περι δημοκρατίας στο Αττικό νοσοκομείο

Πρέπει να ομολογήσω ότι ούτε που το περίμενα πόσο θα κοπίάζανε διάφοροι για αυτές τις εκλογές και αν κρίνω απο το αποτέλεσμα σίγουρα χάσανε τον ύπνο τους. Ευτυχώς αποδείξαμε με την ψήφο μας εμείς οι εργαζόμενοι του Αττικού που πραγματικά το πονάμε οτι έχουμε καταλάβει και ξέρουμε πως χρειάζεται να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας για το καλό όλων. Δεν θέλω να κατηγορήσω σε τίποτε τους άλλους υποψηφίους που είναι αξιόλογοι και κάποιοι απο αυτούς φέρουν εύσημα σε αγώνες, αλλά χρειαζόμαστε επιτέλους μια ΑΝΑΣΑ...
Έχω να καταγγείλω πως υπήρξανε πιέσεις αθέμιτες απο υψηλά ιστάμενους, όμως το ποτάμι δε γυρίζει πίσω.. Ιδίως σε ότι αφορά την περίπτωσή μου δεν έδωσα σημασία σε απειλές και φραστική βία και συνέχισα να εκφράζω ελεύθερα τις απόψεις μου: ΘΕΩΡΩ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΧΩΡΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ. θεωρώ πως η καθαίρεσή μου απο το ρόλο του πρώτου βοηθού έχει άμεση σχέση με την αθέμιτη δίωξη του δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι που είναι νομικά κατοχυρωμένο στη χώρα μας. Έχω να απαντήσω στο γνωστό υψιλόβαθμο στέλεχος της κλινικής μου που μου ψιθύρισε απειλητικά: "έχεις χάσει και δεν το ξέρεις..." ότι κάποιοι άλοι έχουν χάσει αλλά το πόσο θα το καταλάβουν όταν θα είναι αργά... με αγωνιστικους χαιρετισμούς πάντα δικός σας

Ιάσων Λιβέρης.