Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Διευθετήσεις στην τούρλα του Σαββάτου…


thumb

Προθερμαίνεται πρώτα στα κανάλια ο υπουργός Υγείας, Διατροφής και Άθλησης κι ύστερα τρέχει μόνος του στο ατελείωτο κοριντόρ της αρμοδιότητάς του με σκοπό να προλάβει τις εξελίξεις, να σπάσει τα ρεκόρ και να εντυπωσιάσει τα πλήθη. Σχεδόν πάντα, όμως, παρότι κάνει πρωταθλητισμό και μόνο πρωταθλητισμό, βγαίνει δεύτερος.

Η κεκτημένη ταχύτητα των προβλημάτων του τομέα του είναι ιλιγγιώδης και οι λύσεις που καταλήγει να δίνει είναι συχνότατα του τύπου «Βάστα Τούρκο να γιομίσω»… Τέτοια λύση δόθηκε στο θέμα των ειδικών υποδημάτων για διαβητικούς που το κυνικό ΙΚΑ αρνήθηκε να προμηθεύσει στους πάσχοντες ασφαλισμένους του, επειδή, λέει, οι ακρωτηριασμοί είναι φθηνότεροι (ακριβό παπούτσι, κόβει πόδι…).

Ο υπουργός παρενέβη έξαλλος όταν το ζήτημα έγινε γνωστό και απαίτησε από το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων να δράσει (με τους γνωστούς καταιγιστικούς του ρυθμούς, ήτοι… η επιτροπή της επιτροπής ω! επιτροπή) και να τον βγάλει ασπροπρόσωπο. Με ανάλογο, άνετο αλλά και κάπως ευκαιριακό τρόπο χειρίστηκε και το θέμα των προμηθειών των νοσοκομείων. Επιδίωξε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, βάσει των υπαρχουσών οικονομικών δυνατοτήτων, για μια προσωρινή διευθέτηση του προβλήματος και μέχρις ότου πραγματοποιηθεί το μεγαλεπήβολο όραμα της εξόφλησης σε πραγματικό χρόνο (το βλέπει εφικτό να γίνεται από το 2011 και μετά). Πάνω εκεί, όμως, μεταξύ πραγματικότητας και οράματος, ο Ανδρέας Λοβέρδος συνελήφθη κλέπτων… παπάρας.

Ενημερώνοντας τους εκπροσώπους της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχάνων περί του θέματος ετσακώθη να μη γνωρίζει μέχρι πότε ακριβώς τον κάλυπτε ο σχετικός νόμος και η ρύθμιση που αφορά στα χρέη των νοσοκομείων. Για την ακρίβεια, πίστευε ότι η πρόβλεψη έφτανε μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2010, ενώ η ημερομηνία λήξης της είχε παρέλθει ήδη από τον Δεκέμβρη του 2009. Εννοείται ότι την ευθύνη για το κενό αυτό της ενημέρωσής του δεν την ανέλαβε μονάχος του, καθότι ζούμε σε εποχή διάχυσης των ευθυνών. Τη μετακύλισε (δικαίως ή αδίκως, κανείς δεν το ξέρει) στον γενικό γραμματέα του υπουργείου Ν. Πολύζο, τον οποίο και κεραυνοβόλησε με το βλέμμα μπρος στο φιλοθεάμον κοινό των φαρμακοβιομηχάνων. Οι φαρμακοβιομήχανοι πάντως βγήκαν, για δικούς τους λόγους, χαρούμενοι από τη συνάντηση.

Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές στο ΕΣΥ…

Για να κάνει κανείς ένα ιδιωτικό ασφαλιστήριο υγείας σχεδόν υπογράφει υπεύθυνη δήλωση πως δεν θα αρρωστήσει ποτέ. Απαντά σε μακροσκελή ερωτηματολόγια και δένεται χειροπόδαρα σε ό,τι αφορά τη συνέπεια στις οικονομικές υποχρεώσεις και τη γενική φερεγγυότητά του. Είναι πασίγνωστο ότι οι ασφαλιστικές αγαπούν τους πελάτες που έχουν ανάγκη από πολύ λίγα, από όσο πιο λίγα γίνεται. Και εννοείται ότι δεν παρέχουν χριστιανικές υπηρεσίες, αλλά επιχειρηματικές υπηρεσίες, αυστηρά ανάλογες του ποσού που διαθέτει κανείς μηνιαίως ή ετησίως.

Αυτές λοιπόν οι ασφαλιστικές ετοιμάζονται να εισβάλουν στερεοφωνικά, αφενός στη Δημόσια Υγεία και αφετέρου στην Κοινωνική Ασφάλιση. Όσο και να μη γίνεται άμεσα αντιληπτό, πρόκειται για μια επιλογή - τομή στα μέχρι στιγμής δεδομένα. Για έναν ευγενή σκοπό, για την πρωτοβάθμια υγειονομική κάλυψη των ανέργων, το υπουργείο Εργασίας προτίθεται να επιδοτήσει «ιδιώτες» προκειμένου να παράσχουν στοιχειώδη φροντίδα (τσιρότα, γάζες, γύψους κ.λπ.) στους κοινωνικά ασθενείς έναντι συμβολικών ποσών, δηλαδή 3-5 ευρώ μηνιαίως. Οι πύλες ανοίγουν διάπλατα στους επαγγελματίες και το κράτος πετάει από πάνω του το μονοπώλιο της ευθύνης για τις ευπαθείς ομάδες και όχι μόνο…

Πέραν αυτού, στο πλαίσιο του νέου νόμου, οι διοικήσεις του νοσοκομείων προικοδοτήθηκαν με το δικαίωμα της οικονομικής διαχείρισης τμημάτων και κλινικών, επί το επικερδέστερο… Έτσι, οι ιδιωτικές ασφαλιστικές που έχουν βαρεθεί, από τη δική τους σκοπιά, να καταβάλλουν τεράστια ποσά σε ιδιωτικά θεραπευτήρια, θα επιχειρήσουν να έρθουν σε συμφωνίες έναντι τιμήματος με το Δημόσιο για την εξυπηρέτηση των πελατών τους στην αγκαλιά του ΕΣΥ… Η μέρα λοιπόν που τα καλύτερα δωμάτια των δημόσιων νοσοκομείων θα είναι ρεζερβέ από την Ιντεράφρικαν… ή όποια άλλη εταιρεία, δεν θα αργήσει. Κι αυτή η εξέλιξη δεν είναι απλώς εισπρακτικού χαρακτήρα. Είναι και κοινωνικού…

http://www.topontiki.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια: