«Ξυπνητήρι. Ωρα 5.30 π.μ. Σε μιάμιση ώρα πιάνει δουλειά. Δεν έχει ξεκουραστεί, αλλά πρέπει να σηκωθεί αμέσως αν θέλει να προλάβει να κάνει και ένα μπάνιο.
Χθες βράδυ γύρισε περασμένα μεσάνυχτα. Η απογευματινή βάρδια τέλειωνε στις έντεκα, αλλά με τόσο λίγο προσωπικό σπάνια μπορείς να φύγεις στην ώρα σου. Η αντικαταστάτριά σου περιμένει να την ενημερώσεις για τα απαραίτητα. Τριάντα πέντε άρρωστοι θα περάσουν τη νύχτα με τη δική της φροντίδα.
Τα παιδιά θα πρέπει να βρουν έτοιμο το πρωινό τους και τα ρούχα τους. Μισός καφές στα γρήγορα με τον άντρα της και θα την αφήσει στη στάση. Να μην ξεχάσει να τα φιλήσει.
Στη δουλειά, η υπερένταση αρχίζει από το πρώτο λεπτό. Ολοι κάτι της ζητούν. Οι γιατροί δίνουν οδηγίες, τρέχοντας και οι ίδιοι. Οι άρρωστοι χρειάζονται εξατομικευμένη φροντίδα. Ευτυχώς της χαμογελούν. Οι συγγενείς την κυνηγούν από πίσω. Ο ορός τελειώνει, ο ασθενής πονάει, θα γίνει σήμερα η τάδε εξέταση; Από σήμερα πρέπει να δουλεύει ακόμη περισσότερο, ακόμη πιο γρήγορα. Το προσωπικό μειώθηκε για να ανοίξει καινούργια κλινική.
Τέσσερις παρά. Επιτέλους στο σπίτι. Τα παιδιά έχουν φάει. Τους μαγείρεψε χθες το πρωί για τρεις μέρες. Τώρα πρέπει να κοιμηθεί τουλάχιστον μία ώρα, να μπορέσει να αντέξει και τη νυχτερινή βάρδια που αρχίζει στις έντεκα. Στις 6 πρέπει να πάει τα παιδιά στα αγγλικά. Πόσο έχει ακριβύνει η ζωή, κι εκείνη παίρνει ένα μικρό μισθό και της χρωστάνε 5 μηνών υπερωρίες.
Στριφογυρίζει. Το ξυπνητήρι χτυπά για δεύτερη φορά. Ωρα 5.35 π.μ. Εφιάλτης ήταν. Ανοίγει τα μάτια. Συνειδητοποιεί ότι τώρα πρέπει να τον ζήσει».
Τα παιδιά θα πρέπει να βρουν έτοιμο το πρωινό τους και τα ρούχα τους. Μισός καφές στα γρήγορα με τον άντρα της και θα την αφήσει στη στάση. Να μην ξεχάσει να τα φιλήσει.
Στη δουλειά, η υπερένταση αρχίζει από το πρώτο λεπτό. Ολοι κάτι της ζητούν. Οι γιατροί δίνουν οδηγίες, τρέχοντας και οι ίδιοι. Οι άρρωστοι χρειάζονται εξατομικευμένη φροντίδα. Ευτυχώς της χαμογελούν. Οι συγγενείς την κυνηγούν από πίσω. Ο ορός τελειώνει, ο ασθενής πονάει, θα γίνει σήμερα η τάδε εξέταση; Από σήμερα πρέπει να δουλεύει ακόμη περισσότερο, ακόμη πιο γρήγορα. Το προσωπικό μειώθηκε για να ανοίξει καινούργια κλινική.
Τέσσερις παρά. Επιτέλους στο σπίτι. Τα παιδιά έχουν φάει. Τους μαγείρεψε χθες το πρωί για τρεις μέρες. Τώρα πρέπει να κοιμηθεί τουλάχιστον μία ώρα, να μπορέσει να αντέξει και τη νυχτερινή βάρδια που αρχίζει στις έντεκα. Στις 6 πρέπει να πάει τα παιδιά στα αγγλικά. Πόσο έχει ακριβύνει η ζωή, κι εκείνη παίρνει ένα μικρό μισθό και της χρωστάνε 5 μηνών υπερωρίες.
Στριφογυρίζει. Το ξυπνητήρι χτυπά για δεύτερη φορά. Ωρα 5.35 π.μ. Εφιάλτης ήταν. Ανοίγει τα μάτια. Συνειδητοποιεί ότι τώρα πρέπει να τον ζήσει».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 14/10/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου