Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑΤΡΩΝ Π.Γ.Ν. «ΑΤΤΙΚΟΝ» 2/5/2011



Ο κόμπος έφτασε στο χτένι μετά και την πρωτοφανή σύλληψη (!!!) εν ώρα καθήκοντος και μέσα στο νοσοκομείο της συναδέλφου που είχε το ρόλο της συντονίστριας εφημερίας, την προφυλάκισή της και την κράτηση της έως τις 6μμ (ενώ η συνάδελφος ήταν άυπνη επί 35ώρες).

Ως συνελεύσεις γιατρών και σωματείου εργαζομένων είχαμε εγκαίρως προειδοποιήσει την Πολιτική Ηγεσία του Υπ. Υγείας, τη διοίκηση της 2ης ΔΥΠΕ και τη Διοίκηση του νοσοκομείου για τους κινδύνους που εγκυμονούσε η αλλαγή του συστήματος εφημέρευσης σε συνδυασμό με την ασφυκτική πληρότητα του νοσοκομείου και τις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Τους παραπάνω κινδύνους άλλωστε περιγράφουν σε αποφάσεις τους και το Επιστημονικό και το Διοικητικό Συμβούλιο του νοσοκομείου.

Το Υπουργείο και τα ΜΜΕ προσπαθούν να μετακυλήσουν τις ευθύνες για τα προβλήματα του ΕΣΥ  στους γιατρούς και στους εργαζόμενους και να στρέψουν τους ασθενείς απέναντι στους υγειονομικούς.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η σύλληψη της συναδέλφου έγινε έπειτα από μήνυση «αγανακτισμένης» συγγενούς ασθενούς που κατηγόρησε τη γιατρό συντονίστρια της εφημερίας γιατί έβαλε τον πατέρα της σε ράντσο, λες και ήταν δική της επιλογή!

            ΚΑΙ βρήκε πρόθυμο τον εισαγγελέα, που μέσα σε δύο ώρες έβγαλε ένταλμα σύλληψης για το τρομερό έγκλημα…

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
·         Συμπαράσταση στη συνάδελφο, στη θέση της οποίας θα μπορούσε να βρίσκεται ο καθένας από εμάς.
·         Από εδώ και στο εξής κανένας γιατρός του νοσοκομείου δεν μπαίνει «συντονιστής εφημερίας». Αυτό είναι καθήκον του διοικητή, της ΔΥΠΕ και του Υπουργείου. Ο γιατρός δεν είναι «γραφείο κίνησης». Απαιτούμε να αναλάβει τις ευθύνες του ο Υποδιοικητής.
·         Προχωράμε σε μηνύσεις κατά της διοίκησης του Νοσοκομείου και της 2ης ΔΥΠΕ, καθώς και εναντίον του Υπ. Υγείας, που ενώ ήταν γνώστες της κατάστασης εδώ και καιρό δεν ενήργησαν για να προστατέψουν ασθενείς και υγειονομικούς.
·         Αναστολή λειτουργίας του νοσοκομείου για 24 ώρες την Τρίτη 3/5/11, (διακοπή τακτικών ιατρείων και προγραμματισμένων χειρουργείων) συγκέντρωση στο αίθριο στις 9πμ και νέα γενική συνέλευση.
·         Είμαστε αποφασισμένοι να κλιμακώσουμε τις κινητοποιήσεις μας, όσο δεν εφημερεύουμε σε ασφαλείς συνθήκες. Απαιτούμε αναστολή του αποτυχημένου συστήματος εφημέρευσης έως την εξασφάλιση των προϋποθέσεων που θα καθιστούν την 24ωρη εφημερία ασφαλή.
·         Αποστολή Δελτίου Τύπου.
·         Καλούμε τους νοσοκομειακούς γιατρούς σε όλα τα νοσοκομεία να υπερασπιστούν τα δικαιώματά μας και να παλέψουν ενάντια στον πόλεμο λάσπης από Υπ.Υγείας και ΜΜΕ.  Καλούμε την ΕΙΝΑΠ, την ΟΕΝΓΕ, τον ΙΣΑ να σταθούν δίπλα στους νοσοκομειακούς γιατρούς. Ζητούμε τη συμπαράσταση από φορείς της περιοχής.

Σε εφημερία με 900 άτομα- Στο αυτόφωρο οδηγήθηκε γιατρός για ράντζο στο «Αττικό Νοσοκομείο»

02/05/2011   (Ιn.gr)

Στο αυτόφωρο οδηγήθηκε γιατρός του Νοσοκομείου «Αττικόν» επειδή έβαλε καρκινοπαθή τελικού σταδίου σε «ράντζο» και όχι σε κανονική κλίνη.

Η σύλληψη έγινε τη Δευτέρα, ενώ το περιστατικό συνέβη αμέσως μετά τη λήξη της εφημερίας του Νοσοκομείου την Πρωτομαγιά.

Κατά τη διάρκεια της εφημερίας εξετάστηκαν 900 ασθενείς και έγιναν 165 εισαγωγές.

Κάποιοι ασθενείς ελλείψει κρεβατιών μπήκαν σε ράντζο. Συνοδός ασθενούς που τοποθετήθηκε σε ράντζο μετέβη στο Αστυνομικό Τμήμα Χαϊδαρίου και κατέθεσε μήνυση εναντίον της συντονίστριας εφημερίας, επικαλούμενος «έκθεση ασθενούς σε κίνδυνο».

Στη συνέχεια ο Εισαγγελέας έδωσε εντολή να συλληφθεί η γιατρός.

Η γιατρός προσήχθη το μεσημέρι της Δευτέρας στα δικαστήρια της Ευελπίδων για να εκτελεστεί η διαδικασία του αυτόφωρου.

«Αυτό συνέβη παρά τα εντονότατα διαβήματα διαμαρτυρίας στα οποία προέβη η ΟΕΝΓΕ από την πρώτη στιγμή» δηλώνει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας Δ. Βαρνάβας, ο οποίος κατηγορεί τον υπουργό Υγείας διότι «στοχοποίησε τους γιατρούς, ώστε να μετακυλήσει σ΄ αυτούς την ελεεινή κατάσταση των Νοσοκομείων».



02/05/2011
Αττικόν: Ανέστειλαν τη λειτουργία του μετά τη δίωξη στη γιατρό(MEGA (ιστοσελίδα))


Αναστολή λειτουργίας του Αττικού Νοσοκομείου αποφάσισαν για την Τρίτη οι γιατροί, μετά τη σύλληψη της συναδέλφου τους, συντονίστριας εφημερίας, για έκθεση ασθενούς σε κίνδυνο κατά τη βραδινή εφημερία της Κυριακής.

Η συντονίστρια εφημερίας συνελήφθη μετά την καταγγελία που έγινε στο Αστυνομικό Τμήμα Χαϊδαρίου από συγγενή ασθενούς που νοσηλεύθηκε σ'' ένα από τα 30 ράτζα τα οποία είχαν μπει στο διάδρομο της Δ'' Παθολογικής Κλινικής του νοσοκομείου.

Σε βάρος της γιατρού, η οποία αφέθηκε ελεύθερη, σχηματίστηκε δικογραφία και διατάχθηκε περαιτέρω προανάκριση.

Οι γιατροί του Αττικόν θα πραγματοποιήσουν την Τρίτη γενική συνέλευση, προκειμένου ν'' αποφασίσουν την περαιτέρω στάση τους.

Εκρόσωποι του κλάδου καταγγέλλουν την κυβέρνηση και τονίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να διώκεται γιατρός για τις ελλείψεις του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Η κατάσταση στο ΕΣΥ παίρνει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις



ΚΥΡΙΑΚΗ 1η ΜΑΪΟΥ: στη διάρκεια της εφημερίας στο Νοσοκομείο  «ΑΤΤΙΚΟΝ» εξετάσθηκαν 900 ασθενείς και έγιναν 165 εισαγωγές. Τριάντα ασθενείς, ελλείψει κρεβατιών, μπήκαν σε ράντζα. Μία συνοδός ασθενούς που νοσηλεύονταν σε ράντζο πήγε στο αστυνομικό Τμήμα Χαϊδαρίου και μήνυσε τη συντονίστρια εφημερίας, επικαλούμενη «έκθεση ασθενούς σε κίνδυνο» και ο Εισαγγελέας έδωσε εντολή να συλληφθεί η γιατρός!
Η σύλληψη δεν έγινε τη νύχτα για να μη διαταραχθεί η εφημερία. ..Μόλις όμως τελείωσε η εφημερία η συνάδελφος συνελήφθη, κρατήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Χαϊδαρίου και προσήχθη το απόγευμα στην Ευελπίδων για να εκτελεστεί η διαδικασία του αυτόφωρου, παρά τα εντονότατα διαβήματα διαμαρτυρίας στα οποία προέβη η ΟΕΝΓΕ από την πρώτη στιγμή.
Ηθικός αυτουργός είναι αναμφισβήτητα ο κ. Λοβέρδος. Στοχοποίησε τους γιατρούς, ώστε να μετακυλήσει σ΄ αυτούς την ελεεινή κατάσταση των Νοσοκομείων και να τ΄ αποτελέσματα. Έντιμοι γιατροί βρίσκονται στο κρατητήριο ως κοινοί εγκληματίες. 

ΔΕΥΤΕΡΑ 2 ΜΑΪΟΥ, 5.50μμ: Η συνάδελφος αφέθηκε ελεύθερη και ξεκίνησε προκαταρκτική εξέταση, ενώ οι γιατροί του ΑΤΤΙΚΟΝ αποφάσισαν να απέχουν αύριο από τα καθήκοντά τους και να εξετάσουν τη στάση τους σε Γενική Συνέλευση.
www.ygeianet.g

Οδεύοντας προς την ιδιωτικοποίηση της υγείας


Τα νοσοκομεία γεμάτα κόσμο. Γεμάτα τα ράντζα μετά την εφημερία. Φάρμακα με το σταγονόμετρο.
Ένας διάλογος της καθημερινότητας του διαδρόμου του Νοσοκομείου,
‘’Θα έχει σήμερα αλβουμίνη;  Το  C……….  θα το έχουμε μέχρι το μεσημέρι ; 
Αν δεν βρούμε τι θα γίνει;
Τρέχα  πάλι στο τηλέφωνο, προϊσταμένη.
Τι θα γίνει με τις εξετάσεις;
Σ ένα μήνα;
Πότε θα έχουμε αντιδραστήρια;
Έχει κανείς χαρτομάντιλο;’’
Κάθε τόσο κι ένας ανασφάλιστος. Τι να τον κάνεις; Πως θα πληρώσει λιγότερα;

Ποιος χρειάζεται εδώ να δράσει, εφόσον η δικαιοσύνηo φρουρός της κοινότητας, αποκοιμήθηκε;
Η χρηματοδότηση της Δημόσιας υγείας  είναι στην λίστα των μη αναγκαίων, για την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης. Προτεραιότητα της, σε περίοδο οικονομικής κρίσης, είναι η διάσωση του τραπεζικού συστήματος, γιατί αυτό στηρίζει και μέσα από αυτό υπάρχει,  το κυρίαρχο πολιτικοκοινωνικό μοντέλο.
Και φυσικά, δεν είναι ζήτημα μνημονιακό. Είναι μια καθαρή πολιτική επιλογή ενός μεταλλαγμένου προς την υπηρεσία του κέρδους, ούτε καν, κατ επίφαση, σοσιαλιστικού κομματισμού.  
Είναι φανερή πια η πρόθεση του υπουργείου υγείας να κατευθύνει τον άρρωστο και το χρήμα, στις ιδιωτικές μονάδες υγείας.  Όλα τα άλλα  που ισχυρίζεται και διαρρηγνύει τα ιμάτια του ο κ. Λοβέρδος είναι για το θέαμα . Ας μας πει  λοιπόν ο υπουργός, πόσους ασθενείς ‘’σηκώνει’’ το οικονομικό του πρόγραμμα για τα νοσοκομεία και με όρους ‘’αξιοπρεπούς’’ κατάρρευσης  του δημόσιου συστήματος υγείας και του κοινωνικού κράτους, τους υπόλοιπους να τους παραπέμψουμε στα ιδιωτικά θεραπευτήρια και να μεταφέρουμε το κόστος στα  ασφαλιστικά ταμεία και τελικά στη τσέπη του αρρώστου.

Ο γιατρός  είναι στο νοσοκομείο για να καταναλώνει το χρόνο και την ενέργεια του για τον άρρωστο και όχι για το άρρωστο σύστημα, ψάχνοντας φάρμακα, υλικά, αντιδραστήρια για εξετάσεις και χαρτί για να σκουπίσει τα χέρια του. Ούτε αντέχει να προσφέρει λιγότερη ιατρική από αυτή που του υποβάλλει η συνείδηση και η γνώση του. Οι γιατροί είναι, ηθικά, πολύ  πιο μπροστά από την οικονομική  πολιτική του υπουργείου και της κυβέρνησης, όσο κι αν προσπαθεί ο υπουργός και οι συνακόλουθοι, να διαβάλλει ολόκληρο το ιατρικό σώμα, εστιάζοντας σε μεμονωμένες περιπτώσεις.
Ο ρόλος τους  σαν κοινωνικά όντα και  επιστήμονες στην υπηρεσία της ατομικής και συλλογικής υγείας, είναι να προασπίζουν τα συμφέροντα του ασθενούς, να  ενημερώνουν για πιθανή βλάβη της υγείας του και να διαμαρτύρονται και επαναστατούν, αν θεωρήσουν ότι συμβαίνει αυτό ως σταθερό γεγονός. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε για τους ασθενείς μας, ποιότητα υγείας τριτοκοσμικής χώρας.
Μας απειλήσατε με πειθαρχικό, αν καταγγέλλουμε τις ελλείψεις. Θα περιμέναμε να το κάνετε στην αντίθετη περίπτωση. Αν δεν προασπίζαμε τα συμφέροντα του αρρώστου. Γιατί αυτό προσπαθούμε να κάνουμε με τις καταγγελίες έλλειψης φαρμάκων και υγειονομικού υλικού.
Πριν μερικά μόνο χρόνια, επικράτησε  στην Ευρώπη, κοινωνικοπολιτικά, η επιλογή της υπεράσπισης και στήριξης του κοινωνικού κράτους. Αποτέλεσμα ενός παγκόσμιου πολέμου και αιματηρών κοινωνικών αγώνων.  Η πρώτη οικονομική κρίση ανέδειξε ως κυρίαρχο πρόβλημα, το κόστος για την διατήρηση του. Παρά το ότι προηγείται κατά πολύ το κόστος των στρατιωτικών εξοπλισμών και της έρευνας  για την τεχνολογία. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν τότε, ελλείψει φυσικά των άμεσα ενδιαφερόμενων και έφτασαν τώρα να καθορίσουν την πολιτική υγείας στη χώρα μας, έδωσαν προτεραιότητα στα ‘άλλα έξοδα’ κι έτσι ενώ εμείς παράγουμε το χρήμα δεν έχουμε το δικαίωμα της επιλογής της διάθεσης του.
Μετράει ο Λιαρόπουλος γιατρούς και κλίνες και υπολογίζει μαζί  και τους ειδικευόμενους υπό εκπαίδευση, για να υπερτονίσει την περίσσεια(!) ιατρικού προσωπικού. Γνωρίζει συγχρόνως ότι οι αναλογίες είναι σε τελείως διαφορετικό  επίπεδο  στα επαρχιακά νοσοκομεία που χειρίζονται τον μεγαλύτερο όγκο των ασθενών, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να εφημερεύουν με ασφαλές πρόγραμμα. Η δραστηριότητα ενός τμήματος δεν περιορίζεται εξάλλου στις νοσηλευτικές κλίνες, εφόσον ένα τμήμα λειτουργεί εξωτερικά ιατρεία, χειρουργεία, συμβουλευτική για ασθενείς άλλων τμημάτων, ερευνητικό και εκπαιδευτικό έργο, διαγωνισμούς αναλώσιμων υλικών, εισηγήσεις και κρίσεις για νέες προσλήψεις, γραφειοκρατία απίστευτη και δουλειά λάντζας τραγική. Για να κάνεις φυσικά κοινωνική πολιτική, χρειάζεται να είσαι όν κοινωνικό. Κι αυτό πάλι σημαίνει να είσαι υπερασπιστής της βελτίωσης της κοινωνικής δομής όπου στηρίζεσαι και όπου έχεις ανθρώπινη υπόσταση. Να υπερασπίζεσαι τη ζωή και την προοπτική της.
Ακόμη και στον θάνατο μπροστά, να μπορείς να σταθείς με την αξιοπρέπεια που κερδίζεις, με το να συνεχίζεις να είσαι  ζωή. 

Αν όχι, είσαι εχθρικά κείμενος ή έχεις έλλειψη επίγνωσης .

Θα ήθελα να γνώριζα κύριε υπουργέ αν έχετε επίγνωση,
πως νοιώθει ο άρρωστος που ψάχνει μόνος του, ενώ νοσηλεύεται, το φάρμακο που θα του σώσει τη ζωή ή που αναβάλλεται το χειρουργείο του από έλλειψη υλικών.
Δεν  είναι πολύ σημαντικό για σας. Αντιλαμβάνομαι ότι έχετε άλλες  προτεραιότητες.
Αλλά δεν μιλάμε για συναίσθημα εδώ κ. υπουργέ. Για ανθρώπινα δικαιώματα μιλάμε. Και για το τι πιθανότητες έχει κάποιος να επιβιώσει στο σύστημα υγείας που έχετε επιβάλλει.
Κανείς λαός, πρέπει να γνωρίζετε,  δεν δέχεται για πολύ την απώλεια της αξιοπρέπειας του.

Ειρήνη Νταουντάκη
γιατρός στο Νοσ. Ρεθύμνου

Ένας χρόνος λεηλασίας μέσω Μνημονίου


Του Γιάννη Ελαφρού από την εφημερίδα "ΠΡΙΝ"

Ενας χρόνος συμπληρώνεται από την 6η Μάη του 2010, ημέρα που η Βουλή επικύρωσε την επομένη της συγκλονιστικής και τεράστιας απεργιακής διαδήλωσης της 5ης Μάη και της προβοκάτσιας της Μαρφίν, το Μνημόνιο της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Επρόκειτο για ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, καθώς μέσα σε μερικές ώρες οι πρόθυμοι βουλευτές (η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ πλην Σ. Σακοράφα, Β. Οικονόμου και Γ. Δημαρά, τα «μπουμπούκια» του ΛΑΟΣ και η «έτοιμη για όλα» Ντόρα) ψήφισαν ένα κείμενο στα Αγγλικά (!), το οποίο κατεδάφιζε κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών. Ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, γιατί ακόμα και στο πλαίσιο των κανόνων της αστικής τους δημοκρατίας και του Συντάγματος, η συγκεκριμένη δανειακή σύμβαση θα έπρεπε να υπερψηφισθεί από 180 βουλευτές και όχι με απλή πλειοψηφία των 151.

Οι 12 μήνες που πέρασαν από τότε, μαζί με όσα είχαν προηγηθεί το πρώτο τετράμηνο του 2010 όταν η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου άρχισε την επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα για να αντιμετωπίσει δήθεν το δημόσιο χρέος με το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης που συμφώνησε με τις Βρυξέλλες, μπορούν να χαρακτηρισθούν ως μια περίοδος λεηλασίας του εργατικού μόχθου και κοινωνικής καταστροφής.Ποτέ άλλοτε, μεταπολεμικά τουλάχιστον, δεν είχε σημειωθεί μια τόσο απότομη και τόσο επώδυνη καθίζηση του βιοτικού επιπέδου, των συνθηκών ζωής και της προοπτικής των εργαζομένων, της νεολαίας, των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών, των συνταξιούχων. Ποτέ άλλοτε, η εργοδοσία και το κεφάλαιο δεν είχαν τόση μεγάλη επιθετικότητα, αλλά και λυμένα τα χέρια να επιτεθούν στα δικαιώματα των εργαζομένων, στο πλαίσιο του Μνημονίου και της κρίσης. Ποτέ άλλοτε δεν έγινε μια τόσο μεγάλη ανακατανομή πλούτου και δεν ψηφίστηκαν τόσοι αντεργατικοί νόμοι.

Αλλά ας δούμε πιο συγκεκριμένα την εικόνα:

Η πρώτη βασική επιδίωξη της «χούντας» κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ και κεφαλαίου ήταν να φτηνύνει δραματικά η εργατική δύναμη, να πέσει η αξία της εργασίας, να περικοπούν μισθοί, μεροκάματα και συντάξεις. 
Ο πραγματικός λόγος είναι διπλός: 
-Αφενός για να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, να αυξηθεί η απόσπαση υπεραξίας, να αντιστραφεί η πτωτική τάση του μέσου ποσοστού κέρδους (που είναι και η βασική αιτία της καπιταλιστικής κρίσης, που μαστίζει όλον τον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο).
Γι' αυτό και οι μειώσεις μισθών κυριάρχησαν και στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος δεν έχει σχέση με το κρατικό έλλειμμα και το χρέος. Μάλιστα, η τρόικα επέμεινε (και η κυβέρνηση πέρασε νόμο) για τη θεσμοθέτηση των επιχειρησιακών συμβάσεων, οι οποίες θα υποσκάπτουν τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις και θα ανοίγουν το δρόμο για τη διάλυση συνολικά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την επικράτηση των ατομικών συμβάσεωνδουλεμπορίου, των 600 ευρώ.
-Το δεύτερο σκέλος αφορά τη μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα και στις ΔΕΚΟ. Εδώ έχουμε απευθείας μεταφορά των εισοδημάτων στους τραπεζίτες - τοκογλύφους, αλλά και συνολικότερα επιβολή πιο φτηνής εργασίας, μήνυμα και προς τον ιδιωτικό τομέα, αλλά διευκόλυνση του κράτους - συλλογικού καπιταλιστή (στο σκληρό δημόσιο τομέα) και των ιδιωτών που ήδη έχουν εισβάλλει στις ΔΕΚΟ (και επιδιώκουν να τις αγοράσουν πλήρως).

Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, εντός του 2010 οι δημόσιοι υπάλληλοι έχασαν το 13,5% των αποδοχών τουςοι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα 14%, ενώ μειώθηκαν κατά 11,3% και οι συντάξεις. Οι υπολογισμοί αυτοί πάντως εκτιμώνται ως ιδιαίτερα μετριοπαθείς, καθώς στο Δημόσιο και ειδικά στις ΔΕΚΟ οι μειώσεις ξεπερνούν σε πολλές περιπτώσεις και το 20%-25%, ενώ στον ιδιωτικό τομέα οι περικοπές είναι δραματικές και σε μεγάλο βαθμό ανεξέλεγκτες, χωρίς να έχουν καταγραφεί από κανέναν, καθώς βασιλεύει η ασυδοσία του κεφαλαίου.
Το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ είχε εκτιμήσει τον Σεπτέμβριο του 2010 ότι οι πραγματικές αποδοχές των εργαζομένων κατρακυλούν σε επίπεδα 1984. Η αφαίμαξη πάντως είναι τρομερή. Σύμφωνα με τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού, μόνο από το τσεκούρωμα του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, το κράτος εξοικονόμησε εντός του 2010 1,1 δισ., ενώ από το άθλιο και ανήθικο χαράτσι στις συντάξεις 1,5 δισ. ευρώ.

Πού πήγαν αυτά τα λεφτά και άλλα πολλά που αρπάχτηκαν κυριολεκτικά από το λαό; Το 2010 το ελληνικό κράτος κατέβαλλε για την εξυπηρέτηση του χρέους και των «πιστωτών του» το ποσό των 55,4 δισ. ευρώ, δηλαδή το 24% του ΑΕΠ της χώρας!
Η επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου στους μισθούς έχει μόνιμα χαρακτηριστικά κι επιδιώκεται να παγιωθεί και να θεσμοποιηθεί.
 Σε αυτή την κατεύθυνση ψηφίστηκαν τα εξής μέτρα: 
Κατάργηση ουσιαστικά του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο και αντικατάσταση του -στα χαμηλά κλιμάκια- με ένα ψευτοεπίδομα, επιχειρησιακές συμβάσεις και απαγόρευση αυξήσεων, μείωση προσαυξήσεων σε περίπτωση υπέρβασης ωραρίου εργασίας, συμβάσεις μαθητείας με αμοιβή ακόμα και κάτω από τον κατώτερο μισθό της εθνικής συλλογικής σύμβασης, «δοκιμαστική περίοδος» 12 μηνών, επέκταση των περιόδων για συμβάσεις ορισμένου χρόνου και εκ περιτροπής εργασία κ.λπ.

Η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς διευκολύνεται και από τη γιγάντωση του εφεδρικού στρατού εργασίας, τη γιγάντωση της θλιβερής και οργισμένης στρατιάς των ανέργων.
Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, η ανεργία τον Γενάρη του '11 πέτάξε στο 15,1%, με πάνω από 750.000 ανέργους. Μόλις 206.000 απ' αυτούς λαμβάνουν το άθλιο επίδομα των 450 ευρώ, το οποίο θέλουν να περικόψουν κιόλας! Στην πραγματικότητα, οι άνεργοι πρέπει να ξεπερνούν το 1.000.000 και η ανεργία το 20%, με τα ποσοστά της να θερίζουν όνειρα και ελπίδες στο χώρο της νεολαίας. Ακόμα και με τα στοιχεία της ΕΛΛΣΤΑΤ, πάνω από 230.000 άτομα προστέθηκαν στη μαύρη λίστα των ανέργων, κάνοντας πλέον την ανεργία τρομερό κοινωνικό πρόβλημα, που υπάρχει σχεδόν σε κάθε σπίτι.

Το Μνημόνιο κυβέρνησης - τρόικας έκανε ό,τι μπορούσε για να αυξήσει τον αριθμό των ανέργων, αφού διευκόλυνε τις απολύσεις και ενίσχυσε την ύφεση, αυξάνοντας τα λουκέτα στην αγορά (τα οποία υπολογίζονται να φτάσουν τη διετία 2010-11 στις 300.000!). Όσον αφορά τις απολύσεις, επέβαλλε δραστικό περιορισμό των αποζημιώσεων σε περίπτωση «προειδοποίησης», καταβολή τους σε δόσεις και αύξηση του ορίου (για τις μεγάλες επιχειρήσεις από 2% τον μήνα σε 5%).

Δεν γλίτωσαν από το μαχαίρι κυβέρνησης και τρόικας ούτε οι συνταξιούχοι, αφού επιβλήθηκε η κατάργηση 13ης και 14ης σύνταξης, αυξήθηκαν τα χρόνια εργασίας για πλήρη σύνταξη στα 40 (!), ενώ μειώθηκαν κατά πολύ οι μηνιαίες συντάξεις με το νέο τρόπο υπολογισμού. Το Μνημόνιο έχει επιβάλει νέες «αναλογιστικές μελέτες» για να προχωρήσουν και άλλα αντιασφαλιστιπά μέτρα, ενώ η ΕΕ προωθεί σύνταξη στα 67.
Κι όλα αυτά με πληθωρισμό 4,7% το 2010 (έναντι στόχου του Μνημονίου 1,9%), ενώ τον Μάρτιο του '11 έτρεχε με 4,5%. Η φοροεπιδρομή της κυβέρνησης και μάλιστα σε είδη ευρείας και καθημερινής κατανάλωσης από το λαό, όπως η βενζίνη, η αύξηση του ΦΠΑ στο 23% και στο 13% για τη χαμηλή κλίμακα, έχουν απογειώσει τον πραγματικό πληθωρισμό που αντιμετωπίζει η εργατική οικογένεια.
Από την επιπλέον φοροαφαίμαξη των εργαζομένων και του λαού υπολογίζεται ότι συγκεντρώθηκαν δυο δισ. ευρώ επιπλέον το 2010.

Ταυτόχρονα, ενώ ο λαός, μέσα σε αυτό το σκηνικό κατάρρευσης των εισοδημάτων του και πολλαπλασιασμού των δυσκολιών, έχει ολοένα και μεγαλύτερη ανάγκη τις κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές, τη δημόσια δωρεάν ποιοτική υγεία, παιδεία, πρόνοια, συγκοινωνία, πολιτισμό κ.λπ., τα πεδία αυτά αντιμετωπίζουν τρομερές περικοπές και οδηγούνται σε παρακμή,υποβάθμιση και ξεπούλημα, ενώ τα εισιτήρια των συγκοινωνιών αυξήθηκαν (στην Αθήνα η αύξηση φτάνει το 40% και στα τρένα ακόμα και το 50%!).
Οι κοινωνικές δαπάνες του κράτους μειώθηκαν κατά 3,5 δισ. ευρώ το 2010, ενώ το γενικό σύνθημα της κυβέρνησης είναι «συγχωνεύσεις παντού»,δηλαδή κλεισίματα νοσοκομείων, σχολείων, κοινωνικών υπηρεσιών. Όλα αυτά μαζί με περικοπές στα φάρμακα που διατίθενται και που οδηγούν ειδικά φτωχούς συνταξιούχους, που δεν μπορούν να πάρουν το φάρμακο τους από το Ταμείο, στην απόγνωση.

Η εικόνα συμπληρώνεται από την ψυχιατρική κρίση, που ξεπετιέται πάνω στο βάλτο της κοινωνικής απόγνωσης. Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων, η κατανάλωση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων έχει αυξηθεί δραματικά, καθώς από τα 6,49 εκατομμύρια σκευάσματα (κουτάκια δηλαδή) που πωλήθηκαν το 2006, φτάσαμε στο 2010 στα 8,4 εκατομμύρια! Πάνω από ένα κουτάκι αντικαταθλιπτικά για κάθε ενήλικο Έλληνα... Όσο για τιςαυτοκτονίες, αυτές φαίνεται μέσα στο 2010 να διπλασιάστηκαν (!), αφού από μία την ημέρα καταγεγραμμένη σε πανελλαδική κλίμακα, φτάσαμε σε δυο την ημέρα. Βεβαίως, οι δημόσιες ψυχιατρικές δομές, για να υποδεχθούν την αυξημένη κοινωνική ανάγκη θεραπείας, υποβαθμίζονται τραγικά, σαν αποτέλεσμα του Μνημονίου και συνολικά της αστικής επίθεσης για την υπέρβαση της κρίσης σε βάρος των εργαζομένων.

Ναι, θα χρειαστούν κι άλλες Πρωτομαγιές


Oσοι αρκέστηκαν στο ρόλο του κομπάρσου στο ιστορικό γίγνεσθαι αλλά και όσοι το πάλεψαν, το έχουν ήδη καταλάβει: θα χρειαστούν κι άλλες Πρωτομαγιές.

Oταν αντί για εργασία προσφέρεται ανεργία ή “τοξικές” εργασιακές σχέσεις (με το “μπλοκάκι”, εκ περιτροπής, μερική απασχόληση, δανεισμένη εργασία), όταν καταστρέφεται ο πρωτογενής μηχανισμός κατανομής του παραγόμενου πλούτου, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας με τη διαιτησία του O.ΜΕ.Δ. και αποθεώνεται η ατομική σύμβαση εργασίας και το διευθυντικό δικαίωμα, όταν απαλλοτριώνεται η δημόσια περιουσία με “κατοχικού” τύπου αγοραπωλησίες (“για ένα κομμάτι ψωμί”), όταν οι δημόσιες επιχειρήσεις ζωτικής και στρατηγικής σημασίας, όπως OΤΕ, ΔΕΗ, Υδρευση, χάρη στις οποίες το κράτος μπορεί ακόμη να είναι υπολογίσιμος παράγοντας στην πολιτική αγορά και να έχει έσοδα, πωλούνται με τίμημα που οι αγοραστές θα αποσβέσουν με τα κέρδη τριών έως πέντε ετών, όταν συμβαίνουν όλα αυτά, δεν χρειάζεται παρά μόνον κοινή λογική για να καταλάβει κανείς τη βιβλική καταστροφή στην οποία οδηγούνται οι κοινωνίες.

Δεν χρειάζεται παρά μόνο γνώση απλής αριθμητικής για να κατανοήσει ο μη ειδικός, κάθε πολίτης, ότι αυτό που φέρνουν οι πολιτικές του μνημονίου είναι ανεργία, φτώχεια, δυστυχία και ακόμη μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, σε απόλυτους αριθμούς και ως ποσοστό του ΑΕΠ. Πλέον, το παραδέχονται, με καθυστέρηση ενός και πλέον έτους, και οι ίδιοι οι “ειδικοί”, που φοβούνται αυτό ακριβώς που θα έπρεπε να είναι το όπλο μας: Τις καταστροφικές επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους μας στο ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.

Μην αφήνετε, λοιπόν, να σας εξαπατήσουν άλλο με τερατώδη ψέματα που αναπαράγουν πρόθυμοι κομισάριοι, βαστάζοι ή απλοί τελάληδες. Προπαντός μην αφήνετε να σας εξαπατήσουν
με αλήθειες.
Η κριτική σε συνδικαλιστικές πρακτικές και συμπεριφορές, ακόμη και όταν είναι βάσιμη, μην αφήσετε να σβήσει από τις συνειδήσεις σας την ανάγκη του μαζί, των συλλογικοτήτων, του συνδικαλισμού.Μην αφήνετε να σας τρομάζουν με εργαλείο το φόβο και τη (συν-)ενοχή. Μην επιτρέπετε να σας
εξαπατούν με την αποσιώπηση των πραγματικών, των γενετικών ελαττωμάτων του παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού τρόπου.
Αυτού που ανάγει σε σιδερόφρακτο καθεστώς μια “ελευθερία” εμπορίου και κεφαλαίων, την οποία η ανισότητα μετατρέπει σε εργαλείο υποδούλωσης των αδυνάτων.

Μη πιστεύετε πια ότι είναι δυνατή η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών, των πορτογαλικών, των ιρλανδικών, των ισπανικών, των γαλλικών, των ιταλικών, των βρετανικών επιχειρήσεων με τον εξευτελισμό των ανθρώπων, με τη μείωση του μισθολογικού κόστους και τη γενικότερη εσωτερική υποτίμηση. Ανταγωνιστές σ’ αυτό το σαθρό παγκοσμιοποιημένο καθεστώς που γεννά τα τέρατα της ανισότητας και της φτώχειας είναι “λύκοι”, που όπως η Κίνα αποκτούν όλα τα
πλεονεκτήματα κάνοντας “βρόμικο” ανταγωνισμό με την κτηνώδη εκμετάλλευση των εργαζομένων, με κοινωνικό και περιβαλλοντικό ντάμπινγκ, βιομηχανική κατασκοπία και διεθνή πειρατεί
α.

Ναι, θα χρειαστούν κι άλλες Πρωτομαγιές. Θυμόμαστε καλά την παράλογη μοίρα του Σισύφου, όμοια με αυτή των κοινωνιών στις μέρες μας. Θυμόμαστε όμως την ίδια στιγμή και τον υψηλό συμβολισμό του Προμηθέα, που έφερε την εξέγερση και την αλληλεγγύη στο ανθρώπινο γένος.

Το κείμενο είναι του  Αρι Καζάκου, καθηγητή Εργατικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και δημοσιεύεται στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία"

Ο βρώμικος πόλεμος των δημοσιογραφικών συγκροτημάτων και οι ελλείψεις υγειονομικού υλικού στα νοσοκομεία


Παρά την επιστράτευση των μισθοφόρων του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, παρά τις υποκριτικές κραυγές της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας περί υποκινούμενων δημοσιευμάτων, δολιοφθοράς και υπονόμευσης του ΕΣΥ σε σχέση με τις ελλείψεις υγειονομικού υλικού στα Νοσοκομεία του ΕΣΥ, η πραγματική κατάσταση  αφήνει εντελώς έκθετους τόσο την κυβέρνηση και τον  ίδιο τον πρωθυπουργό όσο και τη πολιτική  ηγεσία και του Υπουργείου Υγείας.
Άλλωστε δεν έχει κανείς παρά να παρακολουθήσει τις επίσημες αποφάσεις διοικήσεων των νοσοκομείων, την αλληλογραφία των διοικήσεων με τις  αντίστοιχες ΔΥΠε, που, παρά τη φίμωση που επιχειρεί ο Λοβέρδος, εξακολουθούν να εκφράζουν την αγωνία τους , και θα διαμορφώσει μια σαφέστατη άποψη για το τι πραγματικά συμβαίνει.
Η πιο επώδυνη εμπειρία βέβαια είναι αυτή των ίδιων των ασθενών και των συνοδών τους, που καλούνται να προσκομίσουν μετά την είσοδό τους στα νοσοκομεία,  τα ελλείποντα υλικά τα οποία αγοράζουν από τα κατά τόπους φαρμακεία με δαπάνη δική τους!
Τραυματική είναι και η εμπειρία των εργαζομένων στα νοσοκομεία, ιδιαίτερα των νοσηλευτών, που γίνονται  δέκτες της οργής και του θυμού ασθενών και συνοδών γι αυτή την κατάσταση.
Όσο και να ψευδολογούν ο Λοβέρδος και οι διοικήσεις των νοσοκομείων και των ΥΠε, υπάρχουν σοβαρότατες ελλείψεις υγειονομικού υλικού και μάλιστα  υλικών καθημερινής χρήσης.
Και όταν λέμε  «έλλειψη», εννοούμε να μην έχεις να κάνεις τη δουλειά σου.
Χρησιμοποιώντας μια έκφραση του ιδίου του Α. Λοβέρδου, εννοούμε να μην «υπάρχει σάλιο».
Που οφείλονται  αυτές οι ελλείψεις; Τι συμβαίνει τελικά στα νοσοκομεία;
Ας ξεκινήσουμε την ιστορία λίγο ανορθόδοξα.
Υπάρχει διαπλοκή;
Τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνει η πολιτική ηγεσία  περί διαφθοράς, περί τεραστίων υπερτιμολογήσεων υγειονομικού υλικού από τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στις προμήθειες των νοσοκομείων, περί τεράστιας διαπλοκής συμφερόντων   στο χώρο των νοσοκομείων και  της υγείας γενικότερα,  μόνο γέλωτα  προξενούν.
Η διαφθορά και η διαπλοκή που αναπτύχθηκε στο χώρο, οι υπερτιμολογήσεις υλικών, η διαπλοκή   ήταν και σε γνώση και έγιναν  με τις ευλογίες των εκάστοτε κυβερνήσεων και ηγεσιών του Υπουργείου Υγείας.
Τα ταξικά συμφέροντα του επιχειρηματικού κεφαλαίου εκπροσωπούσαν και εκπροσωπούν  οι εκάστοτε αστικές κυβερνήσεις. Ήταν  δυνατόν ποτέ να κάνουν εξαίρεση στο χώρο της υγείας;
Όλο το νομοθετικό πλέγμα για το  συμφέρον του επιχειρηματικού  κεφαλαίου δουλεύει.
Απλά μέσα σε αυτό το  πάρτι , οι κυβερνήσεις καθυστερούσαν και καθυστερούν  υπέρμετρα να πληρώνουν τους προμηθευτές, με αποτέλεσμα αυτοί να μετακυλούν το κόστος καθυστέρησης πληρωμής στις τιμές των υλικών. Αυτός που πλήρωνε και πληρώνει πάντα βέβαια το λογαριασμό στο τέλος  ήταν και είναι  ο “κουβαρντάς”  εργαζόμενος λαός.
Ποτέ οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν ακολούθησαν λχ  μια ορθολογική πολιτική στο φάρμακο, με αποτέλεσμα να αλωνίζουν μέσα στα νοσοκομεία οι φαρμακευτικές εταιρείες.
Όλοι γνωρίζουμε ποιοι ήταν και είναι οι χρηματοδότες και χορηγοί των διαφόρων συνεδρίων, επιστημονικών events, ακόμα και εκδηλώσεων του ιδίου του Υπουργείου Υγείας. Είναι οι ίδιες εταιρείες που προμηθεύουν τα νοσοκομεία με φαρμακευτικό, υγειονομικό υλικό και ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό.
Τα γνώριζαν αυτά και τα γνωρίζουν οι κυβερνώντες. Απλά τους βόλευε και τους βολεύει μια τέτοια κατάσταση, γιατί πέρα από την αβάντα που δίνει στα κέρδη των επιχειρηματιών, ελάφρυνε την  εκάστοτε κυβέρνηση και από το «επαχθές χρέος»  να επιμορφώσει το στελεχιακό δυναμικό στα νοσοκομεία. Επιμόρφωση που είναι εκ των ων ουκ άνευ στο συγκεκριμένο χώρο. Ταυτόχρονα η διαπλοκή αυτή απέφερε και οικονομικά οφέλη σε αμφότερους τους διαπλεκόμενους (κοινώς μίζες ή ποσοστά) και έτσι οι εκάστοτε κυβερνήσεις απέφευγαν και την υπέρμετρη  γκρίνια για μισθολογικές αυξήσεις και  εξασφάλιζαν την  πολυπόθητη γι αυτούς εργασιακή ειρήνη.
Στο κόλπο ήταν μέσα το Υπουργείο, ήταν διοικήσεις νοσοκομείων, ήταν γιατροί, ήταν διοικητικοί υπάλληλοι , ήταν ακόμη και προϊστάμενοι νοσηλευτικών τμημάτων.
Ποιος άλλωστε από τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα από το “υγειονομικό προλεταριάτο” είχε ή έχει την  οικονομική  δυνατότητα (αφού η πολιτεία πρακτικά –και όχι στα χαρτιά- δεν παρέχει μια τέτοια δυνατότητα) , με δαπάνη δικών του χρημάτων,  να παρακολουθήσει τις εργασίες συνεχών επιστημονικών συνεδρίων και σεμιναρίων (ταξίδια, διαμονή, φαγητό κλπ)  στη χώρα μας και πολύ περισσότερο σε χώρες του εξωτερικού;
Ποιός από αυτούς είχε  και έχει τη οικονομική δυνατότητα εξ ιδίων, να χρηματοδοτήσει την εκπόνηση μιας σοβαρής επιστημονικής εργασίας και να την παρουσιάσει σε ένα επιστημονικό συνέδριο κύρους;  Ποιος είχε και έχει την οικονομική δυνατότητα να συγγράψει , να επιμεληθεί και να εκδώσει και στηρίξει διαφημιστικά  ένα επιστημονικό βιβλίο περιωπής;  Ελάχιστοι !
Το βάρος αυτό το ανέλαβαν de facto  επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας .Με το αζημίωτο φυσικά. Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνετε.
Όλοι λοιπόν ήταν ευχαριστημένοι.
Έτσι δημιουργήθηκε και γιγαντώθηκε μια μορφή επιχειρηματικού κεφαλαίου στη χώρα μας,δραστηριοποιούμενο στο χώρο της υγείας,  που σαν κισσός είναι γαντζωμένο και τρέφεται από τον κορβανά του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων.
Δημιουργήθηκε ένα καλά δομημένο κύκλωμα.
Βαθμιαία   αυτό το  κύκλωμα απέκτησε μια ιδιαίτερη αυτονομία και ισχύ. Ισχύ τέτοια που μπορούσε πλέον να καθορίζει αυτό τους όρους του παιχνιδιού.
Όσοι επιχείρησαν να το χαλιναγωγήσουν και να υποβάλλουν τους όρους τους απλά… έσπασαν τα μούτρα τους.
Η οικονομική κρίση που χτύπησε τον καπιταλιστικό κόσμο -τόσο αυτή της δεκαετίας του 70 , όσο και πολύ περισσότερο η σημερινή- υπέβαλε στο πολιτικό προσωπικό, δηλαδή στις αστικές κυβερνήσεις, την ανάγκη προσαρμογής των όρων του παιχνιδιού  στις διαμορφούμενες νέες συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού..
Ιδιαίτερα στη χώρα μας με τη μετεξέλιξη της κρίσης, σε μια σοβαρότατη  κρίση χρέους του ελληνικού καπιταλισμού ,δημιούργησε ακόμα πιο πιεστικές καταστάσεις.
Το ελληνικό καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό οικονομικό  σύστημα για να διασωθεί πρέπει να προχωρήσει σε δραστικές ανατροπές και αναδιαρθρώσεις.
Είναι γι αυτό, ζήτημα ζωής και θανάτου.
Έστω κι αν κάποιες από αυτές θα σημάνουν εκτός  από  την οικονομική και κοινωνική  καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών και οικογενειών και την καταστροφή μιας μερίδας του επιχειρηματικού  κεφαλαίου.
Η αστική πολιτική οικονομία έχει ένα πολύ όμορφο ορισμό  γι αυτό.
Δημιουργική καταστροφή το ονομάζει!
Σε αυτή τη διαδικασία βρισκόμαστε τώρα…
Τι συμβαίνει λοιπόν ;
Η κυβέρνηση πιστή και στις συνταγές της τρόικα, προχωρά σε μια άνευ προηγουμένου, για το ελληνικό κράτος, περικοπή των δημόσιων δαπανών  και ιδιαίτερα των κοινωνικών δαπανών.
Στην ουσία , για να μιλάμε και πιο πρακτικά για τα νοσοκομεία , η κρατική χρηματοδότηση έχει  ουσιαστικά εκμηδενιστεί, τα νοσοκομεία  για να καλύψουν τις λειτουργικές τους ανάγκες προσπαθούν να πάρουν ότι μπορούν από τα ασφαλιστικά ταμεία , τα οποία και αυτά  έχουν οδηγηθεί πρακτικά σε κατάρρευση από τις πολιτικές των  διαδοχικών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Δηλαδή εν ολίγοις  και εδώ «δεν υπάρχει σάλιο».
Αδυνατούν λοιπόν να προμηθευτούν το απαραίτητο υγειονομικό υλικό.
Από εδώ απορρέουν και οι τεράστιες ελλείψεις που παρουσιάζονται σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας.
Την κατάσταση επιτείνει και η εξαπάτηση από πλευράς  κυβέρνησης και υπουργείου υγείας των προμηθευτριών εταιρειών στο θέμα της αποπληρωμής τους.Οι εταιρείες βλέποντας σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης να μη ρέει ρευστό στα ταμεία τους , βλέποντας επίσης πτώση του τζίρου τους από τη στάση χρηματοδότησης των νοσοκομείων που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση του  ΠΑΣΟΚ, βλέποντας επίσης ότι νομοθετικές ρυθμίσεις που επιβάλλονται στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων δυσκολεύουν το γνωστό πάρτι στα νοσοκομεία (όχι ότι το σταματούν , απλά το δυσκολεύσουν και αλλάζουν τους παίκτες), προχωρούν σε εκβιαστικά εμπάργκο στις προμήθειες…
Και  έτσι έχουμε την σημερινή οικτρή κατάσταση.
Από αυτή την άποψη είναι άκρως προβοκατόρικα τα άρθρα που δημοσιεύονται στον αστικό τύπο,  που παρουσιάζουν την όλη κατάσταση  σαν ένα «αντάρτικο λευκής μπλούζας στο ΕΣΥ», με την άθλια συκοφαντία ότι «επίορκοι γιατροί, προμηθευτές και διοικητικοί υπάλληλοι που πλήττονται από τις κυβερνητικές παρεμβάσεις δημιουργούν σκηνικό κρίσης στα νοσοκομεία».
Η συνταγή σπίλωσης και συκοφάντησης  που χρησιμοποιούν τα έντυπα φιλοκυβερνητικά φερέφωνα είναι γνωστή και έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρο σε περιόδους μεγάλων συγκρούσεων.
Για κοιτάξτε τι έγινε με τη ΔΕΗ και το συνδικάτο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ;
Όλοι γνώριζαν τι συνέβαινε με τη χρηματοδότηση του συνδικάτου εδώ και  25 χρόνια. Αλλά  τώρα τους έπιασε  όλους κόψιμο, από τον επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης , τη διοίκηση της εταιρείας, τους υπουργούς και την  κυβέρνηση μέχρι και τα σε διατεταγμένη υπηρεσία δημοσιογραφικά παπαγαλάκια.
Τυχαίο;  Όχι βέβαια .
Απλά ενταγμένο στη διαμόρφωση  κατάλληλου κλίματος στην κοινωνία για το πλήρες ξεπούλημα της εταιρείας. Το συνδικάτο πρέπει να κατασυκοφαντηθεί για να αδυνατίσει κάθε αντίδραση του , έστω και αναιμική.
Τα ίδια παπαγαλάκια αρχίζουν τώρα να βλέπουν επίορκους γιατρούς, επίορκους διοικητικούς υπαλλήλους στα νοσοκομεία, που δημιουργούν τεχνητό σκηνικό κρίσης  για μην περάσουν  οι “εθνοσωτήριες” αναδιαρθρώσεις  της κυβέρνησης και του υπουργού υγείας.
Τώρα βλέπουν  φουσκωμένους τραπεζικούς  λογαριασμούς γιατρών. Τώρα βλέπουν  τεράστια φοροδιαφυγή από γιατρούς κλπ κλπ.
Τόσο καιρό δεν είχαν μάτια να τα δουν, ούτε αυτιά να τα ακούσουν!.
Τυχαίο; Όχι βέβαια!
Απλά ενταγμένο στη διαμόρφωση του κατάλληλου κλίματος στη κοινή γνώμη, για να περάσουν  πιο εύκολα οι αντιλαϊκές και ανθυγιεινές ανατροπές της κυβέρνησης και του Α .Λοβέρδου στο ΕΣΥ και στα νοσοκομεία.
Και αυτό προϋποθέτει την συκοφάντηση των εργαζομένων , την συκοφάντηση του υγειονομικού κινήματος και ιδιαίτερα μέσω των κατάλληλων συνειρμών  της   συνδικαλιστικής έκφρασης των νοσοκομειακών γιατρών της ΟΕΝΓΕ.
Από ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
http://nosokomeiolimnou.gr/