Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

ΕΛΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ :ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ, ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ



* Για την αξιοπρέπειά μας.

* Επειδή είμαστε ελεύθεροι και θέλουν να μας ξανακάνουν σκλάβους.

* Για την τιμή των γερόντων μας -αυτών που έχτισαν αυτή τη χώρα απ' τον Πόλεμο κι ύστερα- και για το μέλλον των παιδιών μας.

* Απεργούμε!

* Επειδή μας έκλεψαν.

* Και διότι συνεχίζουν να μας κλέβουν.

* Και επειδή θα συνεχίσουν να μας κλέβουν.

* Επειδή πήγαν να μας φορτώσουν την ενοχή κι επειδή μας διέσυραν διεθνώς.

* Επειδή με το Μνημόνιο εγκαθίδρυσαν τη Δικτατορία των Τραπεζιτών και του Διεθνούς Κεφαλαίου, επειδή με το Μνημόνιο έθεσαν τη χώρα υπό την Κατοχή ξένου Διευθυντηρίου, επειδή με το Μνημόνιο υποθήκευσαν την περιουσία της χώρας κι επειδή πλέον η πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο, απεργούμε!

* Απεργούμε

* Διότι χθες έσφαξαν τις συντάξεις, σήμερα σφάζουν και παγώνουν τους μισθούς, αύριο θα μας ζητήσουν κι άλλες (ανθρωπο)θυσίες.

* Απεργούμε, διότι έχουν κάνει κοινωνικό πραξικόπημα.

* Επειδή καταστρέφουν τη μητρότητα, επειδή στερούν από τους νέους και τις νέες την προοπτική της προκοπής και της δημιουργίας οικογένειας.

* Επειδή δεν δίνουν δίφραγκο για την Παιδεία του λαού και την Υγεία. Απεργούμε.

* Επειδή κόβουν τα φτερά της χώρας και την οδηγούν στην υπανάπτυξη και την υποτέλεια κι επειδή μας είπαν ψέματα. Απεργούμε.

* Επειδή συνεχίζουν να μας λένε ψέματα, επειδή θα συνεχίσουν να μας εξαπατούν, επειδή η διαφθορά, η σπατάλη και η διαπλοκή εξακολουθούν να θεριεύουν.

* Για όλα αυτά, και τόσα άλλα, που ο καθένας μας ως πρόσωπο κι όλοι μαζί ως τάξεις έχουμε υποστεί απ' αυτά τα ανδρείκελα των πλουσίων και Δυνατών, απεργούμε.

* ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

Για να πάρουμε τη ζωή μας πίσω...
(ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ)

«Η Δικαιοσύνη αποδεικνύεται και πάλι θεραπαινίδα της σάπιας νεοφιλελεύθερης ελίτ»

Εγινε το αναμενόμενο: «Η Δικαιοσύνη αποδεικνύεται και πάλι θεραπαινίδα της σάπιας νεοφιλελεύθερης ελίτ», όπως θα έλεγε και ο σύντροφος μας, μακαρίτης πια, δικηγόρος Γ. Κουντούνας.

Απ’ ότι διαβάζουμε σε τηλεγράφημα του ΑΠΕ "Παράνομη κήρυξε το Πρωτοδικείο Πειραιά την απεργία που έχουν κηρύξει για την Τρίτη τα σωματεία ΠΕΜΕΝ και «Στέφενσων», κάνοντας δεκτή την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που είχε υποβάλει το πρωί η Ενωση Επιχειρήσεων Ναυτιλίας.

Η Ένωση Επιχειρήσεων Ναυτιλίας θα στείλει εξώδικο προς το Λιμενικό Σώμα και τον ΟΛΠ, προκειμένου να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να λειτουργήσει ομαλά το λιμάνι την Τρίτη".

Τα δεδομένα που έχουμε μέχρι στιγμής είναι ότι οι ναυτεργάτες θα γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις δικαστικές αποφάσεις και θα απεργήσουν όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν σε ανάλογες περιπτώσεις.

Ο Γ.Μανουσογιαννάκη, πρόεδρος του ναυτεργατικού σωματείου «Στέφενσων», δήλωσε χτεςσε δημοσιογράφο του "Βήματος":

«Μην ψάχνεις τρύπα στο δεκάρικο. Επιτίθενται σε όσους στέκονται εμπόδιο στη βάρβαρη πολιτική. Είναι δυνατόν να κάνουμε πίσω; Σαν σκλάβος να αποδεχτώ; Αν στην κάθε επίθεση Πεταλωτή-Παπανδρέου υποχωρούσα, θα πήγαινα να βλέπω τηλεόραση...Δεν ταιριάζουν αυτά σε ανθρώπους που διεκδικούν». Μάλιστα για τις μηνύσεις λέει: «Ούτε κλεφτρόνι ήμουν, ούτε χασισέμπορας.Εμείς παίρναμε αποφάσεις για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των εργαζομένων όπως τα αντιλαμβανόμαστε. Δεν θα μας φοβίσουν οι μηνύσεις».

Από την άλλη ο εκπρόσωπος προπαγάνδας της κυβέρνησης Γ. Πεταλωτής απολογούμενος σε δημοσιοκαφρικό τσιράκι του εφοπλιστή Αλαφούζου προανάγγειλε ότι η απεργία των ναυτεργατών θα χτυπηθεί από τις δυνάμεις καταστολής: «θέλω να διαβεβαιώσω ότι δεν θα ξανασυμβεί αυτό, δεν θα επιτραπεί να ξανασυμβεί αυτό», είπε χαρακτηριστικά αναφερόμενος στην τελευταία απεργία των ναυτεργατών.

Αύριο θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα μέρα. Οσοι/ες μπορούμε ας είμαστε στο λιμάνι του Πειραιά να δηλώσουμε την συμπαράσταση μας στους απεργούς.
ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Χάνονται κατακτήσεις 100 χρόνων

Κατακτήσεις 100 χρόνων, που αντανακλούν τους αγώνες των εργαζομένων από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα, αναιρούνται μέσα σε λίγες μέρες υπό την πίεση του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Προβλέψεις του μνημονίου γυρίζουν το χάρτη των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων έναν αιώνα πίσω. Μια ιστορική διαδρομή στις κοινωνικές κατακτήσεις αρκεί για να αποδείξει του λόγου το αληθές:

1 Τα πρώτα δείγματα εργατικής νομοθεσίας δίνονται αμέσως μετά την οικονομική και πολιτική κρίση και το κίνημα 1909. Τότε καθιερώθηκε η αργία της Κυριακής και ορισμένων εορτών. Τα θεμέλια της εργατικής νομοθεσίας τέθηκαν από τις κυβερνήσεις των Φιλελευθέρων του Ελ. Βενιζέλου από το 1911 έως το 1920. Ο συνδικαλισμός, κατά τα πρότυπα των αναπτυγμένων βιομηχανικά χωρών, αναγνωρίστηκε ως αναγκαία συνθήκη για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Με βάση την αντίληψη αυτή το Σύνταγμα του 1911 θέσπισε ένα φιλελεύθερο πλαίσιο λειτουργίας των εργατικών σωματείων και τη μονιμότητα των δημόσιων υπαλλήλων. Στις μελέτες του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ για την κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας (Γ. Κουζής, Δ. Κατσορίδας, Ν. Παλαιολόγος), στο αρχείο των νομικών τους υπηρεσιών και στις μελέτες που έχουν υποβάλει εργατολόγοι (Α. Καζάκος, Δ. Τραυλός-Τζανετάτος, Α. Μητρόπουλος, Τ. Πετρόπουλος κ.ά.) αποτυπώνονται οι κρίσιμες καμπές της εργατικής πολιτικής.

2 Το 1920 νομοθετείται η εργάσιμη ημέρα των 8 ωρών που εφαρμόστηκε πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1924, αρχικά για τους τυπογράφους της Αθήνας και τους μεταλλωρύχους του Λαυρίου. Σταδιακά μέχρι το 1936 καθιερώνεται σε όλους τους χώρους εργασίας, εκτός από τις υπηρεσίες του Δημοσίου. Σήμερα ξαναγυρίζουμε στην ελαστική εργασία.

3 Το 1920 ψηφίζεται και ο νόμος 2112 περί «καταγγελίας συμβάσεων υπαλλήλων, εργατών, υπηρετών» που ορίζει το χρόνο προειδοποίησης και το ποσό αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης και έκτοτε ίσχυε μέχρι τώρα χωρίς καμία αλλαγή. Με τις ρυθμίσεις αυτές αμβλύνθηκαν οι συγκρούσεις και παράλληλα εισήχθη η πρακτική των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τα συνδικάτα και τις εργοδοτικές ενώσεις για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και τις αμοιβές.

Στο πλαίσιο αυτό δημιουργήθηκε στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας το «συμβούλιο για την εργασία και την κοινωνική πρόνοια» με τη συμμετοχή των συνδικάτων και των εργοδοτικών οργανώσεων, αν και στην πορεία φάνηκε πως ο ρόλος του ήταν περισσότερο συμβολικός. Ιδιαίτερη θέση στο νομοθετικό έργο της περιόδου αυτής κατέχει η ρύθμιση της εργασίας των γυναικών και των παιδιών. Στις εκθέσεις του σώματος επιθεωρητών, που ιδρύθηκε το 1912.

4 Το κόστος εργασίας υπολογιζόταν γύρω στο 20 με 25% του συνολικού κόστους παραγωγής, το χαμηλότερο σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, όπως αναφέρεται σε μελέτη του Ξ. Ζολώτα (1926), ως αποτέλεσμα της υπερπροσφοράς ανειδίκευτης εργασίας και της ανεξέλεγκτης εργασίας γυναικών και παιδιών. Ηταν τόσο χαμηλά τα ημερομίσθια ώστε να εγείρεται το ερώτημα μήπως τελικά αποτέλεσαν αντικίνητρο εκσυγχρονισμού της παραγωγής.

5 Την περίοδο του Μεσοπολέμου μπαίνουν και οι βάσεις για την κοινωνική ασφάλιση. Το 1922 ψηφίζεται ο νόμος περί «υποχρεωτικής ασφάλισης εργατών και υπαλλήλων» και το 1934 ο νόμος περί «ενιαίας κοινωνικής ασφαλίσεως». Ο νόμος αρχίζει να εφαρμόζεται τον Σεπτέμβριο του 1936, επί Ι. Μεταξά, με την ίδρυση του ΙΚΑ, ενώ έναν χρόνο νωρίτερα δοκιμάστηκε η εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Οι συγκρούσεις ήταν σφοδρές με αποκορύφωμα την αιματηρή καταστολή της εργατικής εξέγερσης της Θεσσαλονίκης. Λίγους μήνες μετά, την 4η Αυγούστου 1936, επιβάλλεται η δικτατορία, μία ημέρα πριν από τη γενική απεργία των συνδικάτων.

6 Μετά τον πόλεμο ιδρύεται υπουργείο Εργασίας και το Ταμείο Ανεργίας (1946), για να απορροφηθούν οι κοινωνικοί κραδασμοί και να περιοριστεί η επιρροή των αριστερών σωματείων. Τίθεται ξανά σε εφαρμογή το σύστημα των συλλογικών συμβάσεων, κρατώντας πάντως η κυβέρνηση τον τελευταίο λόγο στη ρύθμιση των κατώτατων μισθών.

7 Οι εργατικές κινητοποιήσεις τη διετία 1964-65 φέρνουν την Ελλάδα πρώτη σε απεργίες σε όλο τον κόσμο. Οι διεκδικήσεις της περιόδου εκείνης έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των μισθών κατά 31,6% στην τριετία, την καθιέρωση του επιδόματος αδείας, καθώς και το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας σε αρκετούς κλάδους, τη μείωση του ορίου συνταξιοδότησης σε πολλά επαγγέλματα που χαρακτηρίστηκαν βαρέα και ανθυγιεινά ενώ με νόμο καθιερώνεται η 1η Μαΐου ως αργία.

8 Η χούντα διαλύει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και διορίζει στα συνδικαλιστικά όργανα ανθρώπους προσκείμενους στο καθεστώς.

9 Μετά το 1974 με την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή επανέρχονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις.

10 Με το νόμο 1264/1982 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καταργεί το ν.330 της κυβέρνησης Καραμανλή για το λοκ-άουτ. Ακολούθησε η ψήφιση του νόμου για τον έλεγχο των ομαδικών απολύσεων (1387/1983), με τον οποίο τέθηκαν τα όρια που ισχύουν και σήμερα. Παράλληλα με τις συλλογικές συμβάσεις, που ορίζουν τους βασικούς μισθούς και τα μίνιμουμ ημερομίσθια, θεσμοθετούνται οι κλαδικές συμβάσεις με βελτιωμένες αμοιβές και παροχές για τους εργαζόμενους των βαρέων και ανθυγιεινών και των δημόσιων επιχειρήσεων.

Προσλήψεις στις ΔΕΚΟ

Επίσης, εισάγονται ευνοϊκές ρυθμίσεις για τις μητέρες, τους πολύτεκνους και τα άτομα με ειδικές ανάγκες και κοινωνικά κριτήρια με μοριοδότηση στις προσλήψεις δημόσιων υπαλλήλων και εργαζομένων στις ΔΕΚΟ.

11 Το φθινόπωρο του 1985 το σταθεροποιητικό πρόγραμμα της κυβέρνησης του Α. Παπανδρέου προκαλεί τη σφοδρή αντίδραση των συνδικάτων. Στις 11 Οκτωβρίου ανακοινώνεται υποτίμηση της δραχμής κατά 15%, περιορισμός της ΑΤΑ, περικοπές επιδομάτων και αυξήσεις τιμολογίων των δημόσιων οργανισμών.

Στις 19 Οκτωβρίου δημοσιεύεται το ΠΔ με το οποίο απαγορεύονται μισθολογικές αυξήσεις πάνω από την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης.

12 Το 1990 με το νόμο 1876 της οικουμενικής κυβέρνησης για τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, που ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα, θεσπίζεται ο μηχανισμός μεσολάβησης και διαιτησίας (ΟΜΕΔ) που δίνει στους εργαζόμενους το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, ως έκφραση ενός κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού συμβολαίου.

Ολα αυτά λοιπόν που κατοχυρώθηκαν βήμα βήμα σε διάρκεια 100 χρόνων σήμερα κατεδαφίζονται με συνοπτικές διαδικασίες.

Του ΜΠΑΜΠΗ ΑΓΡΟΛΑΜΠΟΥ

Δικαστικό μπλόκο και στο εργασιακό

Αντίθετες με το Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις είναι οι παρεμβάσεις, σύμφωνα με μέλη των ανώτατων δικαστηρίων

Κόκκινη κάρτα και στις εργασιακές ανατροπές, που ετοιμάζει η κυβέρνηση, βγάζουν -σύμφωνα με πληροφορίες- δικαστικοί λειτουργοί, προειδοποιώντας ότι αρκετές από τις κυοφορούμενες ρυθμίσεις θα κινδυνεύσουν να καταπέσουν καθώς εμφανίζονται να είναι αντίθετες στο Σύνταγμα, σε διεθνείς συμβάσεις και στη νομολογία ελληνικών και κυρίως ευρωπαϊκών δικαστηρίων.

Η ταυτόχρονη σημαντική υποβάθμιση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα έχει προβληματίσει ιδιαίτερα την τρίτη εξουσία, καθώς μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα λίγων μηνών η πολιτεία φαίνεται να υποχωρεί δραστικά απέναντι στην υποχρέωσή της να στηρίξει το κοινωνικό κράτος δικαίου και να εγγυηθεί την προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως της εργασίας και της κοινωνικής ασφάλισης.

Αν και αρχικά η δικαιοσύνη έδειχνε πρόθυμη να επιδείξει μεγάλη ανοχή απέναντι στη συρρίκνωση δικαιωμάτων με την επίκληση της εξαιρετικά κρίσιμης δημοσιονομικής κατάστασης, σύμφωνα με πληροφορίες, τις τελευταίες εβδομάδες διατυπώνεται ένας διαφορετικός προβληματισμός και υπάρχει μια αναστροφή κλίματος απέναντι στη διαπίστωση ότι επιχειρείται πολύ μεγάλη υποβάθμιση δικαιωμάτων που μπορεί να οδηγήσει σε δοκιμασία τον κοινωνικό ιστό.

«Μονόπλευρα μέτρα»

Διατυπώνονται, μάλιστα, ολοένα και περισσότερο δικαστικές επιφυλάξεις για τη μονόπλευρη προώθηση μέτρων σε βάρος των πολλών (εργαζομένων, ασφαλισμένων, συνταξιούχων), χωρίς να τηρείται η αρχή της αναλογικότητας και χωρίς να διασφαλίζεται η αναζήτηση αναγκαίων πόρων και προς άλλες πλευρές, οικονομικά ισχυρότερες.

Σύμφωνα με πληροφορίες, επισημάνθηκε από δικαστικούς λειτουργούς -και σε «κεκλεισμένων των θυρών» συνεδρίαση- ότι η κυβέρνηση όφειλε πρώτα απ’ όλα να έχει κινήσει τις απαιτούμενες διαδικασίες για να αναζητήσει την επιστροφή μεγάλων κονδυλίων με την κίνηση καταλογισμού όλων εκείνων των ποσών με τα οποία οι εμπλεκόμενοι σε μεγάλα σκάνδαλα ζημίωσαν το Δημόσιο (Βατοπεδί, ομόλογα, Siemens κλπ.).

Βλέπουν τσουνάμι προσφυγών για τα μέτρα

Δικαστικοί λειτουργοί επισημαίνουν ότι η υιοθέτηση τέτοιων μέτρων θα προκαλέσει «τσουνάμι» προσφυγών και θα διαπιστωθεί -πιθανώς μετά από την πάροδο λίγων ετών- ότι οι νέες ρυθμίσεις παραβιάζουν το Σύνταγμα ή τη νομολογία ευρωπαϊκών και ελληνικών δικαστηρίων.

  • Για την προσπάθεια να καταργηθεί το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία εφόσον οι δύο πλευρές δεν μπορούν να συμφωνήσουν)επισημαίνεται ότι δεν προκύπτει καμία ανάγκη νομοθετικής τροποποίησης από το Μνημόνιο. Η τροποποίηση γίνεται στη λογική της απαξίωσης του ΟΜΕΔ, κάτι που είχε ξεκινήσει πριν από μερικά χρόνια από την εργοδοτική πλευρά, αποδίδοντας τη μομφή ότι οι θέσεις του καταλήγουν να υπερασπίζονται κυρίως τις θέσεις των εργαζομένων.

Ωστόσο, δικαστικοί κύκλοι υπογραμμίζουν ότι η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με ομόφωνη απόφασή της (36-0 ψήφοι) είχε αποκρούσει την προσπάθεια απαξίωσης γενικά του ΟΜΕΔ, αλλά και της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, κρίνοντας (25/04) ότι το όλο σύστημα είναι σύμφωνο με τις συνταγματικές διατάξεις για την ισότητα, την εργασία κλπ. Είχε, μάλιστα, επισημανθεί ότι η επίμαχη ρύθμιση (που τώρα επιχειρείται να καταργηθεί, με κίνδυνο να οδηγήσει στην ανάδειξη των ατομικών συμβάσεων ή στο «πάγωμα» δικαιωμάτων και αποδοχών) εναρμονίζεται πλήρως και με διεθνείς συνθήκες, αφού επιδιώκει την ειρηνική επίλυση των συλλογικών διαφορών σε κλίμα συμφιλίωσης, χωρίς οξύτητες και πιέσεις.

  • Για τον υπερδιπλασιασμό του ποσοστού ομαδικών απολύσεων (από 2 σε 5%) επισημαίνεται ότι η ελληνική, και η ευρωπαϊκή, νομολογία είχε κατ’ επανάληψη αποδεχθεί τη συνταγματικότητα και νομιμότητα του ισχύοντος συστήματος, αλλά και του ποσοστού 2%.

Δεν θα περνούσε από το ΣτΕ το Προεδρικό

Σύμφωνα με πληροφορίες, εάν το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος περνούσε από την επεξεργασία της Ολομέλειας Διαταγμάτων του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν θα έβγαινε αλώβητο, καθώς είχαν εντοπιστεί διάφορα προβλήματα με τη δημοσιοποίηση του περιεχομένου του. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, είχαν διατυπωθεί προβληματισμοί κατά πόσον τέτοιου είδους ρυθμίσεις μπορούσαν να περάσουν με ΠΔ, καθώς τροποποιούσαν διατάξεις νόμων και θα μπορούσε να προκληθεί νομική εμπλοκή εν όψει του τρόπου νομοθέτησης που θεσπίζει το Σύνταγμα.

Δεν αποκλείεται, μάλιστα, η κυβερνητική μεταστροφή, με την αποφυγή του ΣτΕ και την επιλογή προώθησης των διατάξεων με νομοσχέδιο στη Βουλή, να οφείλεται στο γεγονός ότι είχαν πάρει «μήνυμα» για πιθανό «μπλόκο». Δικαστικοί κύκλοι και από τα τρία ανώτατα δικαστήρια δεν έκρυβαν τον προβληματισμό και την ανησυχία τους για το γεγονός ότι με την επίκληση του Μνημονίου και της κακής δημοσιονομικής κατάστασης επιχειρείται να τροποποιηθεί νομικό πλαίσιο προστασίας των εργαζομένων που είχε θεσπιστεί εδώ και 90 χρόνια επί Ελ. Βενιζέλου (ν. 2112/20), αλλά και το 1959 ή το νομοθετικό πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της διαιτησίας (ν. 1876/90), ένα από τα ελάχιστα νομοθετήματα που είχε τότε την οικουμενική στήριξη του Κοινοβουλίου, αλλά και των εκπροσώπων της εργοδοσίας και των εργαζομένων.

Για τις αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης με συρρίκνωση του χρόνου προειδοποίησης, παρά τις οριακές βελτιώσεις που εξαγγέλθηκαν κατά 1-2 μόλις μήνες, οι νέες ρυθμίσεις είναι σαφές ότι επιχειρούν να καταστήσουν ελκυστικότερες και ευκολότερες τις απολύσεις σε ηλικίες μεγαλύτερες, βοηθώντας τον εργοδότη να απαλλαγεί από εργαζομένους (που λόγω ηλικίας, προϋπηρεσίας, οικογενειακών επιδομάτων κλπ.) έχουν υψηλότερες αμοιβές. Ετσι, αντί η σχετική νομοθεσία να εξακολουθεί να έχει προστατευτικό για τον εργαζόμενο χαρακτήρα, δημιουργεί... κίνητρα για την απόλυση (45άρηδων - 55άρηδων) προκειμένου να γίνεται αντικατάσταση με άλλους φθηνότερους, όπως τους νέους των νέων κατώτατων ορίων αμοιβής, που υπολείπονται των 600 ευρώ.

Δικαστικοί κύκλοι επισημαίνουν τον κίνδυνο να δημιουργηθούν στρατιές ανέργων γονέων αυτής της ηλικίας, αφού και ο εργοδότης δεν θα θέλει να συμμετέχει στη διαδικασία αυτασφάλισης του εργαζόμενου, επιλέγοντας να τον απομακρύνει πριν από το 55ο έτος, ενώ ο απολυόμενος σε αυτή την ηλικία είναι πολύ δύσκολο να ξαναβρεί εργασία (και, μάλιστα, αμειβόμενος στο νόμιμο ύψος των αποδοχών που αντιστοιχούν στην προϋπηρεσία του), με συνέπεια να καθίσταται αδύνατη η συμπλήρωση της απαιτούμενης 35ετίας ή και 40ετίας για τη συνταξιοδότηση.

Δικαστικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι ανάχωμα στην εφιαλτική αυτή προοπτική μπορεί να αποτελέσει η νομολογία του Αρείου Πάγου που απαιτεί να τηρούνται κοινωνικά κριτήρια όταν οι εργοδότες απολύουν για οικονομικοτεχνικούς λόγους που αφορούν τη λειτουργία των επιχειρήσεων. Ετσι, κατά τους δικαστές, κατά την επιλογή των απολυομένων πρέπει να εκτιμάται όχι μόνο η ικανότητα και η υπηρεσιακή απόδοση, αλλά και να προστατεύονται οι αρχαιότεροι σε υπηρεσία και ηλικία, όσοι έχουν μεγαλύτερες οικογενειακές υποχρεώσεις, αλλά και να συνεκτιμάται το κατά πόσον ο απολυόμενος μπορεί (λόγω ηλικίας) να ξαναβρεί άλλη εργασία.

Αν δεν συντρέχουν αυτά τα στοιχεία, η απόλυση μπορεί να ακυρώνεται ως καταχρηστική, όταν καταστεί δυνατόν όμως να εκδικαστεί η υπόθεση, καθώς σήμερα τέτοιες υποθέσεις προσδιορίζονται να δικαστούν με καθυστέρηση 1-2 ετών... Αξιοσημείωτη είναι η προειδοποίηση ότι η υποβάθμιση των αποζημιώσεων των ήδη εργαζομένων που απολύονται μπορεί να κριθεί δικαστικά ότι παραβιάζει τα περιουσιακά δικαιώματα όπως προστατεύονται από το 1ο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ

ΕΘΝΟΣ : «Πωλείται η Ελλάς»

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ «E» 26/6


Διεθνής διασυρμός. Η Ελλάδα λοιδορείται με πρωτοφανή τρόπο από τους ξένους «εταίρους» και «συμμάχους». Μετά τους Γερμανούς πολιτικούς του κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού, που είχαν ζητήσει δημοσίως να πουλήσει η Ελλάδα κάνα δυο νησιά της για να ξεχρεώσει και τον γερμανικό Τύπο που μας χλεύαζε καλώντας μας να εκχωρήσουμε μέχρι και τον... Παρθενώνα, στο χορό μπήκαν αυτή την εβδομάδα και αμερικανικές και βρετανικές εφημερίδες. Οι μεν μας προτείνουν να νοικιάσουμε ελληνικά εδάφη σε ξένους, οι δε «αποκαλύπτουν» ότι έχει δήθεν αρχίσει η διαδικασία εκποίησης και ελληνικά νησιά έχουν ήδη βγει στο σφυρί!

Στάζει φαρμάκι το «ρεπορτάζ» της εφημερίδας: «Γερμανοί πολιτικοί κάλεσαν την Ελλάδα να αρχίσει να πουλάει νησιά, ιστορικά κτίρια και έργα τέχνης. Τώρα φαίνεται ότι η ελληνική κυβέρνηση έλαβε υπόψη της τις απαιτήσεις τους» γράφει σαρκαστικά και με κάθε σοβαροφάνεια. «Η Ελλάδα ετοιμάζεται τώρα να πουλήσει ή να προσφέρει για μακροχρόνια μίσθωση μερικά από τα 6.000 ηλιόλουστα νησιά της σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ξεπληρώσει τα βουνά από χρέη της» προσθέτει, ξεκινώντας από κάποια προσπάθεια πώλησης κρατικής γης στη Μύκονο.

Προηγήθηκαν οι Αμερικανοί. Οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» δημοσίευσαν την Τρίτη άρθρο Γερμανού καθηγητή Γεωπολιτικής που διδάσκει στο Παρίσι, ο οποίος πρότεινε να αρχίσει η Ελλάδα να εκχωρεί τμήματα του εδάφους της σε ξένους έναντι ενοικίου. «Αριστο τρόπο» μείωσης του δημόσιου χρέους χαρακτηρίζει ο αρθρογράφος της αμερικανικής εφημερίδας «την ιδέα μιας οικονομικής δουλείας (!) επί ελληνικού εδάφους», προβάλλοντας ως υποδείγματα τη... Διώρυγα του Παναμά, το Γκουαντάναμο και το Χονγκ Κονγκ!

Το πολιτικό θράσος όλων αυτών δεν είναι, δυστυχώς, ανεξήγητο. Τι διεθνές κύρος να έχει μια χώρα που υπήχθη οικειοθελώς σε καθεστώς υποτέλειας προς το ΔΝΤ; Ποιος να τη σεβαστεί και γιατί; Πόσω μάλλον όταν έχει υπογράψει αυτούς τους εφιαλτικούς όρους που έχει υπογράψει η κυβέρνηση Παπανδρέου στο αποτρόπαιο Μνημόνιο με το ΔΝΤ, το οποίο αποτελεί... μνημόσυνο για την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας. Φρίκη αισθάνεται όποιος διαβάζει όσα ανακαλύπτουν στο Μνημόνιο καθηγητές πανεπιστημίου.

Εφιαλτικός ο όρος της «Γνωμοδότησης» του Μνημονίου που καθορίζει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα μετά την υπαγωγή της στο καθεστώς του ΔΝΤ: «Ούτε ο δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας... σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη σύμβαση». Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι αν δεν πληρώσουμε κάποια δόση του δανείου, όχι μόνο το ΔΝΤ ή η ΕΕ συνολικά, αλλά οποιαδήποτε μεμονωμένη χώρα που μας έχει δανείσει αποκτά το νομικό δικαίωμα να... κατασχέσει ακόμη και το κτίριο της ελληνικής Βουλής - για να μην πούμε ακόμη και τον Παρθενώνα!!!

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατάλαβαν τι ακριβώς ψήφισαν, όταν ενέκριναν το Μνημόνιο; Και δεν επαναστάτησε η όποια συνείδηση τους έχει απομείνει; Θεώρησαν δηλαδή ότι το να συνδέσουν επισήμως και για πάντα το όνομά τους με μια τέτοια επαίσχυντη διάταξη νομικής εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και του εδάφους της πατρίδας μας στους ξένους, είναι σύμφωνο με τηνθεμελιώδη διακήρυξη του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου «Η Ελλάδα στους Ελληνες»; Αν είχε υπογράψει τέτοιο όρο η Δεξιά, θα την είχαν στήσει στον τοίχο από πολιτική σκοπιά - και δικαίως. Οι ίδιοι όμως γιατί υπέγραψαν;
(κλικ στο τίτλο της ανάρτησης για το πληρες δημοσίευμα)

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ Η ΑΠΛΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ;


Για πρώτη φορά στα συνδικαλιστικά χρονικά ο πρόεδρος της ομοσπονδίας των νοσοκομειακών γιατρών Δημήτρης Βαρνάβας δεν αντιμετωπίζει με μισόλογα τη τριτοκοσμική κατάσταση με τις μίζες και τα φακελάκια και ζητάει να γίνει «πόθεν έσχες» σε όλους τους νοσοκομειακούς γιατρούς.
Το αρμόδιο υπουργείο υγείας «βομβαρδίζει καθημερινά τα ΜΜΕ με τις «κλοπές» στα δημόσια νοσοκομεία (αν και διαχρονικά συνυπεύθυνο) αλλά κάνει το «παπί» στις εκκλήσεις της ΟΕΝΓΕ για πλήρη έλεγχο όλων των γιατρών και των διοικητικών των νοσοκομείων που συμμετείχαν σε θέσεις ευθύνης , να ΕΛΕΓΘΟΥΝ ΟΛΟΙ !
Το ερώτημα που προκύπτει είναι θέλουν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο ή απλά να βρουν μια δικαιολογία για τη πλήρη διάλυση το δημόσιου τομέα υγείας;
Ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας υγείας πόσο έχει «αφαιμάξει» τα ταμεία και πόσες οικογένειες πτώχευσαν για ένα κρεβάτι μονάδας που δεν έβρισκε στον δημόσιο λόγω υποστελέχωσης;
Αν το αρμόδιο υπουργείο δεν δείχνει διάθεση να «το «ψάξει» οι μαχόμενοι γιατροί που ζουν από το μισθό τους πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες και αποκαλύψουν τη τακτική της κυβέρνησης να μιλά για «πιράνχας» και μη θέλει να τα βρει !
Οι καιροί είναι δύσκολοι και ο κάθε «κατεργάρης» πρέπει να πάει στο πάγκο του !
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΑΙ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ !