ΚΑΘΗΜΕΡΙΜΗ : Η ιδιωτική περίθαλψη γιγαντώνεται

Ιδρύονται συνεχώς νέα ογκολογικά θεραπευτήρια, μαιευτήρια, ψυχιατρεία

Της Γαληνης Φουρα



Την ίδια στιγμή που τα χρέη «πνίγουν» το ΕΣΥ, ο τζίρος των ιδιωτικών μονάδων υγείας αυξάνεται με ρυθμό 10% τον χρόνο.
Σε μια αγορά που από αρκετούς πάντως θεωρείται κορεσμένη, ο ιδιωτικός τομέας με τη «συνδρομή» γιατρών συνεχίζει να επενδύει σε νέες μονάδες: Σε μαιευτήρια, ψυχιατρεία, Κέντρα Φυσικής Αποκατάστασης, ακόμη και ογκολογικά θεραπευτήρια, «ποντάροντας» στην οικονομική εξουθένωση και οργανωτική - λειτουργική αποδιοργάνωση των δημόσιων νοσοκομείων. Οι επενδύσεις αυτές ξεκίνησαν πριν από την οικονομική κρίση, η οποία, σύμφωνα με εκτιμήσεις, αναμένεται να στρέψει πιο πολλούς ασθενείς στα ιατρεία του ΙΚΑ και στα νοσοκομεία, καθώς θα αδυνατούν να καταβάλουν ποσά από τον οικογενειακό προϋπολογισμό για την υγεία τους. Ειδικότερα:
- Υπό κατασκευή -στο τελικό στάδιο- είναι το «Ερασίνειο», στη Βάρη, δυναμικότητας 250 κλινών, που χρηματοδοτείται από τράπεζες και ιδιωτικά κεφάλαια με τη συμμετοχή περίπου 130 γιατρών. Το έργο ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια με άδεια για ογκολογικό θεραπευτήριο, συζητείται όμως το ενδεχόμενο να αναπτυχθεί και σε άλλες ειδικότητες, καθώς η Ανατολική Αττική δεν διαθέτει νοσοκομείο.
- Στα μεγάλα μαιευτήρια της Αττικής πρόκειται σύντομα να προστεθεί ακόμη ένα, το «Ρέα» (απέναντι από το Ωνάσειο), μια επένδυση που ολοκληρώνεται με τη συμμετοχή πολλών μαιευτήρων (αναφέρονταν 300) κυρίως από τον Πειραιά.
- Στη φάση προμελετών ή κατάθεσης αδειών λειτουργίας βρίσκονται και έξι νέα ιδιωτικά ψυχιατρεία στην περιφέρεια της χώρας, τα οποία έρχονται να καλύψουν το κενό από την κατάρρευση του συστήματος ψυχικής υγείας. Ποτέ δεν αναπτύχθηκαν ψυχιατρικές κλινικές στα γενικά νοσοκομεία, όπως προβλεπόταν στα κοινοτικά προγράμματα «Ψυχαργώς 1» και «2». Το Δαφνί, το Δρομοκαΐτειο και τα ελάχιστα τμήματα που δημιουργήθηκαν στα νοσοκομεία, δεν επαρκούν να καλύψουν τη ζήτηση, μετά το «λουκέτο» πολλών κοινωνικών δομών.
Στη διαδικασία ανάπτυξης είναι επίσης πολλά Κέντρα Φυσικής Αποκατάστασης, τα οποία φυτρώνουν σαν μανιτάρια σε όλη τη χώρα, λόγω της υψηλής χρηματοδότησής τους (κατά 60%) με τον αναπτυξιακό νόμο, και της παντελούς απουσίας δημοσίων υπηρεσιών. Νέα κέντρα Φυσικής Αποκατάστασης οργανώνονται στην Καλαμάτα, τις Σέρρες, την Κοζάνη, τη Δράμα, την Κρήτη και σε άλλες περιοχές της χώρας, ενώ αρκετά λειτουργούν ήδη.
- Αντίθετα, δεν έχουν προχωρήσει οι διαγωνισμοί σημαντικών και αναγκαίων μονάδων που είχε προβλεφθεί να δημιουργηθούν με τη σύμπραξη δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, όπως το Παιδιατρικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και της Πρέβεζας.

Χωρίς σχέδιο
Το σημαντικό ερώτημα είναι εάν οι νέες επενδύσεις εντάσσονται σε κάποιο στρατηγικό σχέδιο για τη βελτίωση της υγείας του πληθυσμού. Φαίνεται πως όχι, όπως άλλωστε συνέβη και με τις επενδύσεις του δημόσιου τομέα.
«Η Ελλάδα χρειάζεται υπηρεσίες, όχι νέες κλίνες», υπογράμμισε στην «Κ» ο σύμβουλος επιχειρήσεων Υγείας Γιάννης Χατζηχρήστος. Το 90% των πολιτών που απευθύνονται στα νοσοκομεία θα μπορούσαν να το έχουν αποφύγει, εάν υπήρχε Σύστημα Υγείας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Ομως, κανένα σχέδιο για τη δημιουργία Πρωτοβάθμιας από τα πολλά που συζητήθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια δεν προχώρησε, αστικά Κέντρα Υγείας, δίκτυα, συνενώσεις ιδιωτών γιατρών κ.τ.λ. Εναλλακτικά μοντέλα όπως το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», δεν ολοκληρώθηκαν και εγκαταλείφθηκαν, παρά την επιτυχία και τη μεγάλη αποδοχή τους από τον πληθυσμό.
Στο πλαίσιο του προγράμματος σταθερότητας η πολιτεία δεν μπορεί να συνεχίσει να «αγνοεί» τη γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα υγείας. Η έκρηξη των δαπανών για φάρμακα και άλλα ιατρικά προϊόντα, από 5,2 δισ. ευρώ το 2008 σε 9,1 δισ. το 2009, δείχνει μια πρωτοφανή παθογένεια, ένα «πάρτι» με τις συνταγογραφήσεις που οφείλεται στην έλλειψη συστήματος και ελέγχου των υπηρεσιών υγείας. Ενα σημαντικό ποσοστό (περίπου το 23%) των συνολικών δαπανών απορροφείται από 30.000 ειδικευμένους ιδιώτες γιατρούς, στους οποίους αναλογούν κατά κεφαλήν 87.500 ευρώ.
Εάν στον δημόσιο τομέα υπάρχουν «φακελάκια», στον ιδιωτικό υπάρχει το σύστημα «ο συστήσας και ο θεράπων», με τον «διαμεσολαβητή» γιατρό να αμείβεται με 10-15% κατά μέσον όρο. Το τι συμβαίνει με τη συνταγογράφηση είναι κοινό μυστικό. Με αυτό τον τρόπο, σύμφωνα με εκτιμήσεις, κινούνται περί τα 700 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, που αποτελούν τον «σκληρό πυρήνα» της παραοικονομίας στην υγεία.
Υπερτερούν σε τεχνολογία και παροχές

«Ο δημόσιος τομέας έχει την επιστημονική επάρκεια και ενδεχομένως την πρωτοκαθεδρία, λόγω του ιατρικού του δυναμικού, να αντιμετωπίσει σύνθετα προβλήματα και σοβαρά περιστατικά, που δεν είναι ελκυστικά από άποψη κερδοφορίας για τον ιδιωτικό τομέα», τονίζει στην «Κ» ο λέκτορας Πολιτικής Υγείας, Κυριάκος Σουλιώτης.
«Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό», διευκρινίζει, «αλλά δείχνει την παντελή έλλειψη κανόνων στη συμβολή και τη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος μπορεί να “επιλέγει” περιστατικά με κριτήριο την κερδοφορία. Συνήθως πιο κερδοφόρα είναι αυτά που έχουν μικρή διάρκεια νοσηλείας και συνοδεύονται από ένα ευρύ φάσμα διαγνωστικών και θεραπευτικών παρεμβάσεων, ή από σύνθετες διαγνωστικές και απεικονιστικές εξετάσεις.

Μελέτες
Παλαιότερες μελέτες έδειξαν ότι σοβαρά περιστατικά όπως το έμφραγμα του μυοκαρδίου, καρδιακές αρρυθμίες, νεοπλάσματα, εγκεφαλικά, ατυχήματα, αντιμετωπίζονται κατά 85% στον δημόσιο τομέα. Ωστόσο, σήμερα διαφαίνεται μια τάση, σοβαρά περιστατικά τα οποία λόγω της προόδου της τεχνολογίας αντιμετωπίζονται πλέον με μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο, να κατευθύνονται και αυτά στον ιδιωτικό τομέα, λόγω της τεχνολογικής υπεροπλίας του. Αυτό οφείλεται αφενός στις οικονομικές δυνατότητες του ιδιωτικού τομέα να επενδύει στη νέα τεχνολογία και αφετέρου στην ευελιξία που έχει στη λήψη αποφάσεων, η οποία δίνει το πλεονέκτημα να ολοκληρώνει σύντομα τις διαδικασίες προμηθειών, που στο Δημόσιο μπορεί να διαρκέσουν χρόνια. Ενας άλλος λόγος είναι ότι στον δημόσιο τομέα δεν υπάρχουν κίνητρα παραγωγικότητας για τους γιατρούς και το προσωπικό. Ο χειρουργός αμείβεται το ίδιο, ανεξάρτητα από τον αριθμό και την ποιότητα των ιατρικών πράξεων που πραγματοποιεί. Μεγάλο πλεονέκτημα του ιδιωτικού τομέα που βασίζει τα κέρδη του στα χειρουργικά περιστατικά και τις διαγνωστικές εξετάσεις είναι η ταχύτητα της εξυπηρέτησης και η καλή ξενοδοχειακή υποδομή.
«Η ανυπαρξία ελέγχων και μέτρησης της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών είναι ένα πολύ μεγάλο έλλειμμα σε αυτό το μη σύστημα υγείας», υπογραμμίζει στην «Κ» η διδάκτωρ Δημόσιας Υγείας του Harvard Εύη Χατζηανδρέου. «Παρότι πλέον ξέρουμε να μετρήσουμε και να αξιολογήσουμε την ποιότητα, ο τομέας αυτός στην Ελλάδα έχει μηδενική παρουσία».
  (Κάνετε κλικ στο τίτλο για το πλήρες αρθρο)

TVXS : Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΜΗΡΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ

Οι τελευταίες ειδήσεις από την πρώτη χώρα προτεκτοράτο της Ευρωπαϊκής Ενωσης ήταν αναμενόμενες. Ενώ η Ελλάδα ετοιμάζεται να βγει στην γύρα για νέο δάνειο, ένας από τους οίκους αξιολόγησης, τους νέους αφέντες του πλανήτη, υποβάθμισε προχθές τέσσερις ελληνικές τράπεζες. Μόλις χθες, δύο ακόμη οίκοι "αξιολόγησης" έσπρωξαν την χώρα ακόμη πιο βαθιά μέσα στο τάφο: ο οίκος Standard & Poor's ανακοίνωσε ότι ενδέχεται να υποβαθμίσει την αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας ενώ ειδικός του οίκου Moody's συμπλήρωσε ότι « μια νέα υποβάθμιση .. είναι πιθανή εντός ενός μήνα».

Οι κινήσεις των τριών οίκων εκτόξευσαν τα επιτόκια με τα οποία θα πρέπει να δανεισθεί η Ελλάδα. Ολα πλέον κρέμονται σε μια κλωστή και εξαρτώνται από ένα νεύμα ή μια δήλωση των απεσταλμένων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κλπ. που ήταν αυτές τις μέρες στην Αθήνα για να ελέγξουν την ελληνική οικονομία. Αυτό το "μικτό κλιμάκιο" ζήτησε από την κυβέρνηση νέο πακέτο πρόσθετων μέτρων ύψους 3,5 δισ. ευρώ που σημαίνει ακόμη μεγαλύτερες περικοπές στην υγεία, την εκπαίδευση και τους μισθούς. Όμως η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά: είναι πλέον όμηρος των οικονομικών δολοφόνων.
Στο βιβλίο του Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου, ο Τζoν Πέρκινς περιγράφει «από τα μέσα» τον μηχανισμό πολιτικής και υποδούλωσης φτωχών χωρών από τις ΗΠΑ. Ο Πέρκινς δούλευε τη δεκαετία του '70 για λογαριασμό μιας εταιρείας μελετών, η οποία συνεργαζόταν με την κυβέρνηση της Ουάσινγκτον, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα, που υποτίθεται ότι είχε σκοπό της να βοηθήσει την ανάπτυξη των χωρών του Τρίτου Κόσμου.
Το μεγάλο όπλο των οικονομικών δολοφόνων ήταν το εξωτερικό χρέος. Ο Πέρκινς και οι συνάδελφοί του πήγαιναν σε μια χώρα-στόχο, συναντούσαν τον Πρόεδρο της και του πρότειναν μεγάλα έργα για τον εκσυγχρονισμό της. Οι ιθαγενείς δεν έπρεπε να ανησυχούν για το γεγονός ότι δεν είχαν χρήματα για την εκτέλεση των έργων: η Παγκόσμια Τράπεζα ήταν έτοιμη να τους χορηγήσει πλουσιοπάροχα δάνεια, αν και γνώριζε πολύ καλά ότι δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν. Σε λίγα χρόνια, τα δάνεια αυτά είχαν καταστήσει τη χώρα όμηρο των διεθνών οικονομικών κύκλων και της αμερικανικής κυβέρνησης.
Η τελευταία είχε πλέον στο χέρι την υπερχρεωμένη χώρα, υποχρεώνοντάς την να ακολουθεί πιστά την εξωτερική της πολιτική. Από την πλευρά τους, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλλαν αυστηρότατα μέτρα λιτότητας, που προκαλούσαν ύφεση και μεγαλύτερη φτώχεια, ενώ συνοδεύονταν από μέτρα περιορισμού του δημόσιου τομέα και εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις. Λίγο πριν την πλήρη κοινωνική και οικονομική κατάρρευση, οι μεγάλες διεθνείς εταιρείες αγόραζαν μπιτ παρά τις δημόσιες επιχειρήσεις. Κάπως έτσι στη Βολιβία ιδιωτικοποιήθηκε ακόμη και το νερό της βροχής.
Τα χρόνια έχουν περάσει, αλλά μόνο οι τεχνικές έχουν αλλάξει. Το εξωτερικό χρέος παραμένει το βασικό όπλο εκβιασμού. Η πρόοδος των επικοινωνιών και η πλήρης επικράτηση σε παγκόσμιο επίπεδο της ασυδοσίας των αγορών έχουν φέρει στο προσκήνιο και άλλους παίκτες, όπως π.χ. η Goldman Sachs.
Η συγκεκριμένη τράπεζα και οι όμοιές της, μαζί με τους διάφορους οίκους που με ύφος αυθεντίας αξιολογούν εθνικές οικονομίες, έχουν μεγάλες ευθύνες για το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Παρ' όλα αυτά, εξακολουθεί να διαμορφώνει τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις και, όπως παλιότερα η Παγκόσμια Τράπεζα και οι οικονομικοί δολοφόνοι, να επισκέπτεται τους ηγέτες των ευάλωτων χωρών.Σύμφωνα με τους «New York Times», μια αποστολή της Goldman Sachs, με επικεφαλής το νούμερο δύο της τράπεζας Gary Cohn, έφθασε στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2009. Η Goldman Sachs, έγραψε η γαλλική «Liberation», «αισθανόταν περίπου σαν στο σπίτι της», ενώ ο Gary Cohn είχε συναντήσει τουλάχιστον δύο φορές τον Έλληνα πρωθυπουργό. H τράπεζα προσφέρθηκε να βοηθήσει για την ελάφρυνση του ελληνικού ελλείμματος, που μόλις είχε ανακοινωθεί ότι πλησίαζε το 13%.
Αυτό δεν εμπόδισε την ίδια τράπεζα να αφήσει να διαρρεύσει τον Ιανουάριο, μέσω των «Financial Times», ότι η Κίνα αρνήθηκε να αγοράσει 25 δισ. ευρώ του ελληνικού δανείου, όπως είχε προτείνει στο Πεκίνο η Goldman Sachs. Η είδηση ήταν αστεία, καθώς κανένα κράτος δεν αγοράζει 25 δισ. ευρώ χρέους μεμιάς, αλλά προκάλεσε διεθνώς την εντύπωση ότι η ελληνική οικονομία καταρρέει. Συγχρόνως, και παρότι δεν είχε σταματήσει να συμβουλεύει την ελληνική κυβέρνηση, η τράπεζα συνιστούσε στους πελάτες της να αγοράσουν ομόλογα που προεξοφλούσαν ότι υπάρχει κίνδυνος με την Ελλάδα.
Έτσι κάπως η Ελλάδα βρέθηκε στα γόνατα από το μεγάλο κερδοσκοπικό παιχνίδι, αναγκασμένη να δανείζεται με δυσθεώρητα επιτόκια. Ύστερα, τη σκυτάλη πήρε η κυρία Μέρκελ και οι σύμμαχοί της στις Βρυξέλλες, που με ποταπό ύφος απαίτησαν από την ελληνική κυβέρνηση να πάρει σκληρά μέτρα, υπό τις τεχνικές οδηγίες του πάντα επίκαιρου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ο Έλληνας πρωθυπουργός γύρισε σαν βρεγμένη γάτα στην Αθήνα, παραδεχόμενος ότι ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας είχε εκχωρηθεί.
Στους αντίποδες των προεκλογικών του υποσχέσεων, το ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε μια σειρά σκληρά μέτρα που θα μαραζώσουν ό,τι έχει μείνει από την ελληνική οικονομία. Θα ακολουθήσουν και άλλα. Ύστερα, η Ευρώπη θα κοιτάξει να βοηθήσει τη δεινοπαθούσα χώρα με κάποιο έκτακτο πρόγραμμα, στο πλαίσιο του οποίου γερμανικά και ευρωπαϊκά κεφάλαια θα αγοράσουν φθηνά μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, που το πρόγραμμα έκτακτης βοήθειας θα έχει επιβάλλει να ιδιωτικοποιηθούν.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Εφιαλτικά σενάρια για μισθούς - συντάξεις

Πάγωμα όλων των συντάξεων σχεδιάζει η κυβέρνηση. Για τους δημόσιους υπαλλήλους τα σενάρια περιλαμβάνουν και το ενδεχόμενο αναστολής της καταβολής του επιδόματος αδείας (μισός μισθός), κάτι που θα επιβαρύνει με 450 έως και 750 ευρώ τους δημόσιους υπαλλήλους.
Η επέκταση του «παγώματος» εκτός από τους μισθωτούς και στους συνταξιούχους κρίνεται αναγκαία μετά τα στοιχεία του πρώτου διμήνου, τα οποία δείχνουν αύξηση των δαπανών, αντί περιορισμού, στα ταμεία.
Δεν μπορεί να αποκλειστεί και τρίτο πακέτο μέτρων, που θα περιλαμβάνει την περικοπή του μισού δώρου Χριστουγέννων (13ος μισθός). Ως προς το συνταξιοδοτικό, φαίνεται ότι το υπουργείο Οικονομικών υποδεικνύει στο μέγαρο Μαξίμου η βασική σύνταξη των 360 ευρώ να δίνεται στο 67ό έτος, έστω και αν κάποιος ασφαλισμένος βγει στη σύνταξη στο 60ο ή το 65ο έτος της ηλικίας.
Ερώτημα παραμένει και η δεύτερη δόση του επιδόματος αλληλεγγύης σε 2,5 εκατ. χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους και ανέργους που πρέπει να δοθεί μέχρι τον Ιούνιο (500 εκατ. ευρω).


Οι αλλαγές στο ασφαλιστικό «κλείδωσαν» χθες, στο υπουργείο Οικονομικών σε σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν Παπακωνσταντίνου, Λοβέρδος, Ξενογιαννακοπούλου, Σαχινίδης και Κουτρουμάνης ενόψει της παρουσίασης του σχετικού νομοσχεδίου στο υπουργικό συμβούλιο στις 15 Μαρτίου. Προβλέπει τη χορήγηση της βασικής σύνταξης το νωρίτερο στο 65ο έτος.
Τα ποσοστά αναπλήρωσης για κάθε χρόνο στην ασφάλιση θα περιοριστούν στο 1,4% (για τα πρώτα χρόνια ασφάλισης), έως 1,7% για τα χρονια πέραν του 33ου, από 2% το χρόνο σήμερα και 70% για την 35ετία στο ΙΚΑ (βλέπε άλλο ρεπορτάζ στην «Οικονομία»). Τα μέτρα αυτά θα τεθούν σε ισχύ από το 2018

Κάνετε κλικ στο τίτλο για να διβάσετε το πήρες άρθρο