηφίας" των "φορέων" από τον τρόπο δημοσίευσης του στη ναυαρχίδα.
Τι εννοώ ;
Δημοσιεύεται δηλαδή το υπό-μνημα των "φορέων" και ΑΚΡΙΒΩΣ από κάτω δημοσιεύεται αυτή εδώ τη φωτογραφία :
Τι σου κάνει το καταραμένο το ασυνείδητο των υγειονομικών !!!
Άμα είναι να μιλήσει, θα μιλήσει με τον τρόπο του.
Μετά τις υπογραφές των "φορέων" της πλειοψηφίας, να και η φωτογραφία, από κάτω με τις νοσοκόμες με μίνι και ζαρτιέρες.
Τόσο κοντά, που θαρρείς πως η φωτογραφία αφορά τους αναφερόμενους εκπρόσωπους της "πλειοψηφίας".
Πολύ πετυχημένο !!!
Άθελά τους, θέλω να πιστεύω.
Εύγε στη ναυαρχίδα για την σύνδεση κειμένου και εικόνας.
Με κάτι τέτοια φτιάχνει η ισοπεδωμένη μας διάθεση.
Και για να σοβαρευτούμε και λίγο, νομίζω πως οι υγειονομικοί του ΑΤΤΙΚΟΝ έχουν μια πολύ ξεκάθαρη-multimedia αντίληψη της λέξεως "νοσηλεύτρια" και το δείχνουν στις φωτογραφίες που δημοσιεύουν.
Τώρα γιατί δεν έχουμε ακόμα δει σε φωτογραφίες, ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΑΥΑΡΧΙΔΑΣ, γιατρούς με ζαρτιέρες και βαμμένο νύχι, αν και ξέρουμε όλοι πως το ΕΣΥ βριθεί αναλόγων "περιστατικών", είναι απορίας άξιον.
Φαίνεται πως για τους υγειονομικούς, η εικόνα της νοσοκόμας παραμένει εγκλωβισμένη στην αντίληψη που κυριαρχούσε για τον "κλάδο" στις αρχές του περασμένου αιώνα.
Είναι κρίμα να κυριαρχούν αυτές οι αντιλήψεις, αλλά είναι ακόμα χειρότερο να υπάρχουν στις μέρες μας νοσηλευτές που ανέχονται να δημοσιεύονται τέτοιες φωτογραφίες από ομάδες εργαζομένων όπως οι "υγειονομικοί" στο ΑΤΤΙΚΟΝ, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους προοδευτικούς.
Αυτά παθαίνει όποιος αφήνεται να παρασυρθεί μέσα στο μίξερ της λευκής ομοιογένειας ετερόκλητων φορέων και κλάδων, λόγω της αδυναμίας του να σταθεί ο ίδιος στα πόδια του και να αρθρώσει τον δικό του λόγο.
Η εικόνα αυτή θα έπρεπε να θίγει ΚΥΡΙΩΣ όσους νοσηλευτές και νοσηλεύτριες βρίσκονται μέσα την ομάδα των υγειαονομικών στο ΑΤΤΙΚΟΝ.
Και για να το ξεκαθαρίσουμε : άλλο πράγμα οι αγώνες για να ξεβρωμίσει ο βόθρος και άλλο πράγμα η φτηνή αναπαραγωγή παλαιών αντιλήψεων έστω και στα πλαίσια του χιούμορ, με αποτέλεσμα να θίγουν και προσβάλλουν έναν ολόκληρο κλάδο.
Αν βεβαίως αυτός ο κλάδος υφίσταται στα μυαλά των "επαναστατημένων" ομάδων.
Γιατί υπάρχει δυστυχώς και το ενδεχόμενο, στα πλαίσια της θολοκουλτούρας και των μεταλλαγμένων εννοιών και αντιλήψεων, αυτός ο κλαδος να μην υφίσταται.
H τσαρίνα του ΕΣΝΕ και οι αυλικές/οι της έχουν να πουν κάτι για την φωτογραφία αυτή ;
Αυτές θα βάζανε μια τέτοια φωτογραφία στην ιστοσελίδα τους ;
Έστω και σαν χιούμορ ;
Καλού-κακού εμείς κρατήσαμε ένα screenshot της ναυαρχίδας για να το έχουμε να το θυμόμαστε και να το δείχνουμε όπου χρειαστεί.
Αβραμόπουλος και κλαδική σύμβαση: Είναι νίκη , είναι ήττα , είναι τίποτα ή είναι κάτι;
Πήγα προχτές ν’ αλλάξω λάδια στο αυτοκίνητο μου και πάνω από το ταμείο υπήρχε μια εμφανής επιγραφή που έλεγε «Χρέωση εργατοώρας: 48 Ευρώ». Εγώ μετά στον 29ο χρόνο άσκησης της ιατρικής για 40 ώρες υπερωρίες μια καθημερινή και ένα Σάββατο πήρα 318 Ευρώ δηλαδή κατά μέσο όρο 7,95 Ευρώ την ώρα. Αν αφαιρέσω από τις εφημερίες και 12 ώρες που παράνομα πάω να κοιμηθώ σπίτι μου γιατί το , νοσοκομείο δεν διαθέτει δωμάτιο να ξεκουραστώ μετά από συνεχή 16-18 ώρες δουλειάς με τη
«κλοπή» που κάνω στο δημόσιο το ωρομίσθιο μου φτάνει στα 11, 35 Ευρώ αναλαμβάνοντας και το ρίσκο να θεωρηθώ «απατεώνας» σε μια πιθανή έφοδο των επιθεωρητών υγείας γιατί ενώ είμαι ουσιαστικά «άχρηστος» μετά από τόσες ώρες δουλειά έφυγα στις 2-3 το πρωί και κοιμήθηκα σπίτι μου για να ξυπνήσω το πρωί και δουλέψω κανονικά. Θα μπορούσα να μην εφημερεύω για λόγους υγείας αλλά το κάνω γιατί έχω ανάγκη τα χρήματα δεδομένου ότι δεν έχω κανένα «άδηλο» εισόδημα παρά μόνο άδηλα έξοδα.
Ανάλογα χαμηλές είναι και οι αποδοχές του νοσηλευτικού προσωπικού και του διοικητικού.
Στις προηγούμενες κινητοποιήσεις στο Αττικό είχε δίκιο η πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων κα Λουκά είμαστε μια μικρή μειοψηφία γιατρών , νοσηλευτών που όλοι γνωριζόμαστε από τις εφημερίες απλά η έλλειψη μας από τη δουλειά μπλόκαρε τη λειτουργία του νοσοκομείου. Το ερώτημα είναι που ήταν όλοι οι άλλοι; Απλήρωτοι ήταν κι αυτοί στον ίδιο χώρο δουλεύουμε . Αν εξαιρέσουμε αυτούς που πάντα δεν συμμετέχουν από φόβο ή γιατί απλά σκέφτονται «άσε τα κορόιδα να τρέχουν στο τέλος ότι κερδίσουν κι εμείς θα το πάρουμε» και ήταν «συμπαθούντες» στις κινητοποιήσεις. Αλλά μη συμμετέχοντες , οι «εχθρικοί» στις κινητοποιήσεις τι ήταν; Είναι ευχαριστημένοι από το μισθό τους ή έχουν «άδηλους» ή «μισοάδηλους» πόρους και ο μισθός τους αποτελεί ένα μικρό κλάσμα των συνολικών τους αποδοχών; Στην ουσία έχουν μετατραπεί σε εργοδότες που έχουν το καταπληκτικό πλεονέκτημα να έχουν προσωπικό που δουλεύει γι’ αυτούς και να το πληρώνει το δημόσιο ! Δηλαδή δουλεύουν και κερδίζουν χωρίς ρίσκο και αν τους ρωτήσεις γιατί είναι τόσο κατά του συνδικαλισμού σου πετάνε τις κορώνες «πρώτα απ’ όλα είναι ο ασθενής!»
Με απλά λόγια στην ουσία δεν υπάρχει ενιαίο συνδικαλιστικό κίνημα γιατρών αφού δεν υπάρχουν ενιαία συμφέροντα. Δυστυχώς η παραοικονομία στο χώρο της ιατρικής έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που πλέον ή νομιμοποίηση της έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να συμβεί παρά να δούμε ένα σοβαρό διεκδικητικό συνδικαλιστικό κίνημα γιατρών για αξιοπρεπείς μισθούς. Επειδή δε το «φακελάκι» είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο στη Δυτική Ευρώπη γι ’αυτό και οι μισθοί μας είναι αποκλειστικά «ελληνικοί» σ’ όλη τη Δυτική Ευρώπη.
Συμπέρασμα : Αν ήμουν Αβραμόπουλος θα μας έλεγα «σκάστε και πολλά σας έδωσα» ! Γιατί τα πάντα είναι θέμα ισχύος και σαν ιατρικό κίνημα έχουμε δεν μπορούμε να αντιπαραθέσουμε σοβαρές δυνάμεις απέναντι σε οποιαδήποτε αυθαιρεσία.
Αντί τώρα να τρώμε τις σάρκες μας ας κάτσουμε κάτω να δούμε πως μπορούμε να αντιστρέψουμε τη κατάσταση.
Απόστολος Πέτρου
Γιατρός της Καρδιολογικής Κλινικής στο Αττικό
ΥΓ1: Αν υποθέσουμε ότι θίχτηκε κανένας για τα παραοικονομίας άδηλου και μισοάδηλους κλπ εγώ τον εξουσιοδοτώ να έχει πρόσβαση στο περιουσιακά μου στοιχεία μέχρι …τρίτου βαθμού συγγένειας αρκεί να δεχτεί να ψαχτούμε όλοι έστω και δειγματοληπτικά.
ΥΓ2. Μηνύσεις δέχομαι «καθ’εκάστην και καθ’όλο το 24ωρο»
Θύμα βαριάς αμέλειας του ΕΣΥ
Το υπερσύγχρονο «Αττικόν» ακροβατεί λόγω έλλειψης προσωπικού και υπολειτουργίας χειρουργείων
Της Πεννυς Μπουλουτζα
«Τι να τα κάνεις τα ντουβάρια και τα μηχανήματα, όταν δεν υπάρχει ανθρώπινο προσωπικό;», αναρωτιέται με πίκρα και αγωνία ένας σκληρά εργαζόμενος στο «Αττικόν», το νοσοκομείο που πριν από πέντε χρόνια πολλοί προεξοφλούσαν ότι θα αποτελέσει τη «ναυαρχίδα» του ΕΣΥ. Τι να πεις στους συγγενείς ασθενών, όταν τα απογεύματα που εφημερεύει το «Αττικόν», μπορεί να μείνει μία νοσηλεύτρια για να καλύψει χημειοθεραπείες, μεταγγίσεις, φροντίδα σε μεταμοσχευμένους; Πού να πρωτοεπιρρίψεις ευθύνες όταν ογκολογικοί ασθενείς, υποβάλλονται σε θεραπεία καθήμενοι σε καρέκλες;
Το «ξενοδοχειακών υποδομών» νοσοκομείο, στο Χαϊδάρι, παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα παθογένειας που εμφανίζουν οι περισσότερες μονάδες υγείας της χώρας μας, λόγω έλλειψης έμψυχου δυναμικού, αδυνατεί να εφημερεύσει σε 24ωρη βάση, στα κεντρικά χειρουργεία λειτουργούν μόνον οι πέντε από τις 14 χειρουργικές αίθουσες, ενώ υπάρχουν κλινικές όπου κατά την απογευματινή και νυχτερινή βάρδια αντιστοιχούν 1-2 νοσηλευτές για 30-35 νοσηλευόμενους.
Ανάπτυξη
Η έως σήμερα ιστορία του, καθρεφτίζει τον λειτουργικό αναλφαβητισμό του Δημοσίου, που «κατάφερε» εν πολλοίς να ακυρώσει ένα νοσοκομείο που διαθέτει υψηλού επιπέδου επιστημονικό ιατρικό προσωπικό, πολύ καλές υποδομές και που εκπαιδεύει σχεδόν τους μισούς φοιτητές της Ιατρικής Σχολής Αθηνών. Είναι αλήθεια ότι έχουν «ανοίξει» περίπου 650 κλίνες από τις συνολικά 735 που προβλέπονται, χωρίς όμως να έχουν γίνει οι απαραίτητες προσλήψεις σε νοσηλευτικό, διοικητικό και παραϊατρικό προσωπικό, χρειάζονται τουλάχιστον 150-200 προσλήψεις νοσηλευτών και άλλες τόσες σε διοικητικό και παραϊατρικό προσωπικό για την αξιόπιστη λειτουργία του «Αττικόν».
«Το νοσοκομείο έχει αναπτύξει κατά 90% τα τμήματά του, αλλά το 30% των θέσεων νοσηλευτικού προσωπικού παραμένει κενό. Τα τελευταία χρόνια το νοσοκομείο αναπτύχθηκε, αλλά στρεβλά. Δεν αρκούν τα ντουβάρια και τα μηχανήματα», λέει στην «Κ» ο προϊστάμενος νοσηλευτικής στη Β΄ Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική του «Αττικόν» κ. Διονύσης Λιβάνιος. «Δύσκολα αντεπεξερχόμαστε στις ανάγκες. Δεν συζητάμε για ποιότητα νοσηλευτικής φροντίδας, απλώς να «βγαίνει το πρόγραμμα»». Σύμφωνα με τον ίδιο, με βάση τη διεθνή βιβλιογραφία σε μία κλινική σαν την καρδιολογική που διαθέτει 34 κλίνες και το ποσοστό κάλυψης αγγίζει το 100%, το ιδανικό θα ήταν να απασχολούνται 37 νοσηλευτές, 3 βοηθοί θαλάμου και δύο τραυματιοφορείς. «Αντί αυτού είμαστε 11 νοσηλευτές. Δεν ζητάμε το ιδανικό, αλλά τουλάχιστον το μισό. Αυτή τη στιγμή χρωστάω 145 ημέρες άδειας στο προσωπικό από το 2008 και 90 ρεπό…».
«Το νοσηλευτικό προσωπικό δεν επαρκεί και αναγκαστικά η πρωινή βάρδια αφήνει εκκρεμότητες για την απογευματινή, η απογευματινή για την βραδινή και πάει λέγοντας…», σημειώνει στην «Κ» η κ. Μίνα Λάγαρη, προϊσταμένη ογκολογικής-αιματολογικής κλινικής και μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων στο νοσοκομείο. «Για τις 26 κλίνες της κλινικής αντιστοιχούν σε απογευματινή και νυχτερινή βάρδια δύο άτομα νοσηλευτικό προσωπικό. Τα απογεύματα που εφημερεύει το νοσοκομείο μπορεί να μείνει και μία νοσηλεύτρια για να καλύψει χημειοθεραπείες, μεταγγίσεις, φροντίδα σε μεταμοσχευμένους ασθενείς (σ.σ. διενεργούνται μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών) και νέες εισαγωγές. Σε αυτές τις περιπτώσεις εύχεσαι να μην τύχει το έκτακτο». Σε διπλανούς θαλάμους, ογκολογικοί ασθενείς υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία σε καρέκλες. Κάθε ημέρα στο «Αττικόν» 50-60 ογκολογικοί ασθενείς υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία, ενώ το νοσοκομείο έχει δυνατότητα να κάνει υπό άριστες ξενοδοχειακές συνθήκες και στις κατάλληλες κλίνες έως 20 χημειοθεραπείες.
Το εντονότερο πρόβλημα καταγράφεται στα κεντρικά χειρουργεία του νοσοκομείου και είναι ενδεικτικό ότι από τα 14 χειρουργικά τραπέζια είναι ανοιχτά σε πρωινή βάρδια μόλις τα πέντε, λόγω έλλειψης νοσηλευτών. Αυτά είναι μονίμως σε λειτουργία και δεν υπάρχει η πολυτέλεια να μένει ένα τραπέζι «ανοιχτό» για την αντιμετώπιση ενδεχόμενου έκτακτου περιστατικού. «Δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη», τονίζει στην «Κ» ο κ. Δημήτρης Μανίκης, αναισθησιολόγος, επιμελητής Α' στο Αττικόν νοσοκομείο.
Το «Αττικόν» εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού, εφημερεύει κάθε 3 ημέρες από τις 2.30 μ.μ. έως τις 11 μ.μ. Ακόμα κι έτσι όμως το ωράριο για το ιατρικό προσωπικό και κυρίως για τους ειδικευόμενους είναι εξαντλητικό, αφού καλούνται να πραγματοποιήσουν 6-8 εφημερίες το μήνα κατά μέσο όρο, ενώ σε ορισμένα τμήματα (π.χ. το πνευμονολογικό) μπορεί να χρειαστεί να κάνουν και 10 εφημερίες τον μήνα.
B Παρά τις λίγες ώρες που εφημερεύει το νοσοκομείο, οι προσελεύσεις των ασθενών ανέρχονται στις 350-400 σε κάθε εφημερία, από τους οποίους 70 μένουν για νοσηλεία. «Οταν μπαίνεις στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) σε ημέρα εφημερίας, το πρώτο που θα αντικρίσεις είναι μία ουρά ανθρώπων που περιμένουν για να εξετασθούν», επισημαίνει στην «Κ» ο κ. Απόστολος Πέτρου, καρδιολόγος στο Αττικόν.
B Στο ΤΕΠ, μεταξύ 2.30 μ.μ. και 3 μ.μ. υπάρχουν μόνο 2-3 νοσηλευτές, ενώ οι σε αναμονή ασθενείς μπορεί να ξεπερνούν τους 150. Υπάρχουν περιπτώσεις που από την αναγραφή από τον θεράποντα γιατρό μιας εργαστηριακής εξέτασης έως και την παραλαβή της μπορεί να μεσολαβήσουν 5-7 ώρες.
Οι ελλείψεις νοσηλευτών παραλίγο να οδηγήσουν στη σύμπτυξη κλινικών στο νοσοκομείο, μετά πρόσφατη εισήγηση του Επιστημονικού Συμβουλίου του νοσοκομείου. Ο κίνδυνος αυτός ανάγκασε το υπουργείο Υγείας να δεσμευθεί για πρόσληψη 100 νοσηλευτών με ιδιωτικές συμβάσεις οι οποίες «θα» γίνονταν εντός του Φεβρουαρίου. Οπως δήλωσε στην «Κ» ο διοικητής του νοσοκομείου κ. Χρήστος Ροϊλός, «χρειαζόμαστε τουλάχιστον 150 νοσηλευτές για να εξασφαλίσουμε την ομαλή λειτουργία των υπαρχόντων κλινικών και να επεκταθούμε στην ανάπτυξη νέων, στο άνοιγμα χειρουργικών τραπεζιών και ειδικών κλινών. Σύμφωνα με τον ίδιο «στόχος από εδώ και πέρα είναι πρώτα να έρχεται το απαραίτητο προσωπικό και μετά να αναπτύσσεται το νοσοκομείο. Και αυτό προκειμένου να μην παρατηρηθούν ξανά τα γνωστά προβλήματα λόγω των ελλείψεων».
ΛΑΒΑΜΕ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΝΤΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΤΗΣ ΝΑΥΑΡΧΙΔΑΣ
Ένα από τα παράξενα που έχω δει τον τελευταίο καιρό, είναι η συνδικαλιστική αυτοκτονία που επί διετία σχεδόν, έπρατταν οι γιατροί του ΕΣΥ. Ο υπουργός Υγείας-Ζεν Πρεμιέ-Καλέστε τις Κάμερες να Δουν την Ομορφάδα μου!, κος Αβραμόπουλος, με την λαοφιλέστατη παραμονή στον Δήμο της Αθήνας, όπου έλυσε το φλέγον και μείζον πρόβλημα των ζαρντινιέρων στην πόλη, πρότεινε κάποια πράγματα. Έδινε πολυδιευθυντικό, έδινε πενιχρές αυξήσεις, αφορολόγητο στο επίδομα βιβλιοθήκης, υποσχόταν αφορολόγητο στις εφημερείες (καλά κάποιος να του πει ότι δεν υπάρχει αφορολόγητο στην Ελλάδα, δεν υπήρχε;) και διάφορα άλλα καλούδια που από άγνοια και μόνο τα έδινε, καθώς αμφιβάλω αν καταλαβαίνει ακόμα και τώρα το κόστος στην Ελληνική οικονομία, και τις αντιδράσεις που θα δεχθεί από τα διοικητικά στελέχη των νοσοκομείων.
Έδινε λοιπών αυτά τα πράγματα. Από άγνοια ή μη, δεν μας ενδιαφέρει. Τα έδινε. Και αντί να τα δεχτούν οι γιατροί, αρχίσανε τις κόνξες. Αυτό μου βρωμάει, το άλλο μου μυρίζει. Γιατί δεν δίνει και άλλα λεφτά, γιατί δεν μας ραίνει και με δάφνες. Δύο χρόνια χαμένα σε τέτοιου είδους συζητήσεις, αλλά με κυριότερο επιχείρημα για τους διαφωνούντες, ότι ο υπουργός ήταν αναξιόπιστος. Με τέτοια επιχειρήματα, δεν πάμε μπροστά. Και ναι, ο υπουργός ήταν, είναι και θα είναι αναξιόπιστος. Είναι πολιτικός, και είναι καθήκον του προς τον πολίτη, να αθετεί τις υποσχέσεις του!! Και φτάνουμε στον Ιούνιο του 2008, και το παράνομο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ.
Το λέω παράνομο, παρόλο που κανείς δεν έκανε κίνηση να το βγάλει παράνομο για λόγους συνδικαλιστικής ενότητας (μακριά τα δικαστήρια, ποτέ δεν ξέρεις τι βρώμα θα βγάλουν προς τα έξω!!) γιατί: 1. το ίδιο αποφάσισε να αλλάξει τον τρόπο ψηφοφορίας, χωρίς να είναι παρούσα η ολομέλεια του σώματος. 2. το ίδιο αποφάσισε να αλλάξει την ώρα της ψηφοφορίας χωρίς να είναι παρούσα η ολομέλεια του σώματος. 3. το ίδιο άλλαξε το θέμα εργασίας (ναι ή όχι στην τότε προτεινόμενη σύμβαση), ψήφισε κάτι το οποίο υπερέβαινε των αρμοδιοτήτων του, και μάλιστα προσπάθησε (αποτυχημένα), να αντικαταστήσει τα εκλεγμένα όργανα (Η διαπραγματευτική ομάδα δεν λειτούργησε ποτέ, όσο και να φωνασκεί ο κος Βαρνάβας για το αντίθετο. Το υπουργείο πάντα δεχότανε τους αντιπροσώπους της ΕΓ της ΟΕΝΓΕ. Κάποια από τα άτομα της ΕΓ ήταν και στην διαπραγματευτική ομάδα, εφαλτήριο για τα επιχειρήματα του προαναφερθέντος κυρίου).
Παράνομο, αλλά το σεβάστηκε η ηγεσία της ΟΕΝΓΕ. Μέγα λάθος, κατά την προσωπική μου άποψη. Και η ιστορία δεν με διαψεύδει, δυστυχώς. Δεν έχει σημασία. Μετά από πολλές προσπάθειες και συναντήσεις, ένα τροποποιημένο κείμενο συμφωνήθηκε, και μάλιστα υπογράφηκε την 1η Δεκέμβρη του 2008.πολύ αργά για να υπολογιστή στους προϋπολογισμούς του κράτους, πολύ αργά για να ξεκινήσει την εφαρμογή του μέσα στους πρώτους μήνες του 2009. Χαμένος χρόνος. Πολύς χαμένος χρόνος.
Για λόγους πολιτικούς, η σύμβαση που μετά έγινε νομοσχέδιο, όπου μνημονεύεται βέβαια μέσα στο σχέδιο νόμου ως τέτοια, κατατέθηκε στην βουλή. Και τότε η πλειοψηφία του σώματος, άρχισε να ιδροκοπάει, μην και χάσει αυτά που τους δίνει η σύμβαση. Τι θα ψηφίσει ο ένας. Τι θα πει ο άλλος. Τι θα κάνει ο τρίτος. Ποια κόμματα θα συμφωνήσουν. Ποιοι θα διαφωνήσουν. Ένας κυκεώνας ανησυχίας. Οι γιατροί σε αναμμένα κάρβουνα, μην και δεν περάσει. Οι διευθυντές σε αναμμένα κάρβουνα μπας και περάσει. Πανεπιστημιακοί στα σκαλοπάτια του υπουργείου κάθε μέρα για να μην περάσει. Και ακόμα και σε αυτή την ύστατη ώρα, όπου μπορεί να χανόντουσαν όλα, δύο χρόνια προσπάθειας και κλονισμένων νεύρων, ακόμα και όταν τα πράγματα ήταν τόσο σοβαρά, υπήρχαν φωνές που λέγανε να μην γίνει πραγματικότητα το σχέδιο νόμου.
Λέγανε ξεπούλημα τη μη πραγμάτωση της σύμβασης στην ολότητά της. Άσχετο αν οι διαφορές ήταν λίγες. Διαφορά στις αυξήσεις, τελικά κάπου στα 25 €. Μη κατάργηση του πλαφόν του Αεροπαγήτου, που έχει πάει στα 7.500 € (άμα βρείτε ΕΣΥτη να παίρνει τόσα λεφτά σε ένα μήνα, πείτε μου το!). Όχι αφορολόγητο στις εφημερείες πάνω από τις τέσσερις. Αυτά λέγανε ξεπούλημα.
Δεν λέγανε για αυτά που έδινε, αυτά που φωνάζανε από πριν το 2000. Δεν μιλάγανε για το αφορολόγητο του επιδόματος της βιβλιοθήκης. Δεν μιλάγανε για την θεσμοθέτηση της μη ελαστικοποίησης της εργασίας τους. Ούτε για το εφτάωρο, που αν το έχει κανένας άλλος κλάδος εμένα να μου τρυπήσεις την μύτη. Δεν αναφέρανε καν το ρεπό μετά από ενεργό εφημερία! Όλα αυτά δεν ήταν τίποτα σαν αιτήματα μπροστά στα 200 € πάνω που θα τσεπώνανε. Η απληστία σε όλο της το μεγαλείο.
Και τέλος το ποιο σημαντικό μέρος. Το πολυδιευθυντικό. Δεν θα πω τίποτα επί τούτου.
Όσοι γιατροί έχουν υπηρετήσει στο ΕΣΥ ξέρουν τι πάει να πει Διευθυντής τμήματος.
Όποιος έχει αρρωστήσει βαριά και έχει πάει σε δημόσιο νοσοκομείο ξέρει τι εστί Διευθυντής τμήματος.
Και όποιος δεν το ήθελε το πολυδιευθυντικό και δεν ήταν ο ίδιος διευθυντής, μάλλον θα έπρεπε να είναι τρόφιμος σε κανένα νοσηλευτικό ίδρυμα.
Αυτά είχα να πω. Να θυμίσω βασικά τι έχει γίνει, πως φτάσαμε ως εδώ. Να μην αφήσω άλλες γλώσσες, που άλλη δουλειά δεν έχουν από το να ασχολούνται με αυτό το ζήτημα όλη μέρα, να μετατρέψουν αυτή τη νίκη του συνδικαλιστικού κινήματος, σε κάτι το ευτελές.
Καλή σαρακοστή, και καλά μυαλά.
(παρακαλώ, για λόγους που δεν θέλω να αναφέρω, προβείτε στην ανώνυμη δημοσίευση)