....ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΩ ΤΗ κα ΓΙΑΜΑΡΕΛΟΥ ΝΑ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΣΕΙ ΣΑΝ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΓΡΙΠΠΗΣ ΣΤΟ ΑΤΤΙΚΟ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΩ ;
ΠΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ;
ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΕΜΒΟΛΙΟ ΑΠΟ ΤΑ 16.000.000 ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΓΕΛΘΗΚΑΝ;
ΦΟΒΑΜΑΙ !
ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!
Τρίτη 6 Ιουλίου 2010
Η πολιτική αλητεία του δεν έχει όρια!!
Για τον ρόλο και την πολιτική διαδρομή του Θ. Πάγκαλου έχουμε αναφερθεί πολλές φορές. Αλλά τελικά η πολιτική αλητεία του δεν έχει όρια!!
Ο τύπος δεν είναι απλώς πατενταρισμένος προβοκάτορας αλλά δεν διστάζει να εκστομίσει την χειρότερη συκοφαντία με την μεγαλύτερη άνεση.Όπως έκανε σήμερα στα «ΝΕΑ».
Είναι φανερό ότι οι αγώνες των ναυτεργατών που κουρέλιασαν δικαστικές αποφάσεις, ξευτέλισαν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο προπαγάνδας που διαβεβαίωνε τους εφοπλιστές ότι θα επιβληθεί η θέλησή τους στους ναυτεργάτες, έχουν «πονέσει» πολύ τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.
Τόλμησε, λοιπόν ο άθλιος να βγει και να δηλώσει στην φυλλάδα ότι « Είναι σαφές ότι η κυρία Αλέκα Παπαρήγα και η ανεύθυνη τυχοδιωκτική ομάδα γύρω από την ηγεσία του ΚΚΕ θέλουν ένα νεκρό»!!!!
Εχει προηγούμενα ο Πάγκαλος με το ΚΚΕ και η διαμάχη τους κορυφώθηκε όταν ο Ριζοσπάστης δημοσίευσε ντοκουμέντα για τον βρόμικο ρόλο του Πάγκαλου στην κατάπτυστη ενέργεια της κυβέρνησης Σημίτη να παραδώσει στα χέρια της στρατιωτικοφασιστικής χούντας της Αγκυρας τον Οτσαλάν.
Από τότε άρχισε ένα μπαράζ δηλώσεων του Πάγκαλου που στόχευαν το ΚΚΕ. Ποτέ όμως με επιχειρήματα αλλά πάντοτε με λάσπη του στυλ «Η πώληση της "Γερμανός" είναι κολοσσιαίο σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκονται και οι ηγεσίες του ΚΚΕ», και φτηνά ευφυολογήματα του τύπου «Ο κομμουνισμός μάς τέλειωσε. Ξόφλησε. Γεμίσαμε πουτάνες και υπηρέτριες».
Αυτό που είπε όμως σήμερα ξεπέρασε κάθε όριο!!!!
Ας δούμε τον έντυπο διάλογο Πάγκαλου και αναγνώστη των «Νέων»:
Αναγνώστης: Κύριε πρόεδρε, είμαι έλληνας της διασποράς και παρακολουθώ με αγωνία τις δύσκολες ημέρες που ζει η πατρίδα μας.
Ποια είναι τα σεβαστά όρια του δικαιώματος των απεργών στην απεργία και για ποιο λόγο η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει τον νόμο για την προστασία των δικαιωμάτων των άλλων πολιτών;
Πάγκαλος: Το ερώτημα αυτό πράγματι τίθεται και είναι πάνω στο τραπέζι.
Οταν ένα κόμμα όπως το ΚΚΕ επιδιώκει τη βία υπάρχει ένα ερώτημα, αν θα του κάνεις το «χατίρι». Είναι σαφές ότι η κ. Παπαρήγα και η ανεύθυνη τυχοδιωκτική ομάδα γύρω από την ηγεσία του ΚΚΕ θέλουν έναν νεκρό. Το πρόβλημα είναι, βέβαια, ότι οι νεκροί που υπάρχουν είναι από την άλλη πλευρά.
Οι νεκροί της Μarfin που κάηκαν από δολοφόνους ακροαριστερούς που είχαν εγκολπωθεί τα κηρύγματα της κ. Παπαρήγα, του κ. Τσίπρα και άλλων τέτοιων, το ίδιο ταυτόχρονα και ο αστυνομικός που πρόσφατα δολοφονήθηκε. Δεν θα ήταν σκόπιμο να προσφέρουμε στην κ. Παπαρήγα νεκρούς και τραυματίες σε μια βίαιη σύγκρουση που θα ξέφευγε από τον έλεγχο, για να μπορέσει να στήσει την αδιέξοδη πολιτική της.
Τι να πρωτοσχολιάσουμε; Ότι είναι κατηγορηματικός ότι οι δράστες της δολοφονικής ενέργειας της Μαρφίν εντάσσονται σε «ακροαριστερούς που είχαν εγκολπωθεί τα κηρύγματα της κ. Παπαρήγα, του κ. Τσίπρα και άλλων τέτοιων»;
Δεν θα σταθούμε όμως σ’ αυτό το σημείο της δήλωσης του (στο βίντεο υπάρχει απάντηση απ’ το ΚΚΕ) ούτε θα επαναλάβουμε τα αναπάντητα ερωτήματα που υπήρξαν σ’ αυτή την περίπτωση
Μήπως όμως αυτή η δήλωση του δεν είναι μια ακόμα παπαριά απ’ αυτές που συνηθίζει να λέει ο Πάγκαλος αλλά κρύβει άλλες σκοπιμότητες;
Ότι δηλαδή η κυβέρνηση ξέροντας ότι οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις στο επόμενο διάστημα θα ενταθούν –όλοι οι πολιτικοί αναλυτές προβλέπουν κοινωνική έκρηξη για το ερχόμενο φθινόπωρο και χειμώνα- σκοπεύει να εφαρμόσει μια πρωτόγνωρη καταστολή που μπορεί να δημιουργήσει μέχρι και νεκρούς και ο Πάγκαλος ανέλαβε να καταστρώσει γραμμή άμυνας;
ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Οι κακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων
Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων από τα διάφορα, βασιλικότερα του βασιλέως, φερέφωνα της κυβέρνησης, είναι όλο και πιο προκλητικός.
Στην πραγματικότητα ενώ όλοι τους καμώνονται πως αναγνωρίζουν το δικαίωμα στην απεργία και την κινητοποίηση, όταν αυτά τα δικαιώματα εφαρμόζονται στην πράξη, τα καταγγέλλουν από τη μια ως αντιδημοκρατικά και από την άλλη διότι πλήττουν άλλες κατηγορίες πολιτών από εκείνες που κινητοποιούνται, ενώ η αιτία της κινητοποίησης, τα αιτήματα εκείνων που κινητοποιούνται, παραμένουν συνήθως άγνωστα.
Ετσι οι αγωνιζόμενοι παρουσιάζονται ως αντικοινωνική ομάδα που στρέφεται κατά της υπόλοιπης κοινωνίας, η οποία όμως αντιμετωπίζεται ως νομιμόφρων και μη αντικοινωνική όσο βρίσκεται σε χειμερία νάρκη.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, θυμίζω ότι οι αγρότες κατηγορούνται διότι εμποδίζουν τη διέλευση των οχημάτων και των εμπορευμάτων.
Οι καταληψίες φοιτητές διότι παρεμποδίζουν όσους θέλουν να εργαστούν ή να διδαχτούν να μπουν στις αίθουσες.
Οι όποιοι διαδηλωτές διότι πλήττουν τους μαγαζάτορες και δημιουργούν κυκλοφοριακό .
Οι οδοκαθαριστές διότι πλήττουν τη δημόσια υγεία και την εικόνα των πόλεων. Οι ναυτεργάτες διότι πλήττουν τον τουρισμό και τη ναυτιλία.
Υποθέτω, οι δημοσιογράφοι επειδή μας στερούν τις ειδήσεις... και πάει λέγοντας.
Στην πραγματικότητα εκείνο που επιδιώκεται είναι:
*Να θαφτούν οι αιτίες που γεννούν τις κινητοποιήσεις.
*Να στραφεί η υπόλοιπη κοινωνία ενάντια σε όποιον κινητοποιείται, και να υποσκαφτεί η έκφραση αλληλεγγύης στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων.
*Να αναχθούν σε κυρίαρχες οι παράπλευρες απώλειες της όποιας κινητοποίησης και όχι οι απώλειες που προκύπτουν από τα αντιλαϊκά μέτρα που οδηγούν στις κινητοποιήσεις, μέτρα τα οποία υποστηρίζεται ξεδιάντροπα ότι λαμβάνονται για το καλό των εργαζομένων. Ετσι για παράδειγμα συνέβη με την «απελευθέρωση» των απολύσεων η οποία, όπως δήλωνε ανερυθρίαστα ο κ. Μανώλης Καψής στο δελτίο του Mega της 19/6/2010, καταπολεμά την ανεργία.
*Και κυρίως και πάνω απ' όλα επιδιώκεται να περιοριστούν ακόμη και τα λειψά αστικά δικαιώματα σε απλές διακηρύξεις αρχών, οι οποίες από τη στιγμή που πλήττουν στην πράξη την αστική τάξη και την εξουσία της, αυτή τα καταπολεμά είτε άμεσα καταστέλλοντάς τα, είτε δικαστικά, είτε χρησιμοποιώντας τα ιδεολογικά βαποράκια της.
Με αυτόν τον τρόπο όμως αποδεικνύουν τα πραγματικά όρια των αστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αποδεικνύουν ότι ο σεβασμός τους όχι μόνον μπαίνει σε δεύτερη μοίρα απ' ό,τι η υπεράσπιση του αστικού καθεστώτος, αλλά ακόμη ότι η ουσιαστικοποίησή τους προϋποθέτει την υπέρβασή του.
Είναι σαφές ότι η βαθύτατα ταξική, αντιδραστική, πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση για να μπορέσει να εφαρμοστεί στην πράξη, θα συνοδευτεί από την ένταση του αυταρχισμού και της άμεσης βίας. Αυτό όμως όχι μόνο δεν αρκεί, αλλά είναι και επικίνδυνο για το ίδιο το σύστημα, στο βαθμό που είναι απαράβατος νόμος η βία να γεννά βία. Γι' αυτό και επιδιώκεται ταυτόχρονα να αποσπαστεί η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, αν όχι άμεσα υπέρ των «κακών» μεν «αναγκαίων» δε για τη «σωτηρία της πατρίδας» αντιλαϊκών μέτρων , τουλάχιστον έμμεσα κατά όσων κινητοποιούνται εναντίον τους.
Σε αυτόν το θλιβερό ρόλο έχουν ενταχθεί και όλοι εκείνοι οι κατά Νίτσε «επίσημοι παλιάτσοι», εκείνοι οι «περιττοί» και «ευκίνητοι πίθηκοι» που κάθε βράδυ εκ του ασφαλούς «χύνουνε τη χολή τους» κατά των αγωνιζόμενων εργαζομένων και των κινητοποιήσεών τους και αυτό το ονομάζουν ειδήσεις.
Μια και μοναδική απάντηση μπορεί να τους δοθεί. Να αντιδράσουμε σύσσωμοι ως «αντικοινωνικοί» γι' αυτούς πολίτες, και να τους αφήσουμε με μοναδικό σύμμαχο την τάξη που κάποτε πολλοί απ' αυτούς έφτυναν και σήμερα γλείφουν.
Από την "Ελευθεροτυπία", του Γ. Ρούση
Στην πραγματικότητα ενώ όλοι τους καμώνονται πως αναγνωρίζουν το δικαίωμα στην απεργία και την κινητοποίηση, όταν αυτά τα δικαιώματα εφαρμόζονται στην πράξη, τα καταγγέλλουν από τη μια ως αντιδημοκρατικά και από την άλλη διότι πλήττουν άλλες κατηγορίες πολιτών από εκείνες που κινητοποιούνται, ενώ η αιτία της κινητοποίησης, τα αιτήματα εκείνων που κινητοποιούνται, παραμένουν συνήθως άγνωστα.
Ετσι οι αγωνιζόμενοι παρουσιάζονται ως αντικοινωνική ομάδα που στρέφεται κατά της υπόλοιπης κοινωνίας, η οποία όμως αντιμετωπίζεται ως νομιμόφρων και μη αντικοινωνική όσο βρίσκεται σε χειμερία νάρκη.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, θυμίζω ότι οι αγρότες κατηγορούνται διότι εμποδίζουν τη διέλευση των οχημάτων και των εμπορευμάτων.
Οι καταληψίες φοιτητές διότι παρεμποδίζουν όσους θέλουν να εργαστούν ή να διδαχτούν να μπουν στις αίθουσες.
Οι όποιοι διαδηλωτές διότι πλήττουν τους μαγαζάτορες και δημιουργούν κυκλοφοριακό .
Οι οδοκαθαριστές διότι πλήττουν τη δημόσια υγεία και την εικόνα των πόλεων. Οι ναυτεργάτες διότι πλήττουν τον τουρισμό και τη ναυτιλία.
Υποθέτω, οι δημοσιογράφοι επειδή μας στερούν τις ειδήσεις... και πάει λέγοντας.
Στην πραγματικότητα εκείνο που επιδιώκεται είναι:
*Να θαφτούν οι αιτίες που γεννούν τις κινητοποιήσεις.
*Να στραφεί η υπόλοιπη κοινωνία ενάντια σε όποιον κινητοποιείται, και να υποσκαφτεί η έκφραση αλληλεγγύης στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων.
*Να αναχθούν σε κυρίαρχες οι παράπλευρες απώλειες της όποιας κινητοποίησης και όχι οι απώλειες που προκύπτουν από τα αντιλαϊκά μέτρα που οδηγούν στις κινητοποιήσεις, μέτρα τα οποία υποστηρίζεται ξεδιάντροπα ότι λαμβάνονται για το καλό των εργαζομένων. Ετσι για παράδειγμα συνέβη με την «απελευθέρωση» των απολύσεων η οποία, όπως δήλωνε ανερυθρίαστα ο κ. Μανώλης Καψής στο δελτίο του Mega της 19/6/2010, καταπολεμά την ανεργία.
*Και κυρίως και πάνω απ' όλα επιδιώκεται να περιοριστούν ακόμη και τα λειψά αστικά δικαιώματα σε απλές διακηρύξεις αρχών, οι οποίες από τη στιγμή που πλήττουν στην πράξη την αστική τάξη και την εξουσία της, αυτή τα καταπολεμά είτε άμεσα καταστέλλοντάς τα, είτε δικαστικά, είτε χρησιμοποιώντας τα ιδεολογικά βαποράκια της.
Με αυτόν τον τρόπο όμως αποδεικνύουν τα πραγματικά όρια των αστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αποδεικνύουν ότι ο σεβασμός τους όχι μόνον μπαίνει σε δεύτερη μοίρα απ' ό,τι η υπεράσπιση του αστικού καθεστώτος, αλλά ακόμη ότι η ουσιαστικοποίησή τους προϋποθέτει την υπέρβασή του.
Είναι σαφές ότι η βαθύτατα ταξική, αντιδραστική, πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση για να μπορέσει να εφαρμοστεί στην πράξη, θα συνοδευτεί από την ένταση του αυταρχισμού και της άμεσης βίας. Αυτό όμως όχι μόνο δεν αρκεί, αλλά είναι και επικίνδυνο για το ίδιο το σύστημα, στο βαθμό που είναι απαράβατος νόμος η βία να γεννά βία. Γι' αυτό και επιδιώκεται ταυτόχρονα να αποσπαστεί η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, αν όχι άμεσα υπέρ των «κακών» μεν «αναγκαίων» δε για τη «σωτηρία της πατρίδας» αντιλαϊκών μέτρων , τουλάχιστον έμμεσα κατά όσων κινητοποιούνται εναντίον τους.
Σε αυτόν το θλιβερό ρόλο έχουν ενταχθεί και όλοι εκείνοι οι κατά Νίτσε «επίσημοι παλιάτσοι», εκείνοι οι «περιττοί» και «ευκίνητοι πίθηκοι» που κάθε βράδυ εκ του ασφαλούς «χύνουνε τη χολή τους» κατά των αγωνιζόμενων εργαζομένων και των κινητοποιήσεών τους και αυτό το ονομάζουν ειδήσεις.
Μια και μοναδική απάντηση μπορεί να τους δοθεί. Να αντιδράσουμε σύσσωμοι ως «αντικοινωνικοί» γι' αυτούς πολίτες, και να τους αφήσουμε με μοναδικό σύμμαχο την τάξη που κάποτε πολλοί απ' αυτούς έφτυναν και σήμερα γλείφουν.
Από την "Ελευθεροτυπία", του Γ. Ρούση
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)