Απαγορευτική αντικαπνιστική πολιτική η στάχτη στα μάτια μας;

Απαγορευτική αντικαπνιστική πολιτική η στάχτη στα μάτια μας;

Καθημερινά βλέπουμε τον υπουργό υγείας να περιφέρεται στα κανάλια και να τονίζει την αποφασιστικότητα να τηρηθούν τα μέτρα κατά του καπνίσματος που άρχισαν ήδη να εφαρμόζονται από τη 1^η Ιουλίου. Από τις αρχικές σκέψεις του υπουργείου για την έκταση της απαγόρευσης έχουν αρχίσει ήδη ραγδαίες εκπτώσεις. (διάβασα κάπου ότι στα Cazino δεν ισχύουν απαγορεύσεις-είναι πολλά τα λεφτά !)

Ας ξεκινήσουμε από κάποιες κοινές παραδοχές για να μπορέσουμε να δώσουμε την ερμηνεία και την ουσία των αντικαπνιστικών απαγορευτικών μέτρων.

· Είναι κοινά παραδεκτό ότι το κάπνισμα συνδέεται σοβαρά με αυξημένη νοσηρότητα από και θνητότητα από πολλές ασθένειες. Επίσης η νικοτίνη είναι ισχυρότατη εθιστική ουσία και δημιουργεί έντονη φυσική εξάρτηση , θεωρείται νόσος και είναι ιάσιμη και έχει συγκεκριμένους τρόπους θεραπείας.

Είναι επίσης ανάγκη να περιοριστεί ο περιβαλλοντικός καπνός για να μην έχουν επιπτώσεις οι μη καπνίζοντες. Κατά συνέπεια μια σοβαρή κρατική υγειονομική πολιτική πρόληψης και αποκατάστασης θα έπρεπε να εντάξει στο πρόγραμμα της τη μη έναρξη και τη διακοπή του καπνίσματος .

· Είναι κοινά παραδεκτό ότι το σύστημα υγείας στη χώρα μας έχει υποτυπώδεις δομές στη πρόληψη , και την αποκατάσταση διαφόρων νόσων , μηδενική φροντίδα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και ότι υπάρχει είναι αποσπασματικό και δεν εντάσσεται σε καμία γενικότερη πολιτική. Τα ιατρεία για τη βοήθεια του καπνίσματος που κατά καιρούς ανοίγουν και κλείνουν σε διάφορα νοσοκομεία συνήθως συμπίπτουν με την κυκλοφορία κάποιου φαρμάκου και εντάσσονται κυρίως στη πολιτική πωλήσεων κάποιας εταιρείας ή εταιρειών που συνήθως χρηματοδοτούν και τη δημιουργία τους με διάφορους έμμεσους και άμεσους τρόπους. Το δε κράτος αδιαφορεί και τις φαρμακευτικές ουσίες που ενδεχομένως να βοηθούν δεν επιτρέπει τη χορήγηση τους από τα ταμεία με αποτέλεσμα να μην ενθαρρύνει τη χρήση τους υποχρεώνοντας τους αυτούς που θέλουν βοηθηθούν να το πληρώνουν από τη τσέπη τους. Είναι τόση η κρατική αδιαφορία στη πρόληψη και τη προστασία της ζωής των πολιτών της που ούτε τη ζώνη ασφαλείας στα αυτοκίνητα δεν κατάφερε να επιβάλλει και μάλιστα εξαίρεσε και τους οδηγούς ταξί.

· Είναι κοινά αποδεκτό και γνωστό , το ΕΣΥ , ούτε πρωτοβάθμια φροντίδα απέκτησε ποτέ και σήμερα βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση του πράγμα που βιώνουμε καθημερινά , έλλειψη προσωπικού , υλικών , τεράστια χρέη , μόλις εγκαταλείφθηκε και το πολυδιαφημισμένο σύστημα ελέγχου προμηθειών που κατέρρευσε από τη παντελή έλλειψη οργάνωσης σχεδίου και μέσων (κατά συνέπεια έλλειψης πολιτικής βούλησης). Η επερχόμενη οικονομική κρίση θα πλήξει πρώτα απ’ όλα το σύστημα υγείας και τις κοινωνικές παροχές

Ο υπουργός κος Δημήτρης Αβραμόπουλος έχει συνδέσει τ’ όνομα του κυρίως με τα όλα τα παραπάνω περιγραφόμενα χάλια και τη περαιτέρω παράδοση του υγειονομικού μας συστήματος σε ιδιωτικά συμφέροντα, οδηγώντας τους πολίτες της χώρας αυτής να καταβάλλουν τεράστιες ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία που μόνο το Μεξικό και η Τουρκία από της χώρες του ΟΟΣΑ μας ξεπερνούν. Τις τελευταίες μέρες ακούσαμε (όχι έκπληκτοι υποθέτω) ότι συνάδελφοι μας γιατροί έχουν off shore εταιρείες για να διαφυλάξουν τα χρήματα από τη παραοικονομία που , ας μη γελιόμαστε , έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις στο χώρο της υγείας και συνεχώς η διαφθορά καταλαμβάνει όλο και ευρύτερο φάσμα των γιατρών. Το φαινόμενο είναι μοναδικό στην Ευρώπη , αδιανόητο στις άλλες δυτικές χώρες και μας κατατάσσει στις χώρες του τρίτου κόσμου με φεουδαρχικού τύπου δομή. Για τα παραπάνω ο υπουργός σφυρίζει αδιάφορα και αντ’ αυτού δεν εξασφαλίζει ούτε τη κανονική πληρωμή των εφημεριών των γιατρών που ζουν από τις νόμιμες αποδοχές τους , σπρώχνοντας κι άλλους στην αγκαλιά της παραοικονομίας (για να μην τον αδικούμε δεν τα έκανε μόνος του όλα αυτά έχουν «δουλέψει» σκληρά κι άλλοι υπουργοί υγείας με τον ίδιο στόχο). Είναι αυτονόητο ότι ο κος Δ. Αβραμόπουλος σίγουρα δεν φλέγεται για τη υγεία μας παρά μόνο για το πολιτικό του προφίλ και σαν σπεσιαλίστας στο είδος άρπαξε μια καλή επικοινωνιακή ευκαιρία να βγει στα κανάλια και να μιλάει και για την υγεία γιατί συνήθως μιλάει για θέματα γενικής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Η εκστρατεία κατά του καπνίσματος δεν κοστίζει πολιτικά , δεν κοστίζει οικονομικά (κανένα σποτάκι στα κανάλια βοηθάει και τον ίδιο επικοινωνιακά) και είναι στο κλίμα όλης της Ευρώπης που απεφάσισε αυτή τη απαγορευτική πολιτική. Οι κρατικές απαγορευτικές πολιτικές απέναντι στις εθιστικές ουσίες δεν είναι καινούργια ούτε και τα αποτελέσματα τους άγνωστα. Συνήθως συνδέονται με περιόδους πολιτικού αυταρχισμού και είναι μια μέθοδος εκμάθησης στην υπακοή. Σε περιόδους που χρειάστηκε να διαδοθεί το κάπνισμα και άλλες εθιστικές ή ψυχοτρόπες ουσίες η κρατική πολιτική το ενίσχυσε , βλέπε πολεμικές συγκρούσεις (θυμηθείτε το «τσιγάρο το φαντάρου» τη μαριχουάνα στο Βιετνάμ).

Επειδή συμβαίνει να είμαι θύμα της εξάρτησης στη νικοτίνη με σοβαρές συνέπειες στην υγεία μου με πάμπολλες προσπάθειες να απαλλαγώ θα ήμουν ο τελευταίος που θα υποστήριζα να κάνουμε …αντίσταση στον Δ. Αβραμόπουλο …καπνίζοντας και βέβαια ούτε θα εντασσόμουν σε καμία ομάδα «καπνοφυλάκων καρφιών»

Προτείνω την εθελοντική διακοπή του καπνίσματος για να μπορούμε να κάνουμε περισσότερες και πιο άνετες πορείες στο υπουργείο υγείας γιατί σύντομα θα τις χρειαστούμε και τέλος πάντων για να έχουμε μια καλύτερη Αν.Α.Σ.Α στο Αττικό.

Καλά θα ήταν να ανοίξει ένας διάλογος σ’ αυτό το θέμα.

Απόστολος Πέτρου

Καρδιολόγος

ΥΓ. Προσπαθώντας να αναρτήσω το κείμενο αυτό είδα ότι με είχε προλάβει η Βασίλισσα Αμαλία με διάταγμα.