Καταγγέλλω το σωματείο εργαζομένων «αναγέννηση»

Καταγγέλλω το σωματείο εργαζομένων «αναγέννηση» που δεν πήρε καμία θέση στο σημαντικό ζήτημα της άσκησης βίας σε βάρος μου από νοσηλευτή και την επανειλημμένη υποτίμηση της επαγγελματικής μου ταυτότητας.

Η καταγγελία έγινε στις 13/2/09 με αριθμό πρωτοκόλλου 3182/13-2-09.
Απόσπασμα από το καταστατικό του σωματείου που ορίζει τον σκοπό του:
«η συστηματική παρακολούθηση επεξεργασία και μελέτη των προβλημάτων των εργαζομένων στο νοσοκομείο και η συντονισμένη προσπάθεια για επίλυση τους…υπεράσπιση των δικαίων αιτημάτων.. για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο..»
Η υποτίμηση της επαγγελματικής μου ταυτότητας από τον συνάδελφο ήταν συστηματική. Αρχικά εκδηλωνόταν με ασαφή τρόπο, αφήνοντας υπονοούμενα και με διακριτικό κυνισμό στην γνώμη μου.
Κάποια στιγμή δέχτηκα την πρώτη απροκάλυπτη υποτίμηση των δεξιοτήτων και γνώσεων μου. Σύμφωνα με τον νοσηλευτή, ο β. νοσηλευτής δεν γνωρίζει να ασκεί την νοσηλευτική, ενώ η θέση του είναι να εκτελεί συγκεκριμένα καθήκοντα.

Επιτρέψτε μου να καταθέσω δυο σκέψεις που ακόμα παραμένουν ως απορίες, γιατί το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν το ζω πρώτη φορά. Αντιμετώπιση υποτίμησης εμπαιγμού και κατάχρησης έχω δεχτεί πολλές φορές στο παρελθόν από ανώτερες βαθμίδες μου.

Ο κάθε υπεύθυνος βάρδιας που έχει την δυνατότητα ανέλιξης στην ιεραρχία δεν θα έπρεπε αν γνωρίζει την επαγγελματική ταυτότητα των ιεραρχικά κατώτερων η οποία ταυτότητα ορίζεται με κάποιο πρόγραμμα σπουδών και αποδεικνύεται με το πτυχίο?

Δεν θα έπρεπε να γνωρίζει τη στοιχειώδη νομοθεσία, την δεοντολογία του επαγγέλματος του και τον ακριβή ρόλο του στον χώρο που τον φιλοξενεί ο οποίος λέγεται δημόσιος φορέας?

Όταν οι ανώτεροι αμφισβητούν και υποτιμούν τις εργασιακές ικανότητες των υφισταμένων χωρίς να έχουν στοιχεία, οι οποίες εργασιακές ικανότητες ορίζονται επίσημα, δεν καταρρακώνεται η αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση τους?

όταν ενθαρρύνεται και εκτιμάται η προσφορά των υπαλλήλων η εξέλιξη, η ποιοτική παραγωγή και αποτελεσματικότητα είναι δεδομένη γιατί ο υπάλληλος χαίρεται την εργασία του?

ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ?

Όταν η προσφορά του ενός υπάλληλου δεν είναι ισοδύναμη με αυτό που εισπράττει αισθάνεται στεναχώρια . Λογικά προσπαθεί να αποκαταστήσει την ισορροπία και αυτό γίνεται αρνητικό στοιχείο στον εργασιακό χώρο.



Η αίσθηση μεταχείρισης κινητοποίησε την αμυντική μου στάση απέναντι στον συνάδελφο για διασφάλιση της αξιοπρέπειας μου.

Σε κάποια από τις βάρδιες δήλωσε στην εφημερεύουσα ότι αρνείται να συνεχίσει βάρδιες μαζί μου με το επιχείρημα ότι ως υπεύθυνος βάρδιας κρίνει ότι είμαι επικίνδυνη για το τμήμα. Στο επιχείρημα αυτό απάντησα με την εξής ερώτηση «πράγματι ως υπεύθυνος βάρδιας έχει το δικαίωμα να κρίνει αν είμαι ικανή ή επικίνδυνη, τον υπεύθυνο βάρδιας όμως ποιος τον ελέγχει στις βάρδιες για το δικό του επίπεδο επικινδυνότητας και ευθύνης ?»

Σε κανέναν δεν του αρέσει να τον χρησιμοποιούν. Δεν ωφελεί κανέναν ένας υπάλληλος να χρησιμοποιείται ως μια άβουλη μηχανή εκτέλεσης καθηκόντων. Ευνοεί αντιθέτως να αντιμετωπίζονται συνάδελφοι από συναδέλφους ανώτερους στην ιεραρχία ως ανθρώπινα όντα και όχι φερέφωνα του εγώ τους. Να σέβονται την αυτοτέλεια του συναδέλφου και να μην τον χρησιμοποιούν ως μέσο για την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας τους.



Μετά από όλα αυτά σε απογευματινή βάρδια, μέρα εφημερίας δέχτηκα βία από τον συνάδελφο. Την οποία αρνείται αφού πολύ ύπουλα φρόντισε να μην υπάρχουν μάρτυρες.

Όταν στο επόμενο λεπτό βρέθηκα στον διάδρομο μπροστά στην στάση, στάθηκε μπροστά στην είσοδο του γραφείου της προϊσταμένης και με διέταξε να περάσω μέσα για να μου εξηγήσει «μερικά πραγματάκια».Αρνήθηκα. Επέμενε ποιο έντονα. Έκανε κάποια βήματα μπροστά τσέκαρε αριστερά και δεξιά( ο διάδρομος ήταν άδειος) με έπιασε από τον σβέρκο με το δεξί του χέρι και με το αριστερό του χέρι τον αριστερό μου βραχίονα και με έσερνε στο γραφείο με δύναμη.

Η κατάληξη ήταν εγώ να βρεθώ στα ΤΕΠ, αφού σύμφωνα με τους ανωτέρους μου ο συνάδελφος μου δεν θα ήταν σε θέση να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του.





Ασφαλώς πολύ μεγάλη ευθύνη στο συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο παιδεύει το 100% του νοσηλευτικού προσωπικού δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα έχει το ΠΔ 210/2001. (πριν από αυτό δεν υπήρχε τίποτα που να ορίζει δικαιώματα και υποχρεώσεις για την συγκεκριμένη βαθμίδα , ακόμα ποιο σκοτεινός μεσαίωνας !!!)

Δυστυχώς, προσωπική μου γνώμη, το ΠΔ. 210/2001 για τα επαγγελματικά δικαιώματα των ΔΕ β. νοσηλευτών έχει γραφτεί «στο πόδι» χωρίς καμία σοβαρότητα. Από την μια το ΠΔ 351/ 83 για τα επαγγελματικά δικαιώματα των ΤΕ λέει ξεκάθαρα ότι νοσηλευτικές πράξεις μπορούν να εκτελούν μόνο οι απόφοιτοι των σχολών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από την άλλη το ΠΔ.210 αφήνει το «παραθυράκι» να εκτελεί ο ΔΕ νοσηλευτής με επιτήρηση του ΤΕ όλα τα νοσηλευτικά θέματα.

Πως είναι δυνατόν με το ΠΔ.210 ο ΔΕ β. νοσηλευτή να είναι ικανός μόνο για 21 καθήκοντα αλλά να μπορεί να εκτελεί τα πάντα -«εφόσον δύναται να τα εκτελέσει με ασφάλεια»- και κρίνεται γιαυτό από τον υπεύθυνο νοσηλευτή? Είναι ο ΔΕ ανειδίκευτο προσωπικό? Ή προσωπικό που θα μάθει την δουλειά πειραματιζόμενος πάνω στον ασθενή?

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΛΟΓΙΚΗ Ή ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΣΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ?

Προσωπικά έχω τελειώσει την ΜΤΕΝΣ (παλιές σχολές των νοσοκομείων οι οποίες αργότερα πέρασαν στο υπουργείο παιδείας) στη οποία εκπαιδεύτηκα πολύ σχολαστικά και με αυστηρότητα σε 124 τεχνικές νοσηλευτικής και από την επαγγελματική νομοθεσία που διδάχτηκα στην σχολή μου το 1993 οι διδακτικές ώρες ήταν 2240 ενώ των ΤΕΙ 3731 ώρες.

Το 1992 υπήρξε ένα φως για την αναβάθμιση των σχολών αλλά η ελληνική πραγματικότητα το έθαψε. Το 1993 τα νοσοκομεία αριθμούσαν 7.128 ΤΕ νοσηλευτές και 18480 ΔΕ νοσηλευτές . Σήμερα οι αριθμοί έχουν αλλάξει έχουμε ΤΕ 18110 νοσηλευτές και ΔΕ 18205 νοσηλευτές.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία από το '83 απαγορεύεται να κάνει βάρδια μόνος ένας νοσηλευτής ΔΕ. Όπως απαγορεύεται να εκτελεί και νοσηλευτική!!! Σε ποιο νοσοκομείο ισχύει αυτό?

ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ!!

Έχει ο ΔΕ την ίδια εξέλιξη με τον νοσηλευτή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης? ΟΧΙ

Έχει την δυνατότητα να πάρει ειδικότητα και ότι άλλο σχετικό με την εκπαίδευση? ΟΧΙ

Πληρώνεται ισότιμα με τον αντίστοιχο ΤΕ νοσηλευτή? ΟΧΙ.

Κάνει ακριβώς την ίδια δουλεία με τον αντίστοιχο ΤΕ νοσηλευτή ?ΝΑΙ.



Όταν σπούδαζα η ιδέα της ΕΝΕ ήταν μόνο ένα όραμα το οποίο όλη η νοσηλευτική κοινότητα επιθυμούσε. Σήμερα η ΕΝΕ υπάρχει. Αποκλείοντας ως μέλη της τον τεράστιο αριθμό β. νοσηλευτών .

ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΣ Δ.Ε. ΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ.

ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΝΑΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ?

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΤΟΣΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ.

ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΟΥΝ Ή ΣΙΩΠΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ?
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ? ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ?
Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ?
ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΕΣ ΣΗΜΕΡΑ, Η ΚΡΙΣΗ ΤΟ ΗΘΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ?
Ιωαννίδου Φιλιώ
Δ.Ε. β.νοσηλεύτρια
Τμήμα: ΚΡΧ-ΚΔ 08