ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΔΥΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΚΛΙΝΙΚΩΝ- Σε απόγνωση για τα υλικά

19/04/2011
(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

Την ώρα που ο παρά τω υπουργώ Υγείας έμπαινε με τις κάμερες στον Ευαγγελισμό για να βρει τα χαμένα υλικά, ένας 73χρονος του φώναξε: «Μπράβο που ήρθατε. Να δείτε τι έχουν γιατί μας ζητούν να φέρουμε γάζες από το σπίτι».

Το χθεσινό επικοινωνιακό ρεσιτάλ του διοικητή της πρώτης υγειονομικής περιφέρειας Αρη Μουσιώνη που με αφορμή δημοσίευμα της «Ε» για στέγνωμα από αναλώσιμα σε ΚΑΤ και Ευαγγελισμό έκανε έφοδο στα δύο νοσοκομεία με «εννιά κάμερες», όπως χαρακτηριστικά είπε στην «Ε», δεν εμφάνισε υλικά. Η πραγματικότητα των νοσοκομείων δεν άλλαξε.

Στο ΚΑΤ, ένα αμιγώς χειρουργικό νοσοκομείο, η κατεπείγουσα ανακοίνωση της περασμένης Πέμπτης της διοίκησης προς όλα τα χειρουργικά τμήματα λέει ξεκάθαρα: «Σας ενημερώνουμε ότι το νοσοκομείο αντιμετωπίζει έλλειψη βασικών αναλώσιμων υλικών για την ασφαλή διεκπεραίωση των χειρουργείων... στις λίστες των χειρουργείων να προγραμματισθούν ΜΟΝΟ κατάγματα και οξέα περιστατικά... η διοίκηση αποφασίζει την αναστολή εισαγωγών προγραμματισμένων χειρουργικών περιστατικών...».

«Οι ασθενείς που ζουν στο πετσί τους την πενία των υλικών -πονάνε περισσότερο στις αλλαγές- αναγκάζονται να αγοράσουν υλικά από τα φαρμακεία της περιοχής. Ασφαλισμένοι που πληρώνουν από την τσέπη τους υλικά που δεν αναγράφονται σε κανένα συνταγολόγιο. Οσοι μπορούνε το κάνουν, οι άλλοι τι θα κάνουν;», λέει στην «Ε» η Ευγενία Ηλιοπούλου, διευθύντρια της Κλινικής Πλαστικής Χειρουργικής του ΚΑΤ.

«Κάνουμε τη δουλειά μας υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες», λέει στην «Ε» ο διευθυντής της Πνευμονολογικής Κλινικής του Ευαγγελισμού, Γιώργος Μπουσιουλέγκας. «Πρώτη φορά στα 15 χρόνια μου στον Ευαγγελισμό δεν έχουμε αναλώσιμα, τα πιο απλά υλικά για να κάνουμε τη δουλειά μας».

ΚΑΤ

Ράμματα για κλάματα

Δέλτα δέσμη σήμερα στο ΚΑΤ. Η εφημερία είναι δύσκολη, αφού συγκεντρώνει όλα τα περιστατικά του λεκανοπεδίου, και τα δεδομένα είναι απελπιστικά. Γιατροί και νοσηλευτές τρέχουν γεμάτοι άγχος, προσπαθώντας να αντεπεξέλθουν στον μεγάλο φόρτο εργασίας.

Η εικόνα τις ημέρες εφημερίας στα μεγάλα νοσοκομεία του κέντρου της Αθήνας είναι τραγική, καθώς συρρέουν σε αυτά ασθενείς και τραυματίες με τους συγγενείς τους από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Η εφημερία μας είναι φτωχή και δεν έχουμε με τι να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας.

Δεν υπάρχουν γάντια νούμερο 6, 6½, 7, 7½. Δεν σου μένει παρά να πάρεις γάντια νούμερο 8 και να κολυμπάς μέσα τους ή να μην πάρεις καθόλου γάντια βάζοντας σε κίνδυνο τόσο την υγεία σου όσο και την υγεία του ασθενούς. Ράμματα υπάρχουν μόνο 2, 3 και 6 μηδέν. Για όλους τους τραυματισμένους της εφημερίας. Ανεξάρτητα από την εντόπιση των τραυμάτων. Περνάμε δύσκολες ημέρες λόγω οικονομικής κρίσης. Επιβλήθηκαν περιορισμοί στη χρήση υλικών λόγω καθυστέρησης ή μη πληρωμών στις φαρμακευτικές εταιρείες και τις εταιρείες ιατρικών υλικών.

Με ποια όρεξη να βγάλεις το 24ωρο της εφημερίας; Πώς να συγκεντρωθείς στα προβλήματα ενός ασθενούς όταν δεν έχεις τα εφόδια να τον εξετάσεις, και να τον θεραπεύσεις; Πολλοί λένε για όργιο σπατάλης στο Δημόσιο. Τα δημόσια νοσοκομεία είναι τα νοσοκομεία τα οποία αντιμετωπίζουν τους πολίτες αυτής της χώρας όταν αρρωσταίνουν. Για ποια σπατάλη μιλάνε, όταν δεν έχουμε γάντια μιας χρήσης και ούτε αποστειρωμένα γάντια; Για ποια σπατάλη μιλάνε, όταν δεν έχεις ελαστικούς επιδέσμους και παραφινούχες γάζες; Ποιο κοινωνικό πρόσωπο δείχνει η πράσινη ανάπτυξη όταν στερεί από τα νοσοκομεία τα ουσιαστικά, για τη λειτουργία και την εφημερία τους, υλικά;

Παρακαλώ θερμά να επισκεφτούνε οι πολιτικοί τα νοσοκομεία που εφημερεύουν κάθε μέρα, όπως το ΚΑΤ. Να ζήσουνε, από κοντά, την πενία και την ανεπάρκεια σε υλικά. Να υποστούν τη μιζέρια και την κατάντια του ΕΣΥ! Ενώ πρέπει στα τραύματα στο πρόσωπο να χρησιμοποιείς 4 και 5 μηδέν και στο χέρι και το θώρακα χρησιμοποιείς 3 και 4 μηδέν, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Θα ήθελε κάποιος από τους κυβερνώντες να ραφτεί με 2 μηδέν στο πρόσωπό του; Να του μείνει αξέχαστη η εμπειρία; Βλέποντας τα σημάδια που θα του μείνουν και που θα αντικρίζει κάθε μέρα στον καθρέφτη, να θυμηθεί τις περικοπές που επέβαλε στη δημόσια υγεία.

Ναι! Η χώρα μας περνάει μια βαθιά οικονομική κρίση και αδυνατούμε να αντεπεξέλθουμε ως χώρα και ως κράτος στην αποπληρωμή των χρεών μας. Το ΔΝΤ επιμένει για καινούργια ασφυκτικά μέτρα. Το υπουργείο Υγείας πιέζει για τη μείωση των ιατροφαρμακευτικών δαπανών, αλλά με ποιο κόστος για την υγεία του λαού θα εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα; Γιατροί και νοσηλευτές ανησυχούμε για τις εξελίξεις εξωτερικεύοντας την κραυγή αγωνίας για το τι θα γίνει στο χώρο της Υγείας. Να γίνουν περικοπές των δαπανών, αλλά όχι για τα αυτονόητα. Δεν μπορείς να στερηθείς τα γάντια που χρησιμοποιείς, όταν αγγίζεις και εξετάζεις έναν ασθενή. Αποστειρωμένα γάντια όταν τον χειρουργείς. Η Ελλάδα παραμένει μια ευρωπαϊκή χώρα, αλλά ούτε στην Αφρική δεν αντιμετωπίζουν τέτοιες δυσκολίες!

ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, διευθύντρια κλινικής Πλαστικής Χειρουργικής, ΚΑΤ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ

Δουλεύουν με πατέντες!

«Το τμήμα μου 15 χρόνια τώρα είχε πάντα σε επάρκεια σύριγγες, φιάλες παροχέτευσης, καθετήρες, γάντια κ.ο.κ. Είναι υλικά που οφείλει να έχει πάντοτε ένα τμήμα. Τώρα δεν τα έχει. Εχουν γίνει δυσεύρετα.

Δεν είναι δυνατόν να ψάχνεις κάθε φορά όλο το νοσοκομείο για να βρεις να κάνεις τη δουλειά σου. Υπάρχει μια λάθος κατάσταση που δημιουργεί δυσλειτουργία στο νοσοκομείο», λέει στην «Ε» ο διευθυντής της Πνευμονολογικής Κλινικής του «Ευαγγελισμού» Γιώργος Μπουσιουλέγκας.

Περιγράφει μια εικόνα κωμικοτραγική: Γιατροί και νοσηλευτές να διασχίζουν τους διαδρόμους του 10ώροφου νοσοκομείου για να βρουν το υλικό που θα τους λύσει τα χέρια. Από την άλλη, ουρές ασθενών περιμένουν να τους φροντίσουν.

«Χρειάζομαι, για παράδειγμα, μια σύριγγα 2,5 ml για μια εξέταση φυματίωσης. Μια σύριγγα λεπτή για να πάρω αέρια αίματος. Βρίσκω στο τμήμα μου 20άρες και 10άρες. Καλώ σε άλλα τμήματα να βρω τη σύριγγα. Αλλες φορές βρίσκω, άλλες όχι. Κι επειδή το κακό έχει παραγίνει, κάνω πατέντες, εφευρίσκω τρόπους όπως και όλοι οι συνάδελφοί μου προκειμένου να μη χαθεί όλη η μέρα στους διαδρόμους και αν καταφέρω να βρω αυτό που ζητώ», προσθέτει.

«Υπάρχουν ιατρικές συσκευές καθημερινής χρήσης στις οποίες αναγκαζόμαστε να κάνουμε προσαρμογές. Βρίσκουμε μια φιάλη παρακέντησης από εδώ, έναν καθετήρα από εκεί και πρέπει ενώ δεν είναι ζευγάρι να τα συνδέσουμε να κουμπώσει το ένα στο άλλο. Αναγκαζόμαστε να βρούμε έναν τρόπο να εφαρμόσουν για να εξυπηρετηθεί ο ασθενής και να προχωρήσουμε στον επόμενο. Είναι χρονοβόρες διαδικασίες όμως, που όταν έχεις αρρώστους να δεις σε εμποδίζουν να ασχοληθείς με το αντικείμενό σου».

ΣΑΜΠΟΤΑΖ !!! ειπε ο μ@κ@κ@ς και πήγε ήσυχος για ...υπνο