Σχεδόν η ίδια φάρα. Οι μεν χαϊδεύουν τους δε, οι δεύτεροι θέλουν να γίνουν σαν τους πρώτους. Με τους δικούς τους όρους. Της επικοινωνίας, με το βάρος να πέφτει στο επουσιώδες, αλλά φανταχτερό επιχείρημα, σε βάρος της ουσίας. Οι πρώτοι χρησιμοποιούν τους δεύτερους με επιδεξιότητα και απαξιωτικό τρόπο. Κατ’ ιδίαν, και οι δύο κοροϊδεύουν αλλήλους. Ισχυρίζονται ότι οι μεν είναι τίποτα χωρίς τους δε. Και πάει λέγοντας. Κάποτε, ένας διευθυντής εφημερίδας, σε μία συζήτηση μού είχε πει ότι αν οι πολίτες ήξεραν πόσο φίλοι είναι οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι δεν θα τούς άρεσε καθόλου. Και αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο. Από τη μια η συναναστροφή είναι απαραίτητη, προκειμένου να λειτουργήσει το νταραβέρι της πληροφόρησης, από την άλλη, το νταραβέρι μετατρέπεται σε συνέργεια. Στο έγκλημα. Πρώτο θύμα η αλήθεια. Έχει ήδη καταχωρηθεί και ιστορικά. Η αλήθεια είναι η πρώτη απώλεια, παράπλευρη η μη, σε ένα διαρκή πόλεμο συμφερόντων, πολεμικών μηχανών, επιχειρήσεων, ή πολιτικών αντιπάλων. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, κάθε επαγγελματική... ...ενασχόληση με την αλήθεια ακολουθεί τον δρόμο της αναξιοπιστίας όπως τα περισσότερα πράγματα σε αυτή τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου