Άλλο παλι και τούτο! να κατεβαίνουν στον δρόμο τον Μαη του 2011 δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στις ελληνικές πόλεις.... χωρίς να καλούνται με ενα ''υπευθυνο τρόπο'' από το ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ συνδικαλιστικό κίνημα, την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ....χωρίς να ''διευκολύνονται'' από την συνεργασία και την σύμπραξη των οργανωμένων φορέων της αριστεράς, μαζί με ολίγον αριστερό ΠΑΣΟΚ...κοίτα να δεις που εκτός από τα ίδια και τα ίδια πολιτικά πρόσωπα, τους παραδοσιακούς ή ανακυκλωμένους πολιτικούς σχηματισμούς, η κοινωνία μπορεί και συγκροτεί νέους πόλους αντίστασης στον δρόμο και στον αγώνα.
Δεν είναι η πρώτη φορά...ετσι έγινε και τον Δεκέμβρη του 2008...οχι με τα ίδια χαρακτηριστικά, αλλά με την ίδια αμεσότητα και με το ίδιο πολιτικό μήνυμα: εισβολή στο πολιτικό προσκήνιο των μαζών, δημιουργία πραγματικών πολιτικών γεγονότων...με το ίδιο μίσος προς μια κοινωνία στην οποία όλη σχεδόν η νεολαία νοιώθει κυνηγημενος και αγνοημένος μετανάστης στον ίδιο του τον τόπο...με την ίδια αποστροφή προς το γερασμένο πολιτικό σύστημα που υπηρετεί την εκμετάλλευση, την ανεργία, την χειραγώγηση..
και τότε και τώρα, αυτή η κίνηση του κόσμου συνάντησε ξινισμένα μούτρα στον καθως πρεπει πολιτικό κόσμο, ακόμη και στην αριστερά.
Ο δεκέμβρης του 2008 ήταν για πολλούς πολύ άγριος και σπέρνει ακόμη εφιάλτες... το οργανωμένο κίνημα δεν θα πείραζε ούτε μια βιτρίνα όπως είπε τοτε η Αλέκα. Μάλλον η επανασταση θα γίνει με παρελαση, με επικεφαλής την μπάντα του Δήμου και με πρωτόκολο παράδοσης της εξουσίας και τις ανάλογες υπογραφές στο σχετικό πρακτικό.
Ο Μάης του 2011 για πολλούς είναι μπλαζέ και ''απολίτικος''. Καποιοι φανταζονται τις κοινωνικές εξεγέρσεις σαν ασπόνδυλες συναθροίσεις, όπου οι συμμετέχοντες θα κραδαίνουν σε πανώ και πλακατ και θα φωνάζουν τα συνθήματα τα πολιτικά προγραμματα για τα οποια καποιοι θα τους έχουν πεισει νωρίτερα.
Και καλά ο μνημονιακός εσμός...ειναι λογικό να αποστρεφεται όλο αυτά...αλλά η αριστερά? γιατί δεν βλέπει τον εαυτό της μέσα σε όλα αυτά; γιατι δεν βλέπει και δεν αναλαμβανει τις δικές της ευθύνες για τις αδυναμίες αυτών των κινηματικών ξεσπασμάτων, αντί να κρίνει γεροντικά?
Φταιει ο κόσμος που είναι δήθεν απολιτικός? και έγινε αυτό έτσι ξαφνικά? ποιος αποδεχτηκε δεκαετίες τώρα την ταύτιση της πολιτικής με την κοινοβουλευτική αγυρτεία και την πολιτική συναλλαγή χωρίς αρχές? δεν έβαλε και το ΚΚΕ και ο ενιαίος ΣΥΝ το δάχτυλο στο μέλι με τις συγκυβερνήσεις με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ? ακόμη και σήμερα δεν είναι αλήθεια πως οι πολιτικές τους προτάσεις αρχιζουν και τελείωνουν με το όνειρο μιας κυβέρνησης και διαχείρισης που θα λύσει τα προβλήματα? αριστερή κυβερνηση ονειρευονται ορισμενοι...της λαικης οικονομιας άλλοι....και αλήθεια, ποιος λιβανιζε δεκαετίες τωρα την Ευρωπαικη Ένωση σαν την τελευταια λέξη του πολιτισμού και του μοντερνισμού?
Από ποιο ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΚΙΝΗΜΑ θα μπορούσε να πειθεται ο άνεργος, ο απολυμένος, ο απροστατευτος εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα? από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ με τα 150.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα? από τον κυβερνητικό και κρατικοδιαιτο συνδικαλισμό των διευθυντών και των κομματικών επιτετραμένων? από το συνδικαλιστικό κίνημα της αδρανειας, της συναίνεσης και της υποταγής, που εχει ξεφτιλισει καθε εννοια πραγματικού αγωνα? που δεν τολμαει, ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ουτε καν να εγγράψει τους απασχολούμενους με Δελτία Παροχής Υπηρεσιών? ούτε να δεχτεί τους μετανάστες διαμορφώνοντας μια κοινή διαπραγματευτική δραση με τους ντόπιους? Και την ίδια στιγμή ο κόσμος αυτός, βλέπει σύμπασα την αριστερά να θεωρεί κριτήριο της σοβαρότητας της και της ενωτικής διάθεσης το πως θα συμπέσει χρονικά και χωρικά με τις ντουφεκιές και τα πανηγυρια των καρεκλοκενταυρων.
Από την άλλη, οι επίσημοι πολιτικοί φορεις της αριστερας δεν ζουν, τα στελεχη της τουλαχιστον, δεν αναπνεουν και δεν νοιωθουν την κοινωνική κατασταση την οποία βιώνουν μεγαλα κομματια της κοινωνίας....οι εκατονταδες χιλιαδες των άνεργων και απαξιωμενων απο την κοινωνία νέων ανθρώπων...οι μυριαδες σκλαβοι του ιδιωτικού τομεα που ζουν με το φοβο της απόλυσης αλλα και το κρυφο βουβό συσσωρευμένο μίσος....
η αριστερά εχει δύο δρόμους:
ο ενας ειναι να βαλει τα ίδια ρούχα ανάποδα ώστε να αλλάξει...να δοκιμασει νέους συνδυασμούς σχέσεων, συμμαχιων μεταξύ των κομματιών της, ωστε να πουλήσει πλατυτητα και να κερδισει αναπαραγωγη και πολιτική επιβιωση εν μεσω απίστευτων φαγωμάτων κάτω από το τραπέζι για τις διαφορες καρεκλες και μικροσυσχετισμούς
ο αλλος ειναι να αποφασισει να αλλάξει πραγματικά...οχι απλά να ανασυντεθει εκ των ενόντων με αλλα ρουχα, αλλα προσωπα και αρωματα...να ενωσει οχι τα κομματια της, αλλά πριν απο ολα να ενωθει ξανα με τον σκοπό της...την συγκρότηση του κοινωνικού και πολιτικού υποκειμενου των κάτω...αυτων που δικαιούνται, μπορούν και έχουν συμφερον από την ανατροπή του καπιταλιστικου κανιβαλισμού και την κοινωνική επανασταση... για μια νεα ζωη οργανωμενη στη βαση της κοινωνικής ιδιοκτησιας, της παραγωγής αξιών χρήσης και όχι εμπορευματων, κοινωνικού πολιτισμού της αλληλεγγύης, αδελφικής συνεργασίας και συναγωνισμού των λαών εναντια στα μακελια και τους πολέμους. Αυτο το δρομο, πολλοί ''απολιτικοί'' του Συνταγματος ίσως να μην το λενε απαραίτητα κομμουνισμό, αλλά η προοπτική του τελευταιου θα παιρνει σαρκα και οστά...
Διασταυρώνονται αυτοί οι δρόμοι?
οχι απαραίτητα!
αν κάποιος μέσω του πρώτου φτασει στον δεύτερο, θα ειναι ευχης έργον..και υποχρεωση θα μπορούσε να πει κανεις...με αυτη την εννοια η υπαρχουσα αριστερα υποχρεούται να δρασει από κοινου, αλλά με μια σαφή στοχευση ανατροπής χωρις εμμονες σε χρεωκοπημενες πολιτικες ευρωλαγνειας, καθωσπρεπισμου και συναλλαγής με τον αστικό συνασπισμό εξουσίας.
αν καποιος όμως ονειρευεται απλά μέσω του δευτερου να φτασει στον πρωτο ή για να το πω αλλιως να βασανιζεται για το πως θα βαλει στο χερι αυτα τα ξεσπασματα και να τα ''εκφρασει'' πολιτικά στο παλιο μοτιβο, ε τοτε ειναι βαθεια νυχτωμενος!
Παναγιώτης Μαυροειδής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου