Όταν σύσσωμη η κυβέρνηση έλεγε ότι μετά το Μνημόνιο η χώρα δεν θα είναι η ίδια, ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Από το 2014 και μετά, όταν επισήμως θα έχουν (αν έχουν...) αποχωρήσει οι τροϊκανοί, ο οικονομικός χάρτης της Ελλάδας αναμένεται να είναι παραδομένος σε ξένα συμφέροντα, που μαζί με εγχώρια (για βιτρίνα) θα ελέγχουν πλέον τις μελλοντικές κυβερνήσεις και τις γεωπολιτικές εξελίξεις, που θα είναι το επόμενο στάδιο της επιτήρησης, έστω και παρασκηνιακά.
Τον στόχο αυτόν εξυπηρετούν από κάθε άποψη και οι κινήσεις του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν, ο οποίος είναι απολύτως κυρίαρχος στο εσωτερικό της τρόικας των επιτηρητών της ελληνικής οικονομίας.
Μετά την τοποθέτηση λοιπόν από το ΔΝΤ του φίλτατου Δον Τομάζο (Σκιόπα) ως αρχιεπιτηρητή της κυβέρνησης, έρχεται κι άλλο μεγαλοστέλεχος του ΔΝΤ, ο Μπομπ Τράα (για σας... Σφουγγαράκης), ως μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Οι ρόλοι τους θα είναι διαφορετικοί:
● Ο Τράα θα βρίσκεται στο προσκήνιο και ο Σκιόπα στο παρασκήνιο.
● Ο Τράα θα αναλάβει να επιτηρεί όλα τα υπουργεία και θα περνάει από κόσκινο τις κυβερνητικές αποφάσεις, ώστε να μην παρεκκλίνουμε από το Μνημόνιο. Σε περίπτωση απόκλισης έχει τη δικαιοδοσία να επιβάλει μέτρα.
● Ο Σκιόπα θα έχει πάρε - δώσε μόνο με τον πρωθυπουργό και ενίοτε με τον υπουργό Οικονομικών και θα συντονίσει την πρόωρη αλλά «ομαλή» έξοδό μας στις αγορές (από το 2011) για δανεισμό, ώστε να μην λάβουμε και τα 110 δισεκατομμύρια ευρώ που προνοεί η συμφωνία! Κοινώς, ως μεσάζων, θα αναλάβει να διαπραγματευτεί και την πώληση της περιουσίας του κράτους σε φίλα προσκείμενες εταιρείες και επενδυτικά κεφάλαια.
Δορυφόροι του ΔΝΤ υπάρχουν πολλοί. Οι αγορές βεβαίως είναι και ελέγξιμες και διαχειρίσιμες. Όταν ανοίξουν οι ελληνικές αγορές, πωληθούν, ιδιωτικοποιηθούν σχεδόν τα πάντα και «σπάσουν» οριστικά οι εργασιακές ενώσεις, δεν θα υπάρχει λόγος να ανεβαίνουν πλέον τα σπρεντ των ελληνικών ομολόγων στις 800 μονάδες.
Άλλωστε, είναι πλέον φανερό ότι πίσω από τη συμπεριφορά των αγορών απέναντι στη χώρα μας κρύβονται επενδυτικά κεφάλαια και θηριώδη συμφέροντα που στοιχημάτιζαν υπέρ της κατάρρευσης της Ελλάδας, διάλυσης της ευρωζώνης και επιστροφής στη δραχμή, όχι μόνο επειδή ήξεραν ότι αυτά τα σενάρια μπορούν να υλοποιηθούν, αλλά και διότι ζητούσαν κομμάτι της πίτας μεσοπρόθεσμα.
Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης βοήθησαν στη δημιουργία του «μη αναστρέψιμου» κλίματος, κάτι που (πόσο... ακούσια;) υιοθέτησε και η κυβέρνηση φέρνοντας συμβουλάτορες τύπου Σκιόπα και οδηγώντας τις εξελίξεις ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο.
Τα ξένα επενδυτικά συμφέροντα, κυρίως αγγλοαμερικανικών συμφερόντων, εξακολουθούν να κάνουν πάρτι στις πλάτες όχι μόνο της Ελλάδας αλλά ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που τρία ολόκληρα χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης ακόμη παλεύει, σχεδόν χωρίς ελπίδα, να δημιουργήσει όργανα διαχείρισης κρίσεων και να βρει μια συνισταμένη στις 27 διαφορετικές εθνικές πολιτικές, ώστε να ληφθούν αποφάσεις που θα αποτρέψουν τη διάλυση ή τον διαμελισμό της!
Και αναφέρουμε την Ε.Ε. επειδή, σε περίπτωση που πετύχει το «πείραμα Ελλάδα», σειρά έχουν άλλες, πιο επικερδείς, αγορές, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, οι οποίες επίσης θα υποστούν τις επιθέσεις των αγορών με τα σπρεντ των ομολόγων σε ύψη - ρεκόρ, ώστε να αναγκαστούν να ζητήσουν τη βοήθεια της τρόικας, άρα και του αναβαθμισμένου σε κυρίαρχο ΔΝΤ...
Και, για να τελειώνουμε, όποιος έχει ακόμη αμφιβολίες για τη σταθερότητα του σχεδιασμού της τρόικας και του ΔΝΤ, δεν έχει παρά να παρατηρήσει το ύφος και το περιεχόμενο των δημοσίων δηλώσεων, συνεντεύξεων κ.λπ. των τροϊκανών: δεν δίνουν εντολές πλέον μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και στην αντιπολίτευση, με το μότο «περισσότερη συναίνεση στο Μνημόνιο» να απηχεί το θέλημά τους. Μόνο οι τυφλοί δεν βλέπουν ότι αυτοί οι μάγκες ζητούν απόλυτη πολιτική επικυριαρχία.
Αυτό που δεν μπορούμε να δούμε είναι ποιος μπορεί να τους την αρνηθεί...
Κωδικός «Σοκ και Δέος»
Τον κωδικό «Σοκ και Δέος», που χρησιμοποίησαν οι Αμερικανοί στην εισβολή τους στο Ιράκ, εφαρμόζουν οι διεθνείς παράγοντες για να φέρουν τις επιθυμητές αλλαγές στην Ελλάδα. Στόχος να μην ξεσηκωθεί η κοινωνία, όπως έγινε στην Αργεντινή, την Ουγγαρία, την Ιταλία, αλλά και σε άλλες χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν παρόμοια σαρωτικά μνημόνια, είτε απευθείας από το ΔΝΤ είτε από έμμεσες οδούς.
Η αναβαθμισμένη μορφή του σχεδίου «Σοκ και Δέος» εφαρμόζεται πρώτη φορά στην Ελλάδα και η συνταγή είναι εξαιρετικά απλή: μαζικός και συνεχής «βομβαρδισμός» αποφάσεων και μέτρων, που λόγω συχνότητας των ανακοινώσεων παραλύει τον αποδέκτη, ο οποίος δεν ξέρει πού να πρωτο- προσηλωθεί. Ως αποτέλεσμα, «τα χάνει» και γίνεται παθητικός απορροφητής των εξελίξεων, καθώς δεν είναι σε θέση να ερμηνεύσει και να αξιολογήσει τις επώδυνες αλλαγές.
Ο κωδικός αυτός «γεννήθηκε» από τον αρχι-διαμελιστή κρατών και εφιάλτη λαών, τον περιβόητο πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ και αειθαλή συμβουλάτορα του αγγλοαμερικανικού άξονα Χένρι Κίσινγκερ. Αρχικά χρησιμοποιείτο για αμερικανικές επεκτατικές επιχειρήσεις, κυρίως στρατιωτικές, όμως μετεξελίχθηκε και σε σχέδιο οικονομικού επεκτατισμού, καθώς – κατά την κισινγκερική σκέψη – στον 21ο αιώνα οι παραδοσιακοί πόλεμοι δεν «χωνεύονται» πλέον εύκολα από τους πολίτες και πρέπει να αντικατασταθούν από υπόγειες «παρεμβάσεις» με πρόφαση «το καλό μας».
Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι σαρωτικές αλλαγές ανακοινώθηκαν και υιοθετήθηκαν με μορφή εξπρές, μέσα σε 3 μόλις μήνες, αφού πρώτα εμπεδώθηκε για τα καλά το μήνυμα ότι βρισκόμαστε στο χείλος της πτώχευσης και της πλήρους κατάρρευσης. Το μήνυμα ευσταθούσε, όχι όμως απλώς επειδή δημοσιονομικά δεν πήγαινε άλλο (είμαστε στην ίδια κατάσταση εδώ και δέκα χρόνια), αλλά και διότι οι αγορές αποφάσισαν να μας πτωχεύσουν και να μας δείξουν τον δρόμο προς τη «νέα πραγματικότητα».
Τον στόχο αυτόν εξυπηρετούν από κάθε άποψη και οι κινήσεις του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν, ο οποίος είναι απολύτως κυρίαρχος στο εσωτερικό της τρόικας των επιτηρητών της ελληνικής οικονομίας.
Μετά την τοποθέτηση λοιπόν από το ΔΝΤ του φίλτατου Δον Τομάζο (Σκιόπα) ως αρχιεπιτηρητή της κυβέρνησης, έρχεται κι άλλο μεγαλοστέλεχος του ΔΝΤ, ο Μπομπ Τράα (για σας... Σφουγγαράκης), ως μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Οι ρόλοι τους θα είναι διαφορετικοί:
● Ο Τράα θα βρίσκεται στο προσκήνιο και ο Σκιόπα στο παρασκήνιο.
● Ο Τράα θα αναλάβει να επιτηρεί όλα τα υπουργεία και θα περνάει από κόσκινο τις κυβερνητικές αποφάσεις, ώστε να μην παρεκκλίνουμε από το Μνημόνιο. Σε περίπτωση απόκλισης έχει τη δικαιοδοσία να επιβάλει μέτρα.
● Ο Σκιόπα θα έχει πάρε - δώσε μόνο με τον πρωθυπουργό και ενίοτε με τον υπουργό Οικονομικών και θα συντονίσει την πρόωρη αλλά «ομαλή» έξοδό μας στις αγορές (από το 2011) για δανεισμό, ώστε να μην λάβουμε και τα 110 δισεκατομμύρια ευρώ που προνοεί η συμφωνία! Κοινώς, ως μεσάζων, θα αναλάβει να διαπραγματευτεί και την πώληση της περιουσίας του κράτους σε φίλα προσκείμενες εταιρείες και επενδυτικά κεφάλαια.
Δορυφόροι του ΔΝΤ υπάρχουν πολλοί. Οι αγορές βεβαίως είναι και ελέγξιμες και διαχειρίσιμες. Όταν ανοίξουν οι ελληνικές αγορές, πωληθούν, ιδιωτικοποιηθούν σχεδόν τα πάντα και «σπάσουν» οριστικά οι εργασιακές ενώσεις, δεν θα υπάρχει λόγος να ανεβαίνουν πλέον τα σπρεντ των ελληνικών ομολόγων στις 800 μονάδες.
Άλλωστε, είναι πλέον φανερό ότι πίσω από τη συμπεριφορά των αγορών απέναντι στη χώρα μας κρύβονται επενδυτικά κεφάλαια και θηριώδη συμφέροντα που στοιχημάτιζαν υπέρ της κατάρρευσης της Ελλάδας, διάλυσης της ευρωζώνης και επιστροφής στη δραχμή, όχι μόνο επειδή ήξεραν ότι αυτά τα σενάρια μπορούν να υλοποιηθούν, αλλά και διότι ζητούσαν κομμάτι της πίτας μεσοπρόθεσμα.
Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης βοήθησαν στη δημιουργία του «μη αναστρέψιμου» κλίματος, κάτι που (πόσο... ακούσια;) υιοθέτησε και η κυβέρνηση φέρνοντας συμβουλάτορες τύπου Σκιόπα και οδηγώντας τις εξελίξεις ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο.
Τα ξένα επενδυτικά συμφέροντα, κυρίως αγγλοαμερικανικών συμφερόντων, εξακολουθούν να κάνουν πάρτι στις πλάτες όχι μόνο της Ελλάδας αλλά ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που τρία ολόκληρα χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης ακόμη παλεύει, σχεδόν χωρίς ελπίδα, να δημιουργήσει όργανα διαχείρισης κρίσεων και να βρει μια συνισταμένη στις 27 διαφορετικές εθνικές πολιτικές, ώστε να ληφθούν αποφάσεις που θα αποτρέψουν τη διάλυση ή τον διαμελισμό της!
Και αναφέρουμε την Ε.Ε. επειδή, σε περίπτωση που πετύχει το «πείραμα Ελλάδα», σειρά έχουν άλλες, πιο επικερδείς, αγορές, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, οι οποίες επίσης θα υποστούν τις επιθέσεις των αγορών με τα σπρεντ των ομολόγων σε ύψη - ρεκόρ, ώστε να αναγκαστούν να ζητήσουν τη βοήθεια της τρόικας, άρα και του αναβαθμισμένου σε κυρίαρχο ΔΝΤ...
Και, για να τελειώνουμε, όποιος έχει ακόμη αμφιβολίες για τη σταθερότητα του σχεδιασμού της τρόικας και του ΔΝΤ, δεν έχει παρά να παρατηρήσει το ύφος και το περιεχόμενο των δημοσίων δηλώσεων, συνεντεύξεων κ.λπ. των τροϊκανών: δεν δίνουν εντολές πλέον μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και στην αντιπολίτευση, με το μότο «περισσότερη συναίνεση στο Μνημόνιο» να απηχεί το θέλημά τους. Μόνο οι τυφλοί δεν βλέπουν ότι αυτοί οι μάγκες ζητούν απόλυτη πολιτική επικυριαρχία.
Αυτό που δεν μπορούμε να δούμε είναι ποιος μπορεί να τους την αρνηθεί...
Κωδικός «Σοκ και Δέος»
Τον κωδικό «Σοκ και Δέος», που χρησιμοποίησαν οι Αμερικανοί στην εισβολή τους στο Ιράκ, εφαρμόζουν οι διεθνείς παράγοντες για να φέρουν τις επιθυμητές αλλαγές στην Ελλάδα. Στόχος να μην ξεσηκωθεί η κοινωνία, όπως έγινε στην Αργεντινή, την Ουγγαρία, την Ιταλία, αλλά και σε άλλες χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν παρόμοια σαρωτικά μνημόνια, είτε απευθείας από το ΔΝΤ είτε από έμμεσες οδούς.
Η αναβαθμισμένη μορφή του σχεδίου «Σοκ και Δέος» εφαρμόζεται πρώτη φορά στην Ελλάδα και η συνταγή είναι εξαιρετικά απλή: μαζικός και συνεχής «βομβαρδισμός» αποφάσεων και μέτρων, που λόγω συχνότητας των ανακοινώσεων παραλύει τον αποδέκτη, ο οποίος δεν ξέρει πού να πρωτο- προσηλωθεί. Ως αποτέλεσμα, «τα χάνει» και γίνεται παθητικός απορροφητής των εξελίξεων, καθώς δεν είναι σε θέση να ερμηνεύσει και να αξιολογήσει τις επώδυνες αλλαγές.
Ο κωδικός αυτός «γεννήθηκε» από τον αρχι-διαμελιστή κρατών και εφιάλτη λαών, τον περιβόητο πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ και αειθαλή συμβουλάτορα του αγγλοαμερικανικού άξονα Χένρι Κίσινγκερ. Αρχικά χρησιμοποιείτο για αμερικανικές επεκτατικές επιχειρήσεις, κυρίως στρατιωτικές, όμως μετεξελίχθηκε και σε σχέδιο οικονομικού επεκτατισμού, καθώς – κατά την κισινγκερική σκέψη – στον 21ο αιώνα οι παραδοσιακοί πόλεμοι δεν «χωνεύονται» πλέον εύκολα από τους πολίτες και πρέπει να αντικατασταθούν από υπόγειες «παρεμβάσεις» με πρόφαση «το καλό μας».
Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι σαρωτικές αλλαγές ανακοινώθηκαν και υιοθετήθηκαν με μορφή εξπρές, μέσα σε 3 μόλις μήνες, αφού πρώτα εμπεδώθηκε για τα καλά το μήνυμα ότι βρισκόμαστε στο χείλος της πτώχευσης και της πλήρους κατάρρευσης. Το μήνυμα ευσταθούσε, όχι όμως απλώς επειδή δημοσιονομικά δεν πήγαινε άλλο (είμαστε στην ίδια κατάσταση εδώ και δέκα χρόνια), αλλά και διότι οι αγορές αποφάσισαν να μας πτωχεύσουν και να μας δείξουν τον δρόμο προς τη «νέα πραγματικότητα».
κλικ στο τίτλο της ανάρτησης για το δημοσίευμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου