Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

«Ζήτω ο αγών κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών»!

«Ζήτω ο αγών κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών»!
Του Νίκου Μπογιόπουλου
Στο κράτος του Παπανδρέου, του Σαμαρά και του Καρατζαφέρη, εν έτει 2011 και επί των ημερών της«κυβέρνησης σωτηρίας» του Λουκά Παπαδήμου,
με το Ν. 3865/2010 (Μεταρρυθμίσεις Συνταξιοδοτικού Συστήματος του Δημοσίου και συναφείς διατάξεις) στο άρ. 20, παρ. 4α,
ορίζεται ότι για τη συνταξιοδότηση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος, ισχύουν τα προβλεπόμενα από το ΠΔ 169/2007.
Παρεμπιπτόντως: το Διάταγμα αυτό φέρει την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας…
*
Στο συγκεκριμένο Διάταγμα ορίζεται ότι:

«… όλοι όσοι έλαβαν μέρος στον αγώνα κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών» (σ.σ.: τύφλα να ‘χει η φρασεολογία της χούντας και του ΛΑ.Ο.Σ….),
από την 1η Απριλίου 1946 ως την 31η Οκτωβρίου 1949 (σ.σ.: κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, δηλαδή, που οι κρατούντες συνεχίζουν να αποκαλούν «συμμοριτοπόλεμο»…),
δικαιούνται διπλάσια σύνταξη από το Δημόσιο!
*
Επί της ουσίας εδώ δεν έχουμε παρά την ανανέωση της ισχύος μέτρων του μετεμφυλιακού καθεστώτος (ΠΔ 2704/1953) που επιβιώνουν και υλοποιούνται μέχρι σήμερα.
Πρόκειται για «εμφυλιοπολεμικά» μέτρα που επιβάλλονται (και) με τις υπογραφές των …σοσιαλιστών υπουργών του απελθόντος από την πρωθυπουργία (επίσης… σοσιαλιστή) Γ. Παπανδρέου, και συγκεκριμένα των:
Γ. Παπακωνσταντίνου (σ.σ.: παραμένει υπουργός στη νέα κυβέρνηση, παρέα με τον Βορίδη),
Ε. Βενιζέλου (σ.σ.: παραμένει υπουργός και στη νέα κυβέρνηση, παρέα με τον Αδωνι Γεωργιάδη),
Ανδρέα Λοβέρδου (σ.σ.: παραμένει υπουργός και στη νέα κυβέρνηση, παρέα με τον Ροντούλη)…
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης

H Goldman Sachs, το στοιχείο που ενώνει τους Λουκά Παπαδήμο, Μάριο Μόντι και Μάριο Ντράγκι.


Δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας   Le Monde  αναφέρεται στη σχέση της Goldman Sachs με τους Λουκά Παπαδήμο, Μάριο Μόντι και Μάριο Ντράγκι. ”Τι κοινό έχουν οι τρεις άνδρες;” διερωτάται η Le Monde, δίνοντας η ίδια την απάντηση: Την Goldman Sachs.
Η εφημερίδα αναφέρει πως η αμερικανική επενδυτική τράπεζα τους συνδέει, ενώ τους χαρακτηρίζει ως “μέλη της ευρωπαϊκής κυβέρνησης Goldman Sachs”. Μάλιστα, το δημοσίευμα κάνει λόγο για ένα “διακριτικό” δίκτυο επιρροής της τράπεζας στην Ευρώπη, το οποίο, όπως όλοι οι θεσμοί διαθέτει ιεραρχία.

“Το πρώτο βραβείο πήγε στον Ιταλό, Μάριο Ντράγκι, αντιπρόεδρο της Goldman Sachs στην Ευρώπη την περίοδο 2002-2005″, αναφέρει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας πως μια από τις αποστολές του ήταν να πουλήσει τα περίφημα “swaps” για να καλυφθεί μέρος του χρέους της Ελλάδας, πριν από την είσοδο στην ευρωζώνη.

Η Goldman Sachs είχε στήσει δηλαδή ένα δίκτυο στην Ευρώπη και βοήθησε στο μαγείρεμα του χρέους της Ελλάδας.

Ο Μάριο Ντράγκι, ήταν ο άνθρωπος που κάθισε στην καρέκλα του αντιπροέδρου της τράπεζας από το 2002 ως το 2005 και το όνομά του ενεπλάκη με το μαγείρεμα του ελληνικού χρέους.

Ο Ντράγκι διαβεβαίωσε όταν ανέλαβε τη θέση του αντιπροέδρου το 2002, ότι δεν είχε αναμιχθεί στην παραποίηση των ελληνικών στοιχείων από την Goldman Sachs, δύο χρόνια νωρίτερα.

Έπειτα, ακολουθεί ο Μάριο Μόντι, διεθνής σύμβουλος της τράπεζας από το 2005 και τρίτος στη σειρά ο Λουκάς Παπαδήμος, επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1994 ως το 2002, που σύμφωνα με την εφημερίδα, “συμμετείχε στην επιχείρηση των ψεύτικων λογαριασμών που έφτιαξε η Goldman Sachs”, στην απόκρυψη δηλαδή του ελληνικού χρέους!

Μεταξύ άλλων, το δημοσίευμα αναφέρεται και στο πρόσωπο του Πέτρου Χριστοδούλου. “Διαχειριστής του ελληνικού χρέους ήταν επίσης ο Πέτρος Χριστοδούλου, ένας πρώην trader της εταιρίας”, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Goldman Sachs δεν αφήνει ποτέ τους ανθρώπους της να αποκαλύπτουν τη σχέση μαζί της, ακόμα κι όταν τους έχει ανατεθεί κάποια θεσμική αποστολή, όπως στην περίπτωση του Μάριο Μόντι, ο οποίος είχε αναλάβει το 2010 μία έρευνα για την ευρωπαϊκή αγορά και την οποία του είχε αναθέσει ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.

Τέλος, η Le Monde επισημαίνει ότι το δίκτυο επιρροής που είχε δείξει την ισχύ του πριν ή και κατά τη διάρκεια της αναταραχής που προκάλεσε η κρίση του 2008, έχασε την “αποτελεσματικότητά’ του, αν και υπήρχαν περιπτώσεις όπου οι μέθοδοι της επενδυτικής τράπεζας έπιαναν, όπως για παράδειγμα στην ελληνική περίπτωση και στα σενάρια για κλυδωνισμούς στην ευρωζώνη.