ΜΕΤΑ ΤΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΙ ;

Καταρρέει κάτω από το βάρος των αδιεξόδων η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή αφήνοντας τη χώρα σε κατάσταση πτώχευσης.
Στο χώρο της υγείας πραγματοποιήθηκε η πιο απροκάλυπτη μεταφορά πόρων προς τον ιδιωτικό τομέα και η πλήρης εγκατάλειψη του δημόσιου τομέα υγείας μετά τη μεταπολίτευση με σοβαρότατες συνέπειες για του πολίτες και για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα υγείας. Το δημόσιο σύστημα υγείας βρίσκεται σε κατάρρευση κάτω από το βάρος της υποχρηματοδότησης και της διασπάθισης των μειωμένων πόρων που διατίθενται από μια διαρκώς διογκούμενη και σκανδαλώδη παραοικονομία που έχει πάρει μορφή που απαντάται μόνο σε τριτοκοσμικού τύπου χώρες. Η Ελλάδα διαρκώς κατρακυλάει συνεχώς σ’ ένα άναρχα και ασύδοτα διαρκώς ιδιωτικοποιούμενο σύστημα υγείας οδηγώντας τις ελληνικές οικογένειες σε πτώχευση από τη στιγμή που θα αντιμετωπίσουν ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Η λειτουργία του ΕΣΥ στηρίζεται πια μόνο στο «φιλότιμο» μια σοβαρής ,μερίδας εργαζομένων που εργάζονται κάτω από άθλιες συνθήκες και σε κατάσταση σωματικής και ψυχικής εξάντλησης.
Τη κατάσταση αυτή τη βιώσαμε όλοι στο Αττικό νοσοκομείο που παρ’ όλες τις κινητοποιήσεις η έλλειψη προσωπικού γίνεται διαρκώς μεγαλύτερη με την αύξηση των δραστηριοτήτων του νοσοκομείου. Πέρασε ένας χρόνος από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο νοσοκομείο και οι υποσχέσεις για προσλήψεις αποδείχθηκαν ασύστολά ψεύδη. Οι εργαζόμενοι παραμένουν με απλήρωτες και «κομμένες» υπερωρίες ενώ το νοσοκομείο διοικείται με τη βοήθεια μια ομάδας εργαζομένων πραιτοριανών που είτε κατέλαβαν συνδικαλιστικές θέσεις είτε διοικητικές θέσεις που απομυζούν τις λειτουργικές δαπάνες των υπερωριών και παίζουν το ρόλο αναχώματος της όποιας μορφής εργοδοσίας (νόμιμης και συγκαλυμμένης) σε καθε προσπάθεια των εργαζομένων να διεκδικήσουν τα αυτονόητα.
Η οικονομική κρίση και διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και η διαρκώς διογκούμενες δαπάνες υγείας θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη κρίση το δημόσιο σύστημα υγείας καθώς έντεχνα διαδίδεται ότι τα χρέη των συστήματος υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων οφείλονται στο δημόσιο χαρακτήρα τους και τις δαπάνες μισθοδοσίας των εργαζομένων αφήνοντας ανέπαφες όλες της δομές της παραοικονομίας που οδηγούν σε διασπάθιση του δημοσίου χρήματος που τείνουν να πάρουν «νόμιμη» μορφή καταλαμβάνοντας και τις τελευταίες εστίες παροχής δημόσιας υγείας
Οι εργαζόμενοι στο χώρο μας , τώρα παρά ποτέ , πρέπει να βρίσκονται σε επαγρύπνηση καθώς μετά τις εκλογές θα τεθούν σε αμφισβήτηση τα αυτονόητα δικαιώματα τους και πρέπει να θέσουν το πρόβλημα σαφήνεια στα κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης το και να απαιτήσουν καθαρές και συγκεκριμένες θέσεις και δεσμεύσεις .
Ο χρόνος που έχουμε μπροστά μας είναι λίγος και η ενεργή παρουσία μας είναι απαραίτητη για να βρούμε τρόπους και μεθόδους να αντισταθούμε στα επερχόμενα. Κάθε μορφή αυταπάτης ότι τα προβλήματα θα λυθούν αυτόματα η «ιδιωτικά» είναι καταστροφική και θα οδηγήσει σε διάλυση όποια δυνατότητα αντίστασης.
Οι υπουργοί του «τίποτα» φεύγουν και προσπαθούν να προωθήσουν τις πολιτικές τους καριέρες , εμείς πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά.