Κυριακή 5 Ιουνίου 2011
Ποιός είπε;
" Όποιος περιμένει μια «καθαρή» κοινωνική επανάσταση δεν θα τη δει ποτέ του. Αυτός είναι επαναστάτης στα λόγια που δεν καταλαβαίνει τι θα πει αληθινή επανάσταση."
Η απάντηση εδώ
Η απάντηση εδώ
Και ω του θαύματος!
Εδώ και μερικά 24ωρα οι πλέον ορκισμένοι εχθροί των λαϊκών συγκεντρώσεων διαγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος πρώτος θα αποθεώσει το «κίνημα των αγανακτισμένων»! Πασχίζουν να αποδείξουν ότι «είναι κι αυτοί εκεί»! Οτι αγαπούν τους διαδηλωτές όσο τίποτα άλλο στον κόσμο!
*
Από τον ΣΚΑΪ που πέρσι μεγαλοστελέχη του ζητούσαν την κατάργηση άρθρων του Συντάγματος για να τίθενται εκτός νόμου οι συναθροίσεις (!)
μέχρι το MEGA των γνωστών «απεργοφάγων»,
από τους απηνείς διώκτες των διαδηλωτών στα διόδια, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στα λιμάνια μέχρι το STAR της... Πετρούλας,
όλοι τους ομνύουν στο «κίνημα των αγανακτισμένων»!
*
Τι έγινε ρε παιδιά!;...
***
Για να καταλάβουμε τι έγινε,
(σ.σ.: και για την ακρίβεια για να καταλάβουμε «πού θέλουν να το πάνε» αυτό που γίνεται),
αξίζει να σταθούμε σε όσα λένε οι «φίλοι των αγανακτισμένων».
*
1) Καμία άλλη έννοια, καμία άλλη λέξη δεν έχει αποθεωθεί από την περασμένη Τετάρτη στα ΜΜΕ όσο δύο λέξεις: «Αγανακτισμένοι» και «αυθόρμητο». Το αποκορύφωμα ήρθε από τον Πεταλωτή: Κι αυτός δήλωσε, χτες, λάτρης των «αγανακτισμένων». Κι αυτός εμφανίστηκε οπαδός του «αυθορμητισμού» τους!
«Ζήτω η αγανάκτηση των μαζών» (!), λοιπόν, με μια, όμως, προϋπόθεση: Οτι η αγανάκτηση δε θα οργανωθεί, δε θα έχει στόχευση, δε θα αποκτήσει ορίζοντα, αλλά θα παραμείνει στον αστερισμό του... «αυθόρμητου». Σε αυτή την περίπτωση θα έχει στο πλευρό της από την κυβέρνηση μέχρι τη ΝΔ, από το MEGA μέχρι τον ΣΚΑΪ!
*
Οσο, επομένως, η «αγανάκτηση» είναι «αυθόρμητη», έχει καλώς. Αλλά γιατί σπεύδουν να θωπεύσουν το «αυθόρμητο» και να το αντιπαραβάλουν με το «συνειδητό»; Γιατί επαινούν τον «αγανακτισμένο», αλλά πετροβολούν τον «συνειδητοποιημένο»; Γιατί κολακεύουν τον «αγανακτισμένο», αλλά συκοφαντούν τον «οργανωμένο»; Και γιατί δεν πρέπει ο «αγανακτισμένος» να εκδηλώνει την αγανάκτησή του «οργανωμένα»;
*
Διότι μάλλον έχουν αντιληφθεί περίφημα την ακρίβεια της διαπίστωσης του Λένιν:
«...το "αυθόρμητο στοιχείο" δεν αποτελεί στην ουσία τίποτε άλλο παρά εμβρυακή μορφή του συνειδητού». Χωρίς την ανάπτυξη του συνειδητού, όμως, τα αυθόρμητα ξεσπάσματα δε θα γίνουν ποτέ τίποτα «περισσότερο (από) ξεσπάσματα απόγνωσης κι εκδίκησης παρά αγώνας» (Λένιν, «Τι να κάνουμε;», σελ. 30, «Σύγχρονη Εποχή»).
*
Σήμερα, συνεπώς, αφού οι υπεύθυνοι των λαϊκών δεινών δεν μπορούν να αποτρέψουν την «αγανάκτηση», δίνουν όλο το βάρος τους ώστε να σκοτώσουν το «έμβρυο» του μετασχηματισμού της αγανάκτησης σε συνειδητή οργάνωση και σε συντονισμένη πάλη ενάντια σε όσους και σε όσα προκαλούν την αγανάκτηση.
«Μείνετε... αυθορμήτως αγανακτισμένοι», συνιστούν στην πλατεία οι «φίλοι των αγανακτισμένων». Και επιμένουν: «Κρατήστε την αγανάκτησή σας μακριά από κάθε οργάνωση». Πασχίζουν να κρατήσουν μακριά την αγανάκτηση ή ακόμα και να την στρέψουν ενάντια στο οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Λογικό: Οσο ο «αυθορμήτως αγανακτισμένος» διατηρείται σε κατάσταση «ανοργάνωτου αυθορμητισμού», τόσο μειώνονται και οι κίνδυνοι να μετατραπεί
σε «συνειδητοποιημένο»,
σε «χειραφετημένο»,
σε «αποφασισμένο»,
σε «εξεγερμένο» και
σε «επαναστατημένο».
Το θέμα, λοιπόν, είναι να αποτρέψουν τη μετατροπή της «αγανάκτησης» σε συλλογική δράση. Θέλουν να καπηλευτούν τη δίκαιη «αγανάκτηση». Να την ενσωματώσουν μετατρέποντάς την σε ένα ανώδυνο, ξεστρατισμένο άχτι. Να κόψουν τις γέφυρές της με το οργανωμένο εργατικό κίνημα, που αφενός θα οξυγονώσει το κίνημα, αφετέρου θα μετατρέψει την αγανάκτηση σε ό,τι τρέμουν περισσότερο: Σε ταξικό πολιτικό αγώνα.
***
2) «Οι φίλοι των αγανακτισμένων» εκστασιάζονται επειδή το «κίνημα των αγανακτισμένων» είναι, όπως ακατάπαυστα επαναλαμβάνουν, «ακομμάτιστο». Κάθε δεύτερη πρότασή τους είναι και μια «συμβουλή» προς την πλατεία: «Παραμείνετε ακομμάτιστοι»!
Στην ουσία, δηλαδή, εκείνο που πιπιλίζουν στο αυτί των ανθρώπων που κατεβαίνουν στις πλατείες δεν είναι μια διαπίστωση (ότι «είναι ακομμάτιστοι», αλλά μια «εντολή» που προωθείται μέσω της «αγαθής» παρότρυνσης και της «ανιδιοτελούς» προτροπής:
«Πρέπει να είστε ακομμάτιστοι», «πρέπει να είστε μακριά από κόμματα», «και οι 300 φταίνε» κ.ο.κ.
*
Αλλά ας το σκεφτούμε: Οι κήρυκες του «ακομμάτιστου» για ποιο πράγμα, τελικά, «αγωνιούν»;
Φοβούνται μήπως οι άνθρωποι που διαδηλώνουν εναντίον της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, πάνε με το... ΠΑΣΟΚ;
Φοβούνται, αυτούς που διαδηλώνουν εναντίον της πολιτικής της ΝΔ και που οδήγησε την κατάσταση ως εδώ, μήπως τους τυλίξει η... ΝΔ;
Οι γραφίδες και τα κανάλια που επαινούν την «υπευθυνότητα του ΛΑ.Ο.Σ.», φοβούνται μήπως οι άνθρωποι που διαδηλώνουν εναντίον του μνημονίου που υπερψήφισε το ΛΑ.Ο.Σ., πάνε με το... ΛΑ.Ο.Σ.;
Οι ίδιοι που μόλις πριν λίγα χρόνια επιχείρησαν να κατασκευάσουν ένα «ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ του 20%», αγωνιούν μήπως η πλατεία που αγκομαχάει από την πολιτική της ΕΕ, πάει με τον... ΣΥΝ της ΕΕ;
*
Προφανώς, λοιπόν, το «ακομμάτιστο» κήρυγμα, με ολίγην από το «όλοι ίδιοι είναι», ούτε «ουδέτερο» είναι, ούτε και τόσο ακομμάτιστο.
Για την ακρίβεια, παρότι ποζάρει σαν «ακομμάτιστο», βολεύει αφάνταστα τα κόμματα που με την πολιτική τους προκαλούν τα δεινά και την αγανάκτηση του κόσμου.
***
3) Οι χτεσινοί «εισαγγελείς» της «ανομίας», της «αναρχίας», της «κοινωνικής αταξίας» που προκαλούν οι διαδηλώσεις, μεταμορφωμένοι πλέον, ξεκινούν τη θωπεία και την κολακεία προς τους «αγανακτισμένους» εξηγώντας ότι η «λατρεία» τους οφείλεται στο εξής γεγονός:
«Στην πλατεία είναι όλη η κοινωνία», «στην πλατεία είναι και οι επιχειρηματίες», όπως διαλαλούσε χτες ο ΣΚΑΪ.
*
Φανταστείτε, δηλαδή, τη χαρά τους αν κατάφερναν να μετατρέψουν την πλατεία σε «πανεθνικό σύμβολο συναίνεσης», όπου θα κατέβαινε μέχρι και ο Παπανδρέου, ο ίδιος δηλαδή που όταν τον ρωτούν δεν έχει πρόβλημα να απαντά ότι αν ήταν εργαζόμενος θα κατέβαινε κι αυτός στις πορείες (!) ή ο Σαμαράς που χτες πήρε επ' ώμου στην κοινοβουλευτική του ομάδα τους «αγανακτισμένους»!
*
Αλλά πόσο «ακηδεμόνευτος» είναι ο χαβάς των βάρδων του «Λαός και Κολωνάκι»; Τελικά, πόσο «ακηδεμόνευτο» είναι το κήρυγμα που ξεχειλίζει από τη λογική του «όλοι το ίδιο είμαστε»; Μήπως αυτή δεν είναι η άλλη όψη του «όλοι μαζί τα φάγαμε»;
Οι τάχα οπαδοί του «ακηδεμόνευτου», ως άλλοι προφήτες της «κατάργησης των τάξεων», δεν είναι παρά χυδαίοι προπαγανδιστές που θέλουν να «καπελώσουν», να κηδεμονεύσουν και να οδηγήσουν τον κόσμο στην απάτη πως «όλοι ένα πράγμα είμαστε». Αλλά πουλώντας το εν λόγω παραμύθι από τα «θεωρεία» τους, ένα αποκαλύπτουν οι «φίλοι των αγανακτισμένων»: Οτι σε τόση εκτίμηση έχουν την «πλατεία», που της συμπεριφέρονται λες και δεν έχει ίχνος νοημοσύνης! Λες και στην «πλατεία» δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ότι είναι άλλο πράγμα ο εργάτης που του κόβουν το μισθό και άλλο πράγμα ο τραπεζίτης που παίρνει τα «πακέτα».
***
«Η πλατεία είναι γεμάτη», όπως λέει και το τραγούδι.
Αλλά το τραγούδι δε σταματά εκεί. Κόντρα σε όσους θέλουν να το σταματήσουν εκεί, κόντρα σε όσους το κόβουν, η «πλατεία» ας επιβάλει να ακουστεί και ο παρακάτω στίχος:
«...να η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά»!
Απο το κείμενο του «Ριζοσπάστη» που υπογράφει ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος
ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
*
Από τον ΣΚΑΪ που πέρσι μεγαλοστελέχη του ζητούσαν την κατάργηση άρθρων του Συντάγματος για να τίθενται εκτός νόμου οι συναθροίσεις (!)
μέχρι το MEGA των γνωστών «απεργοφάγων»,
από τους απηνείς διώκτες των διαδηλωτών στα διόδια, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στα λιμάνια μέχρι το STAR της... Πετρούλας,
όλοι τους ομνύουν στο «κίνημα των αγανακτισμένων»!
*
Τι έγινε ρε παιδιά!;...
***
Για να καταλάβουμε τι έγινε,
(σ.σ.: και για την ακρίβεια για να καταλάβουμε «πού θέλουν να το πάνε» αυτό που γίνεται),
αξίζει να σταθούμε σε όσα λένε οι «φίλοι των αγανακτισμένων».
*
1) Καμία άλλη έννοια, καμία άλλη λέξη δεν έχει αποθεωθεί από την περασμένη Τετάρτη στα ΜΜΕ όσο δύο λέξεις: «Αγανακτισμένοι» και «αυθόρμητο». Το αποκορύφωμα ήρθε από τον Πεταλωτή: Κι αυτός δήλωσε, χτες, λάτρης των «αγανακτισμένων». Κι αυτός εμφανίστηκε οπαδός του «αυθορμητισμού» τους!
«Ζήτω η αγανάκτηση των μαζών» (!), λοιπόν, με μια, όμως, προϋπόθεση: Οτι η αγανάκτηση δε θα οργανωθεί, δε θα έχει στόχευση, δε θα αποκτήσει ορίζοντα, αλλά θα παραμείνει στον αστερισμό του... «αυθόρμητου». Σε αυτή την περίπτωση θα έχει στο πλευρό της από την κυβέρνηση μέχρι τη ΝΔ, από το MEGA μέχρι τον ΣΚΑΪ!
*
Οσο, επομένως, η «αγανάκτηση» είναι «αυθόρμητη», έχει καλώς. Αλλά γιατί σπεύδουν να θωπεύσουν το «αυθόρμητο» και να το αντιπαραβάλουν με το «συνειδητό»; Γιατί επαινούν τον «αγανακτισμένο», αλλά πετροβολούν τον «συνειδητοποιημένο»; Γιατί κολακεύουν τον «αγανακτισμένο», αλλά συκοφαντούν τον «οργανωμένο»; Και γιατί δεν πρέπει ο «αγανακτισμένος» να εκδηλώνει την αγανάκτησή του «οργανωμένα»;
*
Διότι μάλλον έχουν αντιληφθεί περίφημα την ακρίβεια της διαπίστωσης του Λένιν:
«...το "αυθόρμητο στοιχείο" δεν αποτελεί στην ουσία τίποτε άλλο παρά εμβρυακή μορφή του συνειδητού». Χωρίς την ανάπτυξη του συνειδητού, όμως, τα αυθόρμητα ξεσπάσματα δε θα γίνουν ποτέ τίποτα «περισσότερο (από) ξεσπάσματα απόγνωσης κι εκδίκησης παρά αγώνας» (Λένιν, «Τι να κάνουμε;», σελ. 30, «Σύγχρονη Εποχή»).
*
Σήμερα, συνεπώς, αφού οι υπεύθυνοι των λαϊκών δεινών δεν μπορούν να αποτρέψουν την «αγανάκτηση», δίνουν όλο το βάρος τους ώστε να σκοτώσουν το «έμβρυο» του μετασχηματισμού της αγανάκτησης σε συνειδητή οργάνωση και σε συντονισμένη πάλη ενάντια σε όσους και σε όσα προκαλούν την αγανάκτηση.
«Μείνετε... αυθορμήτως αγανακτισμένοι», συνιστούν στην πλατεία οι «φίλοι των αγανακτισμένων». Και επιμένουν: «Κρατήστε την αγανάκτησή σας μακριά από κάθε οργάνωση». Πασχίζουν να κρατήσουν μακριά την αγανάκτηση ή ακόμα και να την στρέψουν ενάντια στο οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Λογικό: Οσο ο «αυθορμήτως αγανακτισμένος» διατηρείται σε κατάσταση «ανοργάνωτου αυθορμητισμού», τόσο μειώνονται και οι κίνδυνοι να μετατραπεί
σε «συνειδητοποιημένο»,
σε «χειραφετημένο»,
σε «αποφασισμένο»,
σε «εξεγερμένο» και
σε «επαναστατημένο».
Το θέμα, λοιπόν, είναι να αποτρέψουν τη μετατροπή της «αγανάκτησης» σε συλλογική δράση. Θέλουν να καπηλευτούν τη δίκαιη «αγανάκτηση». Να την ενσωματώσουν μετατρέποντάς την σε ένα ανώδυνο, ξεστρατισμένο άχτι. Να κόψουν τις γέφυρές της με το οργανωμένο εργατικό κίνημα, που αφενός θα οξυγονώσει το κίνημα, αφετέρου θα μετατρέψει την αγανάκτηση σε ό,τι τρέμουν περισσότερο: Σε ταξικό πολιτικό αγώνα.
***
2) «Οι φίλοι των αγανακτισμένων» εκστασιάζονται επειδή το «κίνημα των αγανακτισμένων» είναι, όπως ακατάπαυστα επαναλαμβάνουν, «ακομμάτιστο». Κάθε δεύτερη πρότασή τους είναι και μια «συμβουλή» προς την πλατεία: «Παραμείνετε ακομμάτιστοι»!
Στην ουσία, δηλαδή, εκείνο που πιπιλίζουν στο αυτί των ανθρώπων που κατεβαίνουν στις πλατείες δεν είναι μια διαπίστωση (ότι «είναι ακομμάτιστοι», αλλά μια «εντολή» που προωθείται μέσω της «αγαθής» παρότρυνσης και της «ανιδιοτελούς» προτροπής:
«Πρέπει να είστε ακομμάτιστοι», «πρέπει να είστε μακριά από κόμματα», «και οι 300 φταίνε» κ.ο.κ.
*
Αλλά ας το σκεφτούμε: Οι κήρυκες του «ακομμάτιστου» για ποιο πράγμα, τελικά, «αγωνιούν»;
Φοβούνται μήπως οι άνθρωποι που διαδηλώνουν εναντίον της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, πάνε με το... ΠΑΣΟΚ;
Φοβούνται, αυτούς που διαδηλώνουν εναντίον της πολιτικής της ΝΔ και που οδήγησε την κατάσταση ως εδώ, μήπως τους τυλίξει η... ΝΔ;
Οι γραφίδες και τα κανάλια που επαινούν την «υπευθυνότητα του ΛΑ.Ο.Σ.», φοβούνται μήπως οι άνθρωποι που διαδηλώνουν εναντίον του μνημονίου που υπερψήφισε το ΛΑ.Ο.Σ., πάνε με το... ΛΑ.Ο.Σ.;
Οι ίδιοι που μόλις πριν λίγα χρόνια επιχείρησαν να κατασκευάσουν ένα «ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ του 20%», αγωνιούν μήπως η πλατεία που αγκομαχάει από την πολιτική της ΕΕ, πάει με τον... ΣΥΝ της ΕΕ;
*
Προφανώς, λοιπόν, το «ακομμάτιστο» κήρυγμα, με ολίγην από το «όλοι ίδιοι είναι», ούτε «ουδέτερο» είναι, ούτε και τόσο ακομμάτιστο.
Για την ακρίβεια, παρότι ποζάρει σαν «ακομμάτιστο», βολεύει αφάνταστα τα κόμματα που με την πολιτική τους προκαλούν τα δεινά και την αγανάκτηση του κόσμου.
***
3) Οι χτεσινοί «εισαγγελείς» της «ανομίας», της «αναρχίας», της «κοινωνικής αταξίας» που προκαλούν οι διαδηλώσεις, μεταμορφωμένοι πλέον, ξεκινούν τη θωπεία και την κολακεία προς τους «αγανακτισμένους» εξηγώντας ότι η «λατρεία» τους οφείλεται στο εξής γεγονός:
«Στην πλατεία είναι όλη η κοινωνία», «στην πλατεία είναι και οι επιχειρηματίες», όπως διαλαλούσε χτες ο ΣΚΑΪ.
*
Φανταστείτε, δηλαδή, τη χαρά τους αν κατάφερναν να μετατρέψουν την πλατεία σε «πανεθνικό σύμβολο συναίνεσης», όπου θα κατέβαινε μέχρι και ο Παπανδρέου, ο ίδιος δηλαδή που όταν τον ρωτούν δεν έχει πρόβλημα να απαντά ότι αν ήταν εργαζόμενος θα κατέβαινε κι αυτός στις πορείες (!) ή ο Σαμαράς που χτες πήρε επ' ώμου στην κοινοβουλευτική του ομάδα τους «αγανακτισμένους»!
*
Αλλά πόσο «ακηδεμόνευτος» είναι ο χαβάς των βάρδων του «Λαός και Κολωνάκι»; Τελικά, πόσο «ακηδεμόνευτο» είναι το κήρυγμα που ξεχειλίζει από τη λογική του «όλοι το ίδιο είμαστε»; Μήπως αυτή δεν είναι η άλλη όψη του «όλοι μαζί τα φάγαμε»;
Οι τάχα οπαδοί του «ακηδεμόνευτου», ως άλλοι προφήτες της «κατάργησης των τάξεων», δεν είναι παρά χυδαίοι προπαγανδιστές που θέλουν να «καπελώσουν», να κηδεμονεύσουν και να οδηγήσουν τον κόσμο στην απάτη πως «όλοι ένα πράγμα είμαστε». Αλλά πουλώντας το εν λόγω παραμύθι από τα «θεωρεία» τους, ένα αποκαλύπτουν οι «φίλοι των αγανακτισμένων»: Οτι σε τόση εκτίμηση έχουν την «πλατεία», που της συμπεριφέρονται λες και δεν έχει ίχνος νοημοσύνης! Λες και στην «πλατεία» δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ότι είναι άλλο πράγμα ο εργάτης που του κόβουν το μισθό και άλλο πράγμα ο τραπεζίτης που παίρνει τα «πακέτα».
***
«Η πλατεία είναι γεμάτη», όπως λέει και το τραγούδι.
Αλλά το τραγούδι δε σταματά εκεί. Κόντρα σε όσους θέλουν να το σταματήσουν εκεί, κόντρα σε όσους το κόβουν, η «πλατεία» ας επιβάλει να ακουστεί και ο παρακάτω στίχος:
«...να η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά»!
Απο το κείμενο του «Ριζοσπάστη» που υπογράφει ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος
ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Κάποιο λάκκο έχει η φάβα
Με μια υποσημείωση: αρκεί να είναι ειρηνικές οι εκδηλώσεις τους! Πρώην και νυν πολιτικοί, κόμματα, πανεπιστημιακοί, μουσικοσυνθέτες, διαμορφωτές της κοινής γνώμης και γενικά το σύστημα έχει σχεδόν αγκαλιάσει το κίνημα. Αν σε παινεύουν οι εχθροί σου, έχεις κάθε λόγο ν' ανησυχείς. Και αυτό πρέπει να το δουν οι πολίτες που αναζητούν διέξοδο.
Μια πρώτη ερμηνεία αυτής της στάσης του συστήματος -που είναι συνδημιουργός της κρίσης- είναι πως επιχειρεί να ενσωματώσει τους κομματικά άστεγους πολίτες, ώστε να τους αποδυναμώσει, να τους ευνουχίσει. Η αβέβαιη συνέχεια και το απρόβλεπτο αυτών των συγκεντρώσεων τους φοβίζει.Δεν κατευθύνονται από ένα κόμμα, σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα υπήρχε πρόβλημα.
Παρότι έχουν διαφορετικές αφετηρίες και ίσως και διαφορετικές στοχεύσεις, τους ενώνει ένας κοινός παρονομαστής. Είναι απελπισμένοι όχι μόνο από τη δραματική μείωση του βιοτικού τους επιπέδου αλλά ιδιαίτερα από την έλλειψη προοπτικής. Και αυτή μπορεί να προκαλέσει έκρηξη.
Το σίγουρο είναι πως μπορούν μόνοι τους να προφυλαχτούν από τις κακοτοπιές εκείνων που σήμερα τους αγκαλιάζουν. Ας σκεφτούν ποιοι συνδιαμόρφωσαν τη σημερινή κατάσταση. Δεν είναι μόνο τα κόμματα εξουσίας ή της αντιπολίτευσης. Είναι και οι πανεπιστημιακοί που χρεοκόπησαν την παιδεία κάνοντας αλισβερίσια με κομματικές νεολαίες και παίρνοντας παχυλές επιδοτήσεις, είναι οι «Σπίθες» που περιφέρονταν σε διάφορα κόμματα και διετέλεσαν υπουργοί του Μητσοτάκη, είναι τα πανίσχυρα μίντια που καθοδηγούσαν συμπεριφορές και διαμόρφωναν συνειδήσεις...
Του Γιάννη Παντελάκη - "Ελευθεροτυπία"
Νέοι άνεργοι - σύγχρονοι σκλάβοι
Με απλήρωτη εργασία από τη μεγάλη δεξαμενή των χιλιάδων ανέργων πριμοδοτεί τους εργοδότες η κυβέρνηση της Τρόικας, του Δ.Ν.Τ.και της Ε.Ε ύστερα από τις προσταγές τους.Για να υλοποιήσουν ένα σχέδιο μιας νέας κερδοφορίας του κεφαλαίου με άλλοθι την κρίση και το χρέος που οι ίδιοι δημιούργησαν, εξαπολύουν μια ανελέητη επίθεση σε ό,τι απόμεινε από τα λίγα δικαιώματα των προηγούμενων κατακτήσεων. Έτσι λοιπόν ανάμεσα στις άλλες ρυθμίσεις που καταργούν όλο το θεσμικό πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων και συλλογικών διαπραγματεύσεων, ανακοινώνει και την μείωση των μισθών κατά 20% στα κατώτερα όρια,σε νέους από 18-25 ετών , για την "αντιμετώπιση" της ανεργίας και τη απόκτηση "εργασιακής εμπειρίας". Αφού με τις πολιτικές τους τόσων ετών έστειλαν στην εξαθλίωση και στην αβεβαιότητα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, σχεδιάζουν και την κόλαση του μέλλοντος στις νέες γενιές ανθρώπων, κάνοντας τους σύγχρονους σκλάβους των 500 ευρώ στις ορέξεις των αδηφάγων ληστών των ονείρων τους.
Όμως η ανεκδιήγητη κυβέρνηση του Γ.Α.Π. και τα αφεντικά της λογαριάζουν όλα αυτά χωρίς τον ξενοδόχο. Το ορμητικό ποτάμι της οργής των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, απ΄ άκρη σ΄ άκρη σε όλες τις πλατείες της χώρας μαζί με την εργατική πλειοψηφία και το κίνημα ανέργων που δημιουργούν οι ανάγκες της ζωής θα τους στείλει το ηχηρό μήνυμα ανατροπής το επόμενο διάστημα στους μαζικούς αγώνες που επιβάλεται να πληθύνουν.
Πρωτοβουλία Ανέργων Περιστερίου
Καημένε μου Λιαρόπουλε , τι σού 'μελλε να πάθεις
Βέβαια ο ρεμπέτης Ιάκωβος Μοντανάρης στο περίφημο τραγούδι του με τίτλο «Κακούργα Πεθερά», κάπως διαφορετικά είχε γράψει την πασίγνωστη φράση:«Καημένε Αθανασόπουλε, τι σου ‘μελλε να πάθεις/από κακούργα πεθερά τα νιάτα σου να χάσεις»
Κατ ‘ αρχάς θα παρακαλούσαμε να διαβάσετε ένα προηγούμενο δημοσίευμά μας μας. ΚΛΙΚ ΕΔΩ.
Φαίνεται μάλλον (ε, δεν είμαστε και σίγουροι) ότι επαληθευόμαστε.
Πληθαίνουν τα δεδομένα που δείχνουν ότι κάτω από τη γενική λαϊκή κατακραυγή η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας αποστασιοποιείται εν μέρει από τις προτάσεις Λιαρόπουλου και κλείνει περισσότερο προς την εισήγηση και τις κατευθύνσεις του Μόσιαλου.
Αυτό εκφράστηκε χθες και στη Βουλή.
Στη διάρκεια επίκαιρης ερώτησης του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Βασίλη Τόγια σχετικά με την «υποβάθμιση» του Νοσοκομείου Λιβαδειάς ακούστηκαν ενδιαφέροντα πράγματα.
Έτσι:
Κατ αρχάς ο βουλευτής "έλουσε" δεόντως την μελέτη Λιαρόπουλου αλλά αμφισβήτησε και την επιστημονική επάρκεια της επιτροπής!
«... H μελέτη που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας ειδικά για τα δύο νοσοκομεία του Νομού Βοιωτίας, το Γενικό Νοσοκομείο Λιβαδειάς και το Νοσοκομείο Θηβών. Πρόκειται για μία μελέτη που οδηγεί και τα δύο νοσοκομεία σε υποβάθμιση. Έχει επέλθει μεγάλη αναστάτωση στην τοπική κοινωνία, διότι εάν αυτά τα συμπεράσματα της μελέτης γίνουν αποδεκτά, οδηγούν αμέσως σε υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας στο Νομό και στην περιοχή»
«Αυτό το σχέδιο προέκυψε από μελέτη που εκπονήθηκε από το Υπουργείο Υγείας. Και ερωτώ, μαζί με όλους τους ανησυχούντες, γιατί πράγματι εδώ υπάρχει και έντονη ανησυχία από τους πολίτες της περιοχής: Με βάση ποια στοιχεία προέκυψαν αυτά τα συμπεράσματα; Δηλαδή, μερικές φορές οι ειδικοί στις μελέτες τους κρύβουν την ανεπάρκειά τους και είναι πολιτική ευθύνη να αποδοκιμάζεται η ανεπάρκεια των ειδικών τόσο ως προς τις γνώσεις, αλλά και ως προς την πραγματικότητα. Γιατί εγώ αμφιβάλλω, εάν οι μελετητές γνωρίζουν πού βρίσκεται τόσο το Νοσοκομείο της Λιβαδειάς όσο και το Νοσοκομείο της Θήβας».
«...Είναι ένα νοσοκομείο (σ.σ. αναφέρεται στο Νοσοκομείο Λειβαδιάς) που έχει σοβαρά πλεονεκτήματα και σημαντικά, όπως είναι η εύκολη πρόσβαση στο νοσοκομείο του πληθυσμού από άλλες περιοχές, όπως είναι η Λοκρίδα και η Φωκίδα. Επίσης, έχει τη δυνατότητα διακομιδής και περιστατικών από άλλα νοσοκομεία.
Έχει λειτουργικά στοιχεία και έχει προχωρήσει σε εξορθολογισμό του λειτουργικού κόστους και επίσης διαθέτει πλήρως εξοπλισμένη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και έχει εξοπλισμένη πτέρυγα για να φιλοξενήσει και νέες κλινικές. Διαθέτει πλήρως εξοπλισμένη Μονάδα Αιμοδοσίας.
Με αυτά τα δεδομένα ο κάποιος κύριος ειδικός θα έπρεπε να προτείνει την αναβάθμιση αυτού του νοσοκομείου.
Στα πορίσματα -τα οποία εύχομαι, ελπίζω και πιστεύω ότι θα απορρίψετε στη συγκεκριμένη επιτροπή- προτείνεται η συρρίκνωση. Δηλαδή, ο κύριος ειδικός λέει ότι σε αυτό το νοσοκομείο καταργώ τρεις κλινικές, οι οποίες λειτουργούν άριστα με προεξάρχουσα την ορθοπεδική κλινική. Είμαι βέβαιος ότι δεν γνωρίζει πού πέφτει το συγκεκριμένο νοσοκομείο ούτε της Λειβαδιάς ούτε της Θήβας.
Περιμένω να μου πείτε με ποια στοιχεία –ή να τους ρωτήσετε- στηρίχθηκαν και έβγαλαν αυτά τα πορίσματα, δεδομένου ότι ολοκληρώνουν το πόρισμά τους, εντάσσοντας το συγκεκριμένο νοσοκομείο σε έναν παράλογο κύκλο. Το συνδέουν με το νοσοκομείο της Χαλκίδας. Ούτε γεωγραφία ξέρουν. Γιατί όποιος φεύγει από το νοσοκομείο της Λειβαδιάς, θα πάει στην Αθήνα, δεν θα πάει στη Χαλκίδα, σε ένα απομακρυσμένο νοσοκομείο.
Με αυτά τα δεδομένα –και κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε- εύχομαι και ελπίζω η μη δέσμευσή σας των συγκεκριμένων συμπερασμάτων να καταλήξει σε πλήρη απόρριψη των συμπερασμάτων της συγκεκριμένης επιτροπής των ειδικών και να προχωρήσετε σε ένα σχέδιο, που θα το στηρίξουμε όλοι, που να αναβαθμίζει τις υπηρεσίες υγείας της περιοχής και του συγκεκριμένου νοσοκομείου. Είναι απαίτηση φορέων, κατοίκων, αλλά νομίζω ότι είναι και υποχρέωσή μας, κύριε Υπουργέ, να αναβαθμίζουμε τις υπηρεσίες υγείας και τα νοσοκομεία και όχι να τα υποβαθμίζουμε».
Αλλά και ο υφυπουργός ακολούθησε την τακτική της βήμα το βήμα αποστασιοποίησης του υπουργείου από τα πορίσματα.
Για δώστε προσοχή στη παρακάτω διατύπωση του:
« Επίσης, είναι γνωστό σε όλους ότι υπήρχε ένας τεράστιος ανορθολογικός σχεδιασμός, μία τεράστια κατασπατάληση ανθρώπινου δυναμικού, όπου έχουμε δει, όπως έχω πει αρκετές φορές σε αυτή την Αίθουσα, να έχουμε ιατρικό προσωπικό αντίστοιχο με αυτό των προηγμένων χωρών και δυστυχώς να μην έχουμε νοσηλευτικό προσωπικό, που είναι πάρα πολύ μειωμένο σε σχέση με τα ποσοστά των ευρωπαϊκών χωρών».
Το διαβάσατε καλά ; Πουθενά δεν υπάρχει η λέξη πλέον «υπερπληθωρισμός γιατρών».
Απλά υπάρχει η φράση : «έχουμε ιατρικό προσωπικό αντίστοιχο με αυτό των προηγμένων χωρών»
Χε,χε! Αν δεν πρόκειται για υφυπουργική λεκτική αστοχία, έχουν αρχίσει με τρόπο και μαζεύουν την καραμέλα του «υπερπληθωρισμού» γιατρών.
Θα το δείτε ότι στο τέλος θα μείνουν μόνο με την «ανισοκατανομή ή άναρχη κατανομή του ιατρικού προσωπικού» ( εν μέρει σωστό)!
Πάμε παρακάτω:
«Για να γίνει σαφές στον καθένα από εμάς, θέλω να πω ότι οι προτάσεις του κ. Λιαρόπουλου δεν δεσμεύουν την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας. Είναι προτάσεις μιας επιστημονικής ομάδας η οποία συγκροτήθηκε μέσα από μία λογική που έχει να κάνει με την ανεξαρτησία αυτής της επιτροπής. Δεν έγινε καμία υπόδειξη, καμία παρέμβαση. Είναι προτάσεις που αφορούν αυτήν την επιτροπή, δεν αφορούν την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας».
«Δεν δεσμεύει, λοιπόν, αυτή η επιτροπή την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας»
«Επαναλαμβάνω τώρα, για να γίνω για άλλη μια φορά σαφής, το εξής: Καμία επιτροπή δεν μας δεσμεύει. Το έχουμε δηλώσει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο και επαναλαμβάνω ότι αυτό το οποίο τελικά θα υπάρξει ως αποτέλεσμα, θα είναι αποτέλεσμα που θα προκύψει από όλους αυτούς που πριν από λίγο ανέφερα, τους τοπικούς φορείς. Και χρειαζόμαστε μια απόλυτη συνεννόηση για να πάμε σε τέτοιες μεγάλες αλλαγές με τις τοπικές κοινωνίες. Δεν μπορούμε ούτε να τις ξεπεράσουμε ούτε να τις υπερβούμε. Και είναι αλήθεια, ότι όταν και εφόσον είσαι υποχρεωμένος να πάρεις πολιτικές αποφάσεις, πρέπει σίγουρα να είσαι γενναίος και να τολμάς, αλλά δεν μπορείς να αγνοείς και τι γίνεται γύρω σου. Πάνω σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν προχωράμε. Σε ένα μήνα από τώρα θα ολοκληρώσουμε αυτή τη διαδικασία και στις 1 Ιουλίου θα μπούμε στη διαδικασία ανακοινώσεων για το τι συγκεκριμένα θα γίνει σε κάθε μονάδα υγείας.
Κλείνω με αυτό και λέω, ότι όταν λέμε συνενώσεις στο χώρο της υγείας, εννοούμε κοινές διοικήσεις, εννοούμε συγχωνεύσεις εντός των νοσοκομείων. Δεν είναι δυνατόν σήμερα να υπάρχουν τόσες πολλές κλινικές παθολογικές. Σε ένα νοσοκομείο υπάρχουν επτά, ένα παράδειγμα λέω. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατασπατάληση του ανθρώπινου δυναμικού. Πρέπει να σταματήσει.
Πάνω σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, μιλάμε για τις αλλαγές μας και δηλώνω εδώ ότι δεν θα κλείσει κανένα νοσοκομείο και δεν θα απολυθεί κανένας εργαζόμενος. Το μόνο που συζητάμε αυτήν τη στιγμή είναι ο εξορθολογισμός κα η δυνατότητα μέσα από την αλλαγή αντικειμένου τους να είναι πιο ουσιαστικά για τον καθένα από εμάς».
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΜΣΤ΄
Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011
ΥΓ:
Βέβαια το επισημαίνουμε και προειδοποιούμε ξανά.
Μπορεί να το ξεκινήσουν σχετικά "μαλακά", αλλά τα pit bulls θα τ' αμολήσουν κάποια στιγμή, αν δεν προλάβουμε να τους διώξουμε!
Αγανακτισμένοι εργαζόμενοι και στον «Αγιο Σάββα»
«Δώστε λύση στα δίκαια αιτήματά μας», έγραφε το πανό των συγκεντρωμένων στην πύλη του νοσοκομείου εργαζομένων στο νοσοκομείο «Αγιος Σάββας». Εννιά και δέκα το πρωί και οι εργαζόμενοι κατηφορίζουν προς τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Κλείνουν το ρεύμα καθόδου και φωνάζουν το σύνθημα που γράφει το πανό. Απέναντι, αστυνομικοί της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής, που γειτονεύει με το νοσοκομείο, παρακολουθούν τη διαμαρτυρία. Για μισή ώρα ο δρόμος είναι κλειστός.«Από τον Δεκέμβριο του 2010 δεν έχουμε πληρωθεί τις υπερωρίες, τα νυχτερινά, τις αργίες. Μας δίνουν υποσχέσεις που δεν τηρούν. Αρχικά μας είπαν ότι μέχρι τις 20 Μαΐου θα πληρωθούμε τον Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο. Η 20 Μαΐου έγινε 31 Μαΐου και η 31 Μαΐου 13 Ιουνίου. Ξεκινήσαμε τις κινητοποιήσεις και δεν θα σταματήσουμε αν δεν πληρωθούμε τις δεδουλευμένες υπερωρίες μας», είπε στην «Ε» η πρόεδρος του συλλόγου των εργαζομένων στο νοσοκομείο, Μαρίνα Μαργαρώνη.
«Εχουμε οικογένειες, έξοδα: ενοίκια, ΔΕΗ, φροντιστήρια των παιδιών μας κ.ο.κ. Εχουμε δει τους μισθούς μας να μειώνονται, τις συνθήκες εργασίας μας να επιδεινώνονται λόγω των πολλών συνταξιοδιοτήσεων και των μηδενικών προσλήψεων. Περιμένουμε τα 80 -100 ευρώ των υπερωριών το μήνα με αγωνία να πληρώσουμε κάποιο λογαριασμό και μας κοροϊδεύουν», είπε ο Δημήτρης Τσουρακας, εργαζόμενος στο νοσοκομείο.
Το πρόβλημα είναι τεχνικό, σύμφωνα με τον υποδιοικητή του νοσοκομείου Κώστα Καψή. «Η αλλαγή του τρόπου πληρωμής των δημοσίων υπαλλήλων είναι το πρόβλημα. Εκεί οφείλεται η μεγάλη καθυστέρηση των πληρωμών των υπερωριών των εργαζομένων στο νοσοκομείο», εξήγησε στην «Ε» ο Κώστας Καψής.
«Μέχρι πρόσφατα οι πληρωμές των δημοσίων υπαλλήλων γίνονταν με μία διαδικασία κατά την οποία το λογιστήριο του νοσοκομείου έστελνε στην Υπηρεσία Δημοσιονομικού Ελέγχου τις μισθοδοσίες και τις υπερωρίες, εκείνη πραγματοποιούσε τον έλεγχο, στη συνέχεια το νοσοκομείο λάμβανε εντάλματα που πήγαιναν στην Εφορία, μετά στην Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία έβαζε τα ποσά των μισθοδοσιών στο λογαριασμό του νοσοκομείου και το νοσοκομείο στους λογαριασμόυς των εργαζομένων του.
«Τεχνικοί λόγοι»
»Σήμερα τις πληρωμές των δημοσίων υπαλλήλων κάνει κατευθείαν η Ενιαία Αρχή Πληρωμών. Οσον αφορά τις υπερωρίες, αυτές τις λαμβάνει η Υπηρεσία Δημοσιονομικού Ελέγχου ηλεκτρονικά αλλά και ταχυδρομικά από το νοσοκομείο και στη συνέχεια η Ενιαία Αρχή Πληρωμών βάζει τα χρήματα στους λογαριασμούς των εργαζομένων», εξήγησε ο υποδιοικητής του «Αγίου Σάββα»:
«Εχουν δίκιο οι εργαζόμενοι να διαμαρτύρονται για την καθυστέρηση στην πληρωμή των δεδουλευμένων τους. Φαίνεται ότι υπάρχει κάποιο τεχνικό πρόβλημα στο θέμα της πληρωμής των υπερωριών. Αρχικά η ημερομηνία που είχε δώσει η Υπηρεσία Δημοσιονομικού Ελέγχου ήταν η 31η Μαΐου. Τώρα με διαβεβαίωσαν προσωπικά ότι τα χρήματα θα έχουν μπει μέχρι τις 15 Ιουνίου».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 4-6-11
Η Ενωση Τεχνολόγων Ακτινολόγων Ελλάδος σε κινητοποιήσεις
Σε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Υγείας την ερχόμενη Τετάρτη προχωρούν οι ακτινολόγοι έπειτα από απόφαση της Ενωσης Τεχνολόγων Ακτινολόγων Ελλάδος ως απάντηση στην κατάργηση της ακτινολογικής άδειας που προτείνει το υπουργείο σε νομοσχέδιο που έχει κατατεθεί.
Την Κυριακή αναμένεται να αποφασίσουν περαιτέρω κινητοποιήσεις στη γενική συνέλευση, με την Ενωση να προτείνει την αποχή της ειδικότητας από τα απογευματινά ιατρεία των νοσοκομείων του ΕΣΥ.
«Η άδεια που καταργεί το νομοσχέδιο του υπουργείου δίνεται στους εργαζόμενους στις ιοντίζουσες ακτινοβολίες από το 1960 και είναι διάρκειας 30 ημερών το χρόνο επιπλέον της κανονικής άδειας, λόγω του ανθυγιεινού περιβάλλοντος», εξήγησε χθες στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου της Ενωσης ο αντιπρόεδρος Σπύρος Δρούλιας: «Το νομοσχέδιο τώρα απαλείφει την άδεια, την οποία δίνει μόνο με την προϋπόθεση ότι κάποιος έχει πάρει πολύ υψηλή δόση ακτινοβολίας. Αν είναι να πάρω τόσο μεγάλη δόση, τι να την κάνω την άδεια; Δεν είναι θεραπεία».
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΠΕΜΠΤΗΣ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011
Τα επιλεγμένα αποσπάσματα αφορούν στο θέμα της παραχώρησης ιδιωτικού ιατρείου
στους Πανεπιστημιακούς και η συζήτηση που προέκυψε για κατάργηση της Πλήρους
και Αποκλειστικής Απασχόλησης στους νοσοκομειακούς γιατρούς
……………….
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης): Σε λίγο ο κ.
Τιμοσίδης θα καταθέσει προσθήκη στο σχέδιο νόμου. Η προσθήκη αυτή έχει μια σειρά από
πολύ εξυπηρετικές ρυθμίσεις στο άρθρο 66 για το Υπουργείο και για τη λειτουργία της
δημόσιας υγείας, όμως έχει και δύο πάρα πολύ σοβαρά θέματα για τα οποία θέλω να
τοποθετηθώ.
Δεν θέλω να θεωρήσετε ότι μέσω της προσθήκης κάνω αντικοινοβουλευτική
πρακτική, γιατί η προσθήκη εμπεριέχει δύο πολύ σοβαρά θέματα για τα οποία, ενδεχομένως,
μπορεί να διαφωνήσουμε.
Η πρώτη παρέμβασή μας γίνεται στο χώρο της δυνατότητας των πανεπιστημιακών
γιατρών να ασκούν ελεύθερο επάγγελμα, όπως ασκούν σήμερα στη Θεσσαλονίκη, στην
Αθήνα και στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας, όπου υπάρχουn πανεπιστημιακά νοσοκομεία.
Αυτό γεννάει ένα θέμα το οποίο είμαι πάρα πολύ πρόθυμος να κουβεντιάσω, δηλαδή,
το θέμα της παροχής δυνατότητας άσκησης ελευθέρου επαγγέλματος και από τους γιατρούς
του ΕΣΥ. Είμαι έτοιμος σε αυτή την προσθήκη να το προσθέσω και αυτό και το λέω
ξεκάθαρα. Παρέχουμε τη δυνατότητα στους γιατρούς των πανεπιστημιακών νοσοκομείων
εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης να ασκούν ελεύθερο επάγγελμα με έναν τρόπο οργανωμένο
και σαφή, όπως ασκούν μέχρι σήμερα και οι συνάδελφοί τους στην Αθήνα και στη
Θεσσαλονίκη.
Δέχομαι σκέψεις και προτάσεις, γιατί και οι γιατροί του ΕΣΥ να μην μπορούν να
κάνουν το ίδιο; Σας λέω ότι εδώ είμαι, το βλέπω και αυτό, εάν το βλέπει και η Εθνική
Αντιπροσωπεία.
To ΕΣΥ θα μείνει και αυτό που σήμερα γίνεται με έναν άλλον τρόπο, θα γίνεται με
έναν τρόπο ορθό, πάρα πολύ συγκεκριμένο και νόμιμο. Εάν όμως η Εθνική Αντιπροσωπεία,
οι Βουλευτές της Συμπολίτευσης και της Αντιπολίτευσης δεν το θέλουν, πώς θα το προτείνω;
Εμπεριέχεται, όμως, στην προσθήκη μου, η εξομοίωση των γιατρών της Λάρισας, της
Πάτρας, των Ιωαννίνων, της Αλεξανδρούπολης με αυτούς της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης
για τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία.
Ιδιωτικά ιατρεία μέσα στο ΕΣΥ χαρίζει ο Α. Λοβέρδος!
Τη βασική φιλοσοφία του ΕΣΥ αποδομεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος δήλωσε, χθες, στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής ανοιχτός να έχουν ιδιωτικά ιατρεία και οι γιατροί του δημόσιου συστήματος υγείας. Η πρόθεση του υπουργού ξεσήκωσε τις διαμαρτυρίες πολλών βουλευτών, αλλά εκείνος επέμεινε ότι είπε αυτό που του προτείνουν κατʼ ιδίαν πολλοί βουλευτές, αλλά δεν τολμούν να το πουν στη Βουλή.
Μ. Κριτσωτάκης: Πλήρης η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας
Κατηγορηματικά αντίθετος ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Κριτσωτάκης υπογράμμισε ότι το αποτέλεσμα θα είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση της υγείας. Στο ίδιο κλίμα και ο βουλευτής του ΚΚΕ Χαράλαμπος Χαραλάμπους, όπως και ο Θανάσης Λεβέντης που το χαρακτήρισε "τορπίλη στο ΕΣΥ". Η πρόταση Λοβέρδου προκάλεσε την αντίθεση και του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Θανάση Τσούρα, ο οποίος τόνισε ότι εκτός από την επέκταση της δυνατότητας για ιδιωτικά ιατρεία στους πανεπιστημιακούς γιατρούς επαρχιακών πόλεων και στους γιατρούς του ΕΣΥ, υπάρχει και μια τρίτη λύση, να απαγορευθεί σε όλους να έχουν ιδιωτικά ιατρεία. Επιφυλακτική ήταν και η βουλευτής του ΛΑΟΣ Ουρανία Παπανδρέου. Αντίθετα ο βουλευτής της Ν.Δ. Θανάσης Γιαννόπουλος δήλωσε "απόλυτα σύμφωνος", όπως και ο Κώστας Κιλτίδης
Δελτίο Γιουχαϊσμάτων: με αυγά & ντομάτες υποδέχτηκαν τον Πρωτόπαπα στο Αγρίνιο. Προβληματίζονται (;) οι πολιτικοί για τις επιθέσεις εναντίον τους.
Με αβγά, ντομάτες και αποδοκιμασίες υποδέχθηκαν οι αγανακτισμένοι κάτοικοι του Αγρινίου τους Χρήστο Πρωτόπαππα, Θάνο Μωραΐτη και άλλους κυβερνητικούς στη Ντουγρί Αγρινίου εχθές το βράδυ. Τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ γιουχαρίστηκαν άγρια στο κέντρο «Ίριδες«. Χρειάστηκε η αστυνομία για να τους διασώσει από τους εξαγριωμένους πολίτες!
Το ξεπούλημα της Ελλάδος στην ΕΕ και οι πλατείες
του Τάκη Φωτόπουλου
Ενώ η χώρα είναι στα πρόθυρα να ανακηρυχθεί και επίσημα προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ (δηλ. της πολιτικής και οικονομικής ελίτ των ΗΠΑ και ΕΕ), η παραπέρα συνέχιση του δανεισμού μας... για να ξεπληρώνουμε τα παλιά δάνεια εξαρτάται τώρα από το ξεπούλημα κάθε κοινωνικού πλούτου (λιμάνια, αεροδρόμια, τρένα, ηλεκτρικό, νερό κ.λπ.) στις ίδιες ελίτ --και ό,τι ξεροκόμματο αρπάξει και η ντόπια οικονομική ελίτ-- που θα επιβλέπουν σαν γκαουλάιτερ την όλη διαδικασία.
Για το ξεπούλημα αυτό, που ακόμη και οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς περιγράφουν ως «απώλεια όχι μόνο της κυριαρχίας αλλά και της αξιοπρέπειας της χώρας» [1], είναι άμεσα συνυπεύθυνα τα κόμματα εξουσίας που συναίνεσαν στην «αξιοποίηση» (όπως βάφτισαν σαν τον Ροΐδη) το ξεπούλημα αντί πινακίου φακής του κοινωνικού μας πλούτου, που θα έχει καταστροφικές συνέπειες στο μέλλον.
Έμμεσα όμως συνυπεύθυνα είναι και τα κόμματα της «Αριστεράς» και «οικολογίας», καθώς και η πνευματική και πολιτιστική ελίτ, που δεν θέτουν θέμα άμεσης και μονομερούς εξόδου από την ΕΕ (και όχι απλά από το Ευρώ που θα ήταν καταστροφική λύση) αλλά αποπροσανατολίζουν τον λαό στο να «δέρνει το σαμάρι», --δηλαδή, τους επαγγελματίες πολιτικούς για τη διαφθορά τους κ.λπ., που είναι βέβαια αλήθεια αλλά δεν είναι η απώτερη αιτία τη βαθιάς κρίσης, αφού είναι απλά εκτελεστικά όργανα των ελίτ.
Έτσι, σύσσωμη η αριστερά, από τον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι, πιο αριστερά, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (που μιλά για ρήξη και καπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ...σε τρία τέρμινα), καθώς και την πατριωτική Αριστερά του Μίκη (που μιλά για προστατευτισμό... μέσα στην ΕΕ!) αντιμετωπίζουν ως ταμπού το θέμα της εξόδου από την ΕΕ και ασχολούνται με τον...Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους (μήπως 'κουρέψουμε' κάποιο τμήμα του!), ενώ κάποιοι παπαγαλίζουν τη συστημική γραμμή ότι η επιστροφή στην δραχμή οδηγεί στην καταστροφή, «ξεχνώντας» ν' αναφέρουν ότι αυτό ισχύει μόνο αν η έξοδος από την ΕΕ δεν συνοδεύεται από σειρά άλλων μέτρων και τη δημιουργία των προϋποθέσεων για ένα εντελώς διαφορετικό οικονομικό μοντέλο. Δηλαδή, ένα μοντέλο που θα μας απαλλάξει δια παντός από την ξένη εξάρτηση μέσα από μια αυτοδύναμη (όχι αυτάρκη) οικονομία, πιθανώς σε μια συνομοσπονδία αυτοδύναμων οικονομιών του Ευρωπαϊκού «Νότου»[2]. Τέλος το ΚΚΕ βλέπει μεν σωστά ότι χωρίς την έξοδο από την ΕΕ δεν είναι δυνατή η ελεγχόμενη από τον λαό οικονομία, αλλά ανάγει το θέμα στην κατάκτηση της Λαϊκής Εξουσίας, δηλαδή όταν και εάν δημιουργηθούν επαναστατικές συνθήκες! Και, φυσικά, η αντιεξουσιαστική «Αριστερά» περί άλλα τυρβάζει...
Η οικονομική αυτοδυναμία σήμερα είναι, επομένως, όχι μόνο επιθυμητή (όπως πάντα ήταν, ως προϋπόθεση της οικονομικής δημοκρατίας, δηλαδή της εξουσίας του δήμου στην οικονομική σφαίρα που προϋποθέτει οικονομική ισότητα) αλλά και εφικτή. Η αυτοδυναμία αυτή δεν σημαίνει, βέβαια, «κλείσιμο των συνόρων», όπως διαστρεβλώνουν πολλοί την διαδικασία αυτή, αλλά ανάκτηση του κοινωνικού ελέγχου στην οικονομία, που σήμερα είναι αδύνατος με ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές.
Στην πραγματικότητα, η οικονομική αυτοδυναμία αποτελεί τη μόνη λύση για διέξοδο όχι μόνο από τη τωρινή βαθιά κρίση, αλλά και από τη μακροπρόθεσμη κρίση, ιδιαίτερα την οικολογική, που βαθαίνει καθημερινά. Η ανάγκη άλλωστε της αυτοδυναμίας γίνεται σήμερα επιτακτική όταν π.χ. προβλέπεται μαζική εξαθλίωση σε λίγα χρόνια εξαιτίας του διπλασιασμού των τιμών τροφίμων που φέρνει, άμεσα η έμμεσα, η παγκοσμιοποίηση και η συναφής κερδοσκοπία![3] Όπως προσπάθησα να αναλύσω αλλού [4], οι αυτοδύναμες οικονομίες αποτελούν σήμερα όχι μόνο τη μόνη απάντηση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση αλλά και θεμελιακά στοιχεία ενός νέου διεθνισμού, ο οποίος υιοθετεί μεν τις βασικές αρχές του παραδοσιακού διεθνισμού της Αριστεράς, αλλά και τον υπερβαίνει, διότι θεμελιώνεται σε μια διεθνοποιημένη οικονομία που δεν καθορίζεται ούτε από την καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, ούτε από το κεντρικό Πλάνο, αλλά από την Οικονομική Δημοκρατία, δηλ. τις αυτό-καθοριζόμενες (μέσω των συνελεύσεων των πολιτών) οικονομίες.
Στο μεταξύ, ένα πρωτόγνωρο είδος ειρηνικής εξέγερσης ξεκίνησε στις πλατείες της Ισπανίας και της Ελλάδας που δυνητικά έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τις εξεγέρσεις στις Αραβικές χώρες, εφόσον στρέφεται, έστω έμμεσα προς το παρόν, κατά της ίδιας της υπερεθνικής ελίτ και όχι ενάντια σε εύκολα αναλώσιμους τυράννους τύπου Μουμπάρακ και Μπεν Αλί. Ο αυθόρμητος και αμεσοδημοκρατικός χαρακτήρας των εξεγέρσεων αυτών είναι η δύναμή τους αλλά και η πιθανή πηγή αδυναμίας τους.
Είναι η δύναμή τους γιατί σε αυτές μετέχουν οι πολίτες σαν πολίτες και όχι σαν κομματικά η γραφειοκρατικά στελέχη συνδικάτων κ.λπ. Αλλά είναι και η πηγή αδυναμίας τους γιατί, αν δεν υιοθετήσουν στόχους και στρατηγική με βάση κάποιο πολιτικό πρόταγμα που θα έχει μια στοιχειώδη ανάλυση των συστημικών αιτίων της κρίσης και των τρόπων για την υπέρβασή της, εύκολα, τα μη συνειδητοποιημένα στοιχεία τους θα ενσωματωθούν πάλι στο σύστημα, ενώ τα πιο ριζοσπαστικά θα συντριβούν από τη Χουντική βία, ιδιαίτερα εάν η εξέγερση αυτή δεν καταφέρει να γίνει ακόμη πιο μαζική και οργανωμένη.
*Μια σημαντικά συντομότερη εκδοχή, λογω των περιορισμων χώρου που επιβάλλει η εφημερίδα, δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία» στις 4 Ιουνη 2011
[1] Lex, "Eurozone sovereignty: 'gunboat' diplomacy", Financial Times, 29/5/2011
[2] βλ Τ. Φωτόπουλος, "Η Λατινοαμερικανοποίηση του ευρωπαϊκού «Νότου»", Περιεκτική Δημοκρατία, τεύχος 22 (Καλοκαίρι - Φθινόπωρο 2010)
[3] βλ΄Εκθεση Oxfam, "E", 31/5/2011
[4] βλ Η Ελλάδα ως Προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Είιτ (Γόρδιος, 2011), Μέρος Ε
[2] βλ Τ. Φωτόπουλος, "Η Λατινοαμερικανοποίηση του ευρωπαϊκού «Νότου»", Περιεκτική Δημοκρατία, τεύχος 22 (Καλοκαίρι - Φθινόπωρο 2010)
[3] βλ΄Εκθεση Oxfam, "E", 31/5/2011
[4] βλ Η Ελλάδα ως Προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Είιτ (Γόρδιος, 2011), Μέρος Ε
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)