Σύλλογος ειδικευομένων ιατρών Γ.Ν. Ρεθύμνου

Δελτίο τύπου

Το σημερινό χάλι που παρουσιάζει το νοσοκομείο Ρεθύμνου, ελάχιστοι πολίτες αυτού του τόπου δεν το γνωρίζουν. Το νοιώθουν άμεσα και αρκετοί επισκέπτες της πόλης. Η τριτοκοσμική κατάσταση που αντιμετωπίζει κανείς με μια μόνο επίσκεψη του στο τμήμα επειγόντων περιστατικών και κατά τη νοσηλεία του ίδιου η κάποιου συγγενικού του προσώπου είναι αρκετή για να πείσει ακόμα και τους πιο δύσπιστους.

Οι ελλείψεις σε προσωπικό (γιατρούς και νοσηλευτές) αλλά και στα υλικά είναι καθημερινή ρουτίνα, ενώ ο μόνιμα άυπνος ειδικευόμενος που θα εξετάσει τον ασθενή στα επείγοντα προκαλεί μόνιμα βλέμματα δυσπιστίας από τον ασθενή και όσους τον συνοδεύουν.

Τα ευχολόγια για την αποπεράτωση της νέας πτέρυγας (που μόνο μερική ανακούφιση θα φέρει στις παρεχόμενες υπηρεσίες) καταρρίπτονται συνεχώς. Τελευταίο κομμάτι του 12ετούς πλέον σήριαλ μετά την αποπεράτωση του κτιρίου που αναμένεται μέχρι το τέλος του έτους είναι ο εξοπλισμός του νέου χώρου...

Απέναντι σε αυτή την ίσως κάπως γνωστή κατάσταση, λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν το παρασκήνιο της διαδικασίας εφημέρευσης στο νοσοκομείο.

Τα ωράρια εργασίας των ειδικευομένων καταπατούνται μόνιμα και υπερβαίνουν κατά πολύ το 52ωρο ανά εβδομάδα κατά μέσο όρο,φτάνωντας συνήθως τις 80-100 ώρες, τα ρεπό ανάπαυσης μετά από εφημερία δίνονται συνήθως πετσοκομμένακαι χωρίς να δηλώνονται πουθενά.

Μετά από όλα αυτά φαντάζουν υπερβολές (στα περισσότερα από τα τμήματα που διαθέτουν ειδικευόμενους) οι διαταγές του υπουργείου για την μόνιμη παρουσία επιμελητών στο τμήμα επειγόντων (Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχουν χώροι εφημέρευσης για όλους και δεν έχουν προβλεφτεί ούτε στη νέα πτέρυγα). Το γεγονός της μη παρουσίας δε, βολεύει αφάνταστα τη διοίκηση που πατώντας ακριβώς εκεί, τους πετσοκόβει τις εφημερίες σύμφωνα με τις επιταγές της τρόικας, αντί να πιέσει και να προβλέψει για τη μόνιμη παρουσία τους εντός του νοσοκομείου κατά τη διάρκεια της εφημερίας. Αφήνει όμως με αυτό τον τρόπο ξεκρέμαστους, τόσο τους ασθενείς, όσο και τους ειδικευόμενους που εφημερεύουν σαν τους είλωτες του συστήματος για να βγάλουν τη δουλειά, χωρίς να έχουν πολλές φορές ούτε την τυπική κάλυψη από επιμελητές.

Oι απαιτήσεις των ειδικευόμενων για τήρηση του ορίου των 52 ωρών ώστε να είναι διαυγείς κατά την εφημερία και να κάνουν σωστά τη δουλειά τους μόνιμα αγνοούνται. Θα αναφερθούμε παρά μόνο τυπικά πλέον, στη μόνιμη πλέον καθυστέρηση αποπληρωμής των δεδουλευμένων που σήμερα ξεπερνάει το τετράμηνο.

Για αυτή την κατάσταση της εγκατάλειψης του νοσοκομείου Ρεθύμνου και της καταπάτησης κάθε εργασιακού δικαιώματος και αξιοπρέπειας του ασθενούς, δεν φάει σαφώς μόνο το απρόσωπο κράτος. Φταίνε και οι ντόπιοι ασκούντες την εξουσία, είτε σε θέσεις της αυτοδιοίκησης, είτε της διοίκησης του ιδρύματος, όπως επίσης και ο μόνιμα κομματικά εξαρτώμενος συνδικαλισμός που ξεπουλάει και απαξιώνει μόνιμα όποια όποια φωνή δεν του ταιριάζει στο χρώμα που είναι βαμμένος. (και που λόγω ακριβώς αυτής της εξάρτησης έχει απαξιωθεί από την ίδια την κοινωνία και δεν έχει πλέον καμμία δύναμη)

Όλα αυτά στη εποχή του Δ.Ν.Τ. και της κρίσης για τους διοικούντες φαίνεται πως είναι ψιλά γράμματα, αλλά για εμάς πρώτα ως πολίτες και μετά ως γιατροί είναι υποχρέωση να υπενθυμίσουμε ότι στη παρούσα ακριβώς στιγμή είναι σημαντική η διαφύλαξη της δημόσιας υγεία και παιδείας ως των ελάχιστων αγαθών για την προστασία του κοινωνικού συνόλου.

Μετά από το πρόσφατο νομοσχέδιο της θερινής περιόδου, που αναθέτει στα κατά τόπους νοσοκομεία την πληρωμή των εφημεριών πέραν των 7 το μήνα όταν υπάρχει ανάγκη για αυτές, φαντάζει σουρεαλισμός το να περιμένουμε ότι τα ασφαλιστικά ταμεία που ποτέ δεν πλήρωσαν τα δημόσια νοσοκομεία, θα το κάνουν τώρα για να πληρωθούν οι γιατροί. Ως εκ τούτου είμαστε υποχρεωμένοι να προασπίσουμε το δικαίωμα των ειδικευόμενων γιατρών να μην παρέχουν απλήρωτη εργασία και να μην ξεπερνάνε αυτό το όριο κάθε μήνα.


Θυμίζουμε και μέσω αυτής της δημόσιας επιστολής ότι οι ειδικευόμενοι γιατροί είναι εκπαιδευόμενοι γιατροί, μη μόνιμο προσωπικό του νοσοκομείου και σε καμιά περίπτωση δεν είναι προσωπικό ασφαλείας για να καλύπτουν τα πάντα. Είναι γεγονός πως το πρόσφατο νομοσχέδιο είναι η ταφόπλακα του δημόσιου συστήματος υγείας, αλλά η ανατροπή των διατάξεων του, όπως δείχνουν και οι πρόσφατες κινητοποιήσεις διαφόρων εργασιακών σωματείων δεν μπορεί μόνο να γίνει μόνο από τους γιατρούς. Είναι ευθύνη όλης της κοινωνίας .

Μέχρι τη στιγμή όμως που η κοινωνία θα ξυπνήσει για να διεκδικήσει μαζί μας το αγαθό της δωρεάν υγείας, εμείς δεν μπορούμε να δουλεύουμε με ωράρια κατά παράβαση όχι μόνο του νόμου αλλά και πέρα από κάθε λογική και απλήρωτοι. Για αυτό το λόγο θα χρησιμοποιήσουμε κάθε αναγκαίο μέσο για την προάσπιση των δικαιωμάτων μας ως εργαζομένων και ως πολιτών αυτού του τόπου. Ως πρώτο μέτρο των κινήσεων μας ήταν η πρόσφατη καταγγελία μας στην επιθεώρηση εργασίας του νομού για την τήρηση των ωραρίων εργασίας και του δικαιώματος της ημερανάπαυσης (Ρεπό) μετά την εφημερία.

Καλούμε λοιπόν δημόσια, με βάση όλα τα προαναφερθέντα, την τοπική ελεγκτή της επιθεώρησης εργασίας στον επικείμενο έλεγχο που έχει προγραμματίσει στο νοσοκομείο να τηρήσει απαρέγκλιτα την εργατική νομοθεσία που διέπει τους ειδικευόμενους γιατρούς του νοσοκομείου.

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΡΕΠΟ ΧΑΜΕΝΟ,

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΑ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ 7 ΤΟ ΜΗΝΑ

Το Δ.Σ. Του συλλόγου ειδικευομένων γιατρών του Γ.Ν. Ρεθύμνου

14/10/2010

Διευθετήσεις στην τούρλα του Σαββάτου…

Προθερμαίνεται πρώτα στα κανάλια ο υπουργός Υγείας, Διατροφής και Άθλησης κι ύστερα τρέχει μόνος του στο ατελείωτο κοριντόρ της αρμοδιότητάς του με σκοπό να προλάβει τις εξελίξεις, να σπάσει τα ρεκόρ και να εντυπωσιάσει τα πλήθη. Σχεδόν πάντα, όμως, παρότι κάνει πρωταθλητισμό και μόνο πρωταθλητισμό, βγαίνει δεύτερος.

Η κεκτημένη ταχύτητα των προβλημάτων του τομέα του είναι ιλιγγιώδης και οι λύσεις που καταλήγει να δίνει είναι συχνότατα του τύπου «Βάστα Τούρκο να γιομίσω»… Τέτοια λύση δόθηκε στο θέμα των ειδικών υποδημάτων για διαβητικούς που το κυνικό ΙΚΑ αρνήθηκε να προμηθεύσει στους πάσχοντες ασφαλισμένους του, επειδή, λέει, οι ακρωτηριασμοί είναι φθηνότεροι (ακριβό παπούτσι, κόβει πόδι…).

Ο υπουργός παρενέβη έξαλλος όταν το ζήτημα έγινε γνωστό και απαίτησε από το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων να δράσει (με τους γνωστούς καταιγιστικούς του ρυθμούς, ήτοι… η επιτροπή της επιτροπής ω! επιτροπή) και να τον βγάλει ασπροπρόσωπο. Με ανάλογο, άνετο αλλά και κάπως ευκαιριακό τρόπο χειρίστηκε και το θέμα των προμηθειών των νοσοκομείων. Επιδίωξε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, βάσει των υπαρχουσών οικονομικών δυνατοτήτων, για μια προσωρινή διευθέτηση του προβλήματος και μέχρις ότου πραγματοποιηθεί το μεγαλεπήβολο όραμα της εξόφλησης σε πραγματικό χρόνο (το βλέπει εφικτό να γίνεται από το 2011 και μετά). Πάνω εκεί, όμως, μεταξύ πραγματικότητας και οράματος, ο Ανδρέας Λοβέρδος συνελήφθη κλέπτων… παπάρας.

Ενημερώνοντας τους εκπροσώπους της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχάνων περί του θέματος ετσακώθη να μη γνωρίζει μέχρι πότε ακριβώς τον κάλυπτε ο σχετικός νόμος και η ρύθμιση που αφορά στα χρέη των νοσοκομείων. Για την ακρίβεια, πίστευε ότι η πρόβλεψη έφτανε μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2010, ενώ η ημερομηνία λήξης της είχε παρέλθει ήδη από τον Δεκέμβρη του 2009. Εννοείται ότι την ευθύνη για το κενό αυτό της ενημέρωσής του δεν την ανέλαβε μονάχος του, καθότι ζούμε σε εποχή διάχυσης των ευθυνών. Τη μετακύλισε (δικαίως ή αδίκως, κανείς δεν το ξέρει) στον γενικό γραμματέα του υπουργείου Ν. Πολύζο, τον οποίο και κεραυνοβόλησε με το βλέμμα μπρος στο φιλοθεάμον κοινό των φαρμακοβιομηχάνων. Οι φαρμακοβιομήχανοι πάντως βγήκαν, για δικούς τους λόγους, χαρούμενοι από τη συνάντηση.

Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές στο ΕΣΥ…

Για να κάνει κανείς ένα ιδιωτικό ασφαλιστήριο υγείας σχεδόν υπογράφει υπεύθυνη δήλωση πως δεν θα αρρωστήσει ποτέ. Απαντά σε μακροσκελή ερωτηματολόγια και δένεται χειροπόδαρα σε ό,τι αφορά τη συνέπεια στις οικονομικές υποχρεώσεις και τη γενική φερεγγυότητά του. Είναι πασίγνωστο ότι οι ασφαλιστικές αγαπούν τους πελάτες που έχουν ανάγκη από πολύ λίγα, από όσο πιο λίγα γίνεται. Και εννοείται ότι δεν παρέχουν χριστιανικές υπηρεσίες, αλλά επιχειρηματικές υπηρεσίες, αυστηρά ανάλογες του ποσού που διαθέτει κανείς μηνιαίως ή ετησίως.

Αυτές λοιπόν οι ασφαλιστικές ετοιμάζονται να εισβάλουν στερεοφωνικά, αφενός στη Δημόσια Υγεία και αφετέρου στην Κοινωνική Ασφάλιση. Όσο και να μη γίνεται άμεσα αντιληπτό, πρόκειται για μια επιλογή - τομή στα μέχρι στιγμής δεδομένα. Για έναν ευγενή σκοπό, για την πρωτοβάθμια υγειονομική κάλυψη των ανέργων, το υπουργείο Εργασίας προτίθεται να επιδοτήσει «ιδιώτες» προκειμένου να παράσχουν στοιχειώδη φροντίδα (τσιρότα, γάζες, γύψους κ.λπ.) στους κοινωνικά ασθενείς έναντι συμβολικών ποσών, δηλαδή 3-5 ευρώ μηνιαίως. Οι πύλες ανοίγουν διάπλατα στους επαγγελματίες και το κράτος πετάει από πάνω του το μονοπώλιο της ευθύνης για τις ευπαθείς ομάδες και όχι μόνο…

Πέραν αυτού, στο πλαίσιο του νέου νόμου, οι διοικήσεις του νοσοκομείων προικοδοτήθηκαν με το δικαίωμα της οικονομικής διαχείρισης τμημάτων και κλινικών, επί το επικερδέστερο… Έτσι, οι ιδιωτικές ασφαλιστικές που έχουν βαρεθεί, από τη δική τους σκοπιά, να καταβάλλουν τεράστια ποσά σε ιδιωτικά θεραπευτήρια, θα επιχειρήσουν να έρθουν σε συμφωνίες έναντι τιμήματος με το Δημόσιο για την εξυπηρέτηση των πελατών τους στην αγκαλιά του ΕΣΥ… Η μέρα λοιπόν που τα καλύτερα δωμάτια των δημόσιων νοσοκομείων θα είναι ρεζερβέ από την Ιντεράφρικαν… ή όποια άλλη εταιρεία, δεν θα αργήσει. Κι αυτή η εξέλιξη δεν είναι απλώς εισπρακτικού χαρακτήρα. Είναι και κοινωνικού…

http://www.topontiki.gr/

Μια πρώτη νίκη των καθαριστριών στο Γενικό Κρατικό Γ. Γεννηματάς

Η δράση των γνωστών εργολάβων καθαριότητας συνεχίζεται ασύδοτη (δείτε σχετικά και στη στήλη Όσα Θάφτηκαν, σελ. 40), αν και η παντοδυναμία τους πολλές φορές αποδεικνύεται έωλη. Την περασμένη Δευτέρα, αφού είχαν προηγηθεί καταγγελίες εργαζομένων, διαπιστώσεις της Επιθεώρησης Εργασίας και δημόσια καταγγελία της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών (ΠΕΚΟΠ) βρέθηκαν έξω από το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς συνδικαλιστές, μέλη της ένωσης και άλλοι εργαζόμενοι.

Ο εργολάβος που έχει αναλάβει την καθαριότητα, κατά την πάγια τακτική αυτών των επιχειρήσεων, πίεζε τις καθαρίστριες για υπογραφή λευκών χαρτιών, ώστε να μπορεί να παρουσιάζει όπως θέλει το χρόνο εργασίας τους. Είναι γνωστό ότι ενώ εργάζονται 6 και 8 ώρες, τις ασφαλίζουν για 4, ενώ κάνουν διάφορες λαθροχειρίες για να μη φαίνεται ότι δεν απασχολούν όσο προσωπικό προβλέπει η σύμβασή τους με το νοσοκομείο. Η άρνηση μιας εργαζόμενης να υπογράψει, η καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας, η επίσκεψη εκπροσώπου του ΕΚΑ, φαίνεται ότι χάλασε τη στρωμένη δουλειά του εργολάβου. Εκεί ανέλαβε η υπεύθυνη επιστασίας του νοσοκομείου, η οποία και εκτόξευσε απειλές για απόσυρση των καταγγελιών. Έφτασε στο σημείο να ζητήσει από την ΠΕΚΟΠ τη λίστα των εργαζομένων που κατήγγειλαν το γεγονός, ενώ απειλούσε ότι θα απολύσει τις εργαζόμενες. Δεν φτάνει, δηλαδή, που ως υπεύθυνη καλύπτει τον εργολάβο να αυθαιρετεί, ενώ ο ρόλος της ως δημόσιας λειτουργού είναι ακριβώς ο αντίθετος, αναλαμβάνει και την προστασία του από τις «ανεπιθύμητες» αντιδράσεις των ίδιων των εργαζομένων.
Η αντίδραση τόσο της ΠΕΚΟΠ, όσο και των ίδιων των εργαζομένων στην καθαριότητα του νοσοκομείου που συμμετείχαν στη μαζική και θορυβώδη παρέμβαση της Δευτέρας, είχε ένα πρώτο θετικό αποτέλεσμα. Ο διευθυντής του νοσοκομείου, αναγκάστηκε να δεχτεί τους διαμαρτυρόμενους εργαζόμενους και δεσμεύτηκε να ξεκινήσει ΕΔΕ για τη συγκεκριμένη υπεύθυνη, την οποία και αντικατέστησε, να ενεργήσει νέο διαγωνισμό με αποκλεισμό του συγκεκριμένου εργολάβου για τον οποίο η έκθεση της επιθεώρησης ήταν καταπέλτης και να μην απολυθεί καμία εργαζόμενη, αλλά να απασχοληθούν στο νέο εργολάβο.
Μια πρώτη και σημαντική θετική εξέλιξη σε ένα τομέα που βασιλεύει η αυθαιρεσία.

http://edromos.gr/

Σημείωση Ναυαρχίδας: Στο ΑΤΤΙΚΟΝ ο εργολάβος καθαρισμού απαίτησε απο τις καθαρίστριες να υπογράψουν σύμβαση ΧΩΡΙΣ ούτε καν να τη διαβάσουν. Στις διαμαρτυρίες τους απάντησε ότι "και να τη διαβάσουν τί θα καταλάβουν"(sic) και να μήν αντιδρούν γιατί θα χάσουν τη δουλειά τους μιας και θα είναι ο ίδιος που θα πάρει την επόμενη σύμβαση.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ: Ποιός ελέγχει από τη πλευρά του νοσοκομείου την τήρηση της σύμβασης που έχει υπογραφεί;

(Αριθμός καθαριστριών, εργασίες και συχνότητα καθαρισμού, πραγματικές αμοιβές , ωράριο, δηλώσεις στην Επιθεώρηση Εργασίας και στο ΙΚΑ)

Ποιος και γιατί καλύπτει τις αυθαιρεσίες του εργολάβου;

Η δικιά τους και η δικιά μας Ακρόπολη

Της Δέσποινας Κουτσούμπα.

Πολλές εικόνες το τελευταίο διάστημα δείχνουν αυτό που πραγματικά έχει εγκαθιδρυθεί ως κυβέρνηση στη χώρα: μια χούντα, που βασίζει την ύπαρξή της στις πλάτες της ΕΕ, του ΔΝΤ και των spreads, ως άλλη κυβέρνηση Τσολάκογλου. Η εικόνα της μπότας των ΜΑΤ μέσα στην Ακρόπολη, όμως, ίσως είναι η πιο ανατριχιαστική.

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι για πρώτη φορά μετά το 1944, δυνάμεις επιβολής της τάξης κατέλαβαν τoν ιερό (ως άσυλο) βράχο! Ειρωνεία της χρονικής σύμπτωσης: μόλις δυο μέρες μετά τη φιέστα, πάνω στον ίδιο βράχο, για την απελευθέρωση της Αθήνας από τις δυνάμεις Κατοχής.

Το επικοινωνιακό μπαράζ που προηγήθηκε της εισβολής είχε το γνωστό μοτίβο: ασύστολα ψεύδη από την πολιτική ηγεσία, παρουσίαση των αιτημάτων των εργαζόμενων ως «εξωφρενικών» προνομίων, οιμωγές στα κανάλια για τον διεθνή διασυρμό της χώρας… Η εικόνα της άδειας Ακρόπολης, παραδομένης στα χημικά και τη βία, με τα ΜΑΤ να φυλάνε την (τύποις) ανοιχτή είσοδο, η εικόνα του ξυλοδαρμού δημοσιογράφων που έκανε τον γύρο του κόσμου, ήταν αρκετή απάντηση στο επιχείρημα του διασυρμού.

Σε ποιον ανήκει η Ακρόπολη, αν όχι πρωτ’ απ’ όλα στους ίδιους τους εργαζόμενους σε αυτήν; Άλλους απλήρωτους για μήνες, άλλους με την απειλή της απόλυσης στο τέλος του μήνα μετά από 10, 15, 22 χρόνια δουλειάς; Άλλους άνεργους γιατί το ελληνικό κράτος εφαρμόζει τον παραλογισμό της μάξιμουμ εργασίας των 24 μηνών, μετά από την οποία ο αρχαιολόγος, ο συντηρητής, ο εργάτης ανασκαφής, ο αρχαιοφύλακας είναι αναγκασμένος να αλλάξει καριέρα; Ο ελαστικά εργαζόμενος στο δημόσιο έχει ημερομηνία λήξεως –η ελαστική εργασία ποτέ!

Στην εποχή του Μνημονίου περισσεύει η απελπισία. Αυτή που έφερε τους συμβασιούχους του πολιτισμού στην απέλπιδα λύση της κατάληψης του χώρου εργασίας τους. Η απελπισία που όλο και πιο συχνά ανιχνεύεται στους χώρους δουλειάς, στο δρόμο, στη γειτονιά, στο καφενείο. Αυτή που οδηγεί όλο και περισσότερες κινητοποιήσεις εργαζομένων να ξεφεύγουν από τα «όρια» που ως τώρα είχαν συνηθίσει οι καθώς πρέπει συνδικαλιστικές ηγεσίες και οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι στα δελτία των 8.

Στην εποχή του Μνημονίου περισσεύει η αναλγησία. Αυτή που δείχνει η κυβέρνηση απέναντι σε κάθε κοινωνικό πρόβλημα, σε κάθε εργασιακή απαίτηση, σε καθετί που δεν χωρά στα οικονομικά μεγέθη που υπαγορεύει η Τρόικα. Η επιστράτευση των ΜΑΤ και των κονδυλοφόρων, η μηδενική ανοχή, η ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού. Μετά τα stage, τους δημοσίους υπαλλήλους, τους αγρότες, τους φορτηγατζήδες, ήταν η σειρά των συμβασιούχων να γευτούν τη διακριτική μεταχείριση του… υπαρκτού σοσιαλισμού!

Δεν θα νικήσει ούτε η απελπισία, ούτε η αναλγησία. Θα νικήσουν εκείνοι οι αγώνες που θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τον εγκλεισμό στο χώρο τους, που θα μπορέσουν να συναντηθούν με τα ρυάκια της οργής και θα χτυπήσουν την καρδιά της κυβερνητικής «υπεροχής»: τη συστηματική απομόνωση κάθε κοινωνικής κατηγορίας προκειμένου να λοιδορηθεί και να ηττηθεί.

Μακάρι η Ακρόπολη να αποτελέσει το σημείο (χρονικό ή τοπικό, δεν έχει σημασία), όπου θα συναντηθούν τα ρυάκια της οργής για την εργασία ως «τρόπαιο» και όχι ως δικαίωμα, για τη φτώχεια και την εξαθλίωση που μας προσφέρουν, για τον «μισό μισθό-μισή ζωή» που μας επιβάλλουν. Γιατί έτσι θα αποτελέσει ζωντανό μνημείο δημοκρατίας και αντίστασης, πλάι στην Ακρόπολη του Γλέζου και του Σάντα, και όχι άψυχο κουφάρι να περιφέρει φτιασιδωμένα τα «περασμένα μεγαλεία» του στις αφίσες του ΕΟΤ. Η δικιά μας Ακρόπολη…

http://edromos.gr