Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ: Άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας!



Ένα ηλίθιο ατύχημα με εξανάγκασε να δώ μερικά πράγματα από μία διαφορετική οπτική γωνία. Από γιατρός με 26ετή θητεία στο ΚΑΤ καθηλώθηκα στην θέση του ανήμπορου, σωματικά, ασθενή, και βρέθηκα μπροστά σε δυσκολίες που σχετίζονται με τα τρωτά σημεία του Ε.Σ.Υ.Το ατύχημα έγινε το Σάββατο στο υπόγειο της πολυκατοικίας μου. Κάλεσα το ΕΚΑΒ και σε 10 λεπτά ήρθε. Με μεταφέρανε με ένα ειδικό φορείο καρέκλα στο ασθενοφόρο και μετά από 20 λεπτά φτάσαμε στην ράμπα του νοσοκομείου. Είχα ειδοποιήσει την κλινική μου και με περίμενε ένας ειδικευόμενος με τα καροτσάκια για να πάμε κατευθείαν στο ακτινολογικό. Μέχρι εδώ όλα καλά. Στην εφημερία υπήρχαν μόνο δύο ειδικευόμενοι της ορθοπεδικής κλινικής που εφημέρευε εκείνη την ημέρα. Κρατώντας τις ακτινογραφίες στο χέρι περίμενα να τις δει κάποιος επιμελητής. Ενημερώθηκα ότι οι δύο που εφημέρευαν ήταν απασχολημένοι στο χειρουργείο. Ζήτησα να τους μιλήσω αλλά ήταν αδύνατον. Ο ειδικευόμενος πήγε ,με τις ακτινογραφίες στο χειρουργείο και σε λίγο ήρθε με τα χαρτιά μου και την διάγνωση. Διάστρεμμα ποδοκνιμικής δεξιά, αναρρωτική 10 ημέρες. Δεν αμφισβήτησα την γνώμη συναδέλφου άσχετα αν πονούσα υπερβολικά πολύ για να είναι μόνο διάστρεμμα. Μπήκε γύψινος νάρθηκας. Ζήτησα ασθενοφόρο για επιστροφή στην οικία μου. Η απάντηση ήταν ότι δεν υπάρχει και καλύτερα να καλέσω κάποιον φίλο η να πάρω ταξί. Είμαι πολύ τυχερή που έχω πολλούς φίλους .Η μία ήρθε και με πήγε στο σπίτι μου. Εκεί καθηλώθηκα στην πολυθρόνα του υπολογιστή μου και οι ελάχιστες κινήσεις γινόταν στο πηδηχτό στυλ. Χρειαζόμουν πατερίτσες που τις δανείστηκα από τον γιό μιας άλλης φίλης μου. Άρα για κάποιον που τραυματίζεται ,και δεν έχει κάποιον δίπλα του να τρέχει, υπάρχει ασθενοφόρο μόνο για το πήγαινε .Η προσωρινή αναπηρία σε υποχρεώνει να χρησιμοποιήσεις πατερίτσες αλλά κανείς δεν σου τις γράφει .Συνήθως γύρω από ένα νοσοκομείο υπάρχουν πολλά φαρμακεία αλλά όταν δεν είναι ανοικτά πως θα μετακινηθείς; Όταν είσαι μόνη ποιος θα πάει και ποιος θα σου τις φέρει;
Μετά από μία εβδομάδα πήγα πάλι στο ΚΑΤ .Κάλεσα ταξί και μεταφέρθηκα στην ράμπα. Δεν με περίμενε κανένας τραυματιοφορέας .Προφανώς ήταν όλοι απασχολημένοι στην εφημερία ή στα άλλα τμήματα του νοσοκομείου. Βρέθηκε μία γνωστή που με πήγε στο ακτινολογικό. Αυτή την φορά ζήτησα την συμβουλή έμπειρου ορθοπεδικού. Διαπίστωσε κάταγμα βάσεως δεύτερου και τέταρτου μεταταρσίου και συνέστησε αναρρωτική τεσσάρων εβδομάδων. Η διάγνωση δεν άλλαξε επειδή με συμπαθεί ο συνάδελφος αλλά επειδή υπήρχαν και στη προηγούμενη ακτινογραφία. Συμπέρανα ότι ο ειδικευόμενος ,που είχε πάει στο χειρουργείο, είχε πάρει μόνο την σφραγίδα για να συμπληρώσει τα χαρτιά .
Πως μπορείς να διορθώσεις τα τρωτά σημεία του ΕΣΥ; Πως φεύγουν οι ασθενείς που δεν έχουν λεφτά πάνω τους ή δεν έχουν κάποιον να τους φέρει στο σπίτι τους; Πως μπορείς να αγοράσεις πατερίτσες όταν το φαρμακείο είναι κλειστό η χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου; Για τι το ΚΑΤ που είναι γνωστό τραυματολογικό κέντρο δεν έχει μόνιμο φαρμακείο ανοικτό για τις ανάγκες των ασθενών; Πόσο να βασιστείς στο φιλότιμο και την αλληλεγγύη των συνανθρώπων σου για να ξεπεράσεις τις δύσκολες στιγμές ενός ατυχήματος;
.Άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας! Αφήνω στη άκρη την πίκρα μου και την απογοήτευση μου ως άνθρωπος και γιατρός και αναρωτιέμαι :η ακτινογραφία δηλαδή η φωτογράφιση μιας περιοχής του ανθρωπίνου σώματος που δίνει ιατρικές πληροφορίες ,λόγω χρήσης της ακτινοβολίας Χ., είναι μία αντικειμενική καταγραφή κάποιων στοιχείων. Δεν αλλάζει αν είμαι ιατρός η απλή θνητή!Πως δεν είδαν τα κατάγματα οι συνάδελφοι την περασμένη εβδομάδα; Τι φταίει; Η έπαρση ή η άγνοια και η αμάθεια του ειδικευόμενου; Η κούραση ή η αδιαφορία του επιμελητή; Θυμήθηκα ότι όταν οι ειδικευόμενοι του νοσοκομείου μας είχαν κάνει επίσχεση εργασίας στην εφημερία υπήρχαν μόνο ειδικευμένοι. Τότε είχαμε όλοι διαπιστώσει ότι τα προβλήματα ήταν λιγότερα και η εφημερία κυλούσε ομαλά. Τώρα για τι δεν υπάρχουν επιμελητές στην εφημερία; Και αν όλα αυτά συμβαίνουν σε συνάδελφο που εργάζεται 26 χρόνια στο ίδιο νοσοκομείο με σένα πόσο ταλαιπωρούνται αυτοί, οι τυχαίοι και ανεξάρτητοι, ασθενείς που έρχονται στην εφημερία.; Πως τα βγάζουν άκρη με λάθος οδηγίες και λάθος χρονοδιάγραμμα; Και αν με βάση τις αρχικές οδηγίες θα πατούσα χωρίς να βγάλω ακτινογραφία ελέγχου; ; Άλλο 10 και άλλο 30 ημέρες αναρρωτική άδεια! Αν εμένα , που είμαι συνάδελφος δεν με σεβάστηκαν, τι τραβάν οι άλλοι; Πόσοι ανάπηροι μπορούν να προκύψουνε λόγω απουσίας εμπειρίας και επιστημονικής γνώσης

Δεν υπάρχουν σχόλια: